Σε περίπτωση που η αξιολόγηση οδηγηθεί σε αδιέξοδο, ο πρωθυπουργός θα έχει περιορισμένες επιλογές. Πιο συγκεκριμένα, έχει δύο ενδεχόμενα: νέα διευρυμένη κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή ή κάλπες.
Ας πάρουμε την πρώτη εκδοχή:
Ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να παραιτηθεί και να βρεθεί κοινής αποδοχής πρόσωπο για τη θέση του πρωθυπουργού. Οι υποψήφιοι που ακούγονται είναι οι τραπεζίτες Γιάννης Στουρνάρας και Γιώργος Προβόπουλος. Υπάρχει όμως και ο μπαλαντέρ Γιάννης Δραγασάκης, που συμμετείχε ως αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση του Ξενοφώντα Ζολώτα, το 1989. Δεν πρέπει να αποκλειστεί και η επιλογή από τον ακαδημαϊκό ή το δικαστικό χώρο.
Η δεύτερη εκδοχή είναι πιο περίπλοκη:
Στόχος του Αλέξη Τσίπρα είναι να εμφανιστεί ως συρόμενος σε κάλπες και ετοιμάζει τις προτάσεις του για να δελεάσει νέους «μνηστήρες» για εξουσία.
Προκειμένου να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο κεντρικό πολιτικό παιχνίδι ακόμη και σε περίπτωση ήττας του, να μειώσει το περιβόητο μπόνους από 50 σε 30 έδρες, και επιπλέον αυτό να μοιράζεται αναλογικά στα κόμματα που θα συγκυβερνήσουν.
Η «λεπτομέρεια», ωστόσο, που αποκρύπτουν οι εμπνευστές του εν λόγω σχεδίου είναι η εξής: Με το νέο σύστημα που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, το μπόνους δεν θα το παίρνει απαραίτητα ο νικητής των εκλογών, αλλά ακόμη και ο δεύτερος αν έχει εκ των προτέρων συνασπισθεί με κόμματα τα οποία στις εκλογές θα αθροίσουν μαζί του μεγαλύτερο ποσοστό από το νικητή.
«Δεν θα το δικαιούται πλέον μόνο το πρώτο κόμμα, αλλά θα το μοιράζονται αναλογικά και κόμματα που δεσμεύονται πριν από τις εκλογές ότι θα συνεργαστούν σε κυβερνητικό επίπεδο» είναι το δώρο. Πείτε ότι γίνονται πρόωρες εκλογές και έχουμε τα εξής αποτελέσματα: Ν.Δ. 33%, ΣΥΡΙΖΑ 29%, ΠΑΣΟΚ 7%, Ποτάμι 4%, Ένωση Κεντρώων 4%, ΑΝΕΛ 3% (και ΚΚΕ 5%, Χ.Α. 7%, ΛΑΕ 3%). Σε αυτή την περίπτωση, π.χ. η Ν.Δ. και το Ποτάμι θα άθροιζαν 37% αλλά δεν θα σχημάτιζαν κυβέρνηση, αφού ο συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΠΑΣΟΚ-Εν. Κεντρών θα φτάνει στο 43%.
Πώς θα λειτουργήσει
Όλα τα μικρά κόμματα, χωρίς να χάνουν την αυτονομία τους, θα προαναγγέλλουν προεκλογικά -αν θέλουν- ότι βρίσκονται σε έναν άτυπο συνασπισμό με έναν εκ των δύο μεγάλων, χωρίς βέβαια να μπορούν να αλλάξουν στρατόπεδο μετά τις εκλογές.
Ο συλλογισμός της επιλογής αλλαγής του εκλογικού νόμου είναι πως οι «κεντροαριστεροί» είναι παραδοσιακά περισσότεροι από τους «κεντροδεξιούς».
Επίσης εκτιμούν ότι αν στις επόμενες εκλογές καταρρεύσουν τα κόμματα του κεντρώου χώρου (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, Ένωση Κεντρώων) θα ωφεληθεί πρωτίστως ο κ. Μητσοτάκης. Και γι’ αυτό σκέφτηκαν να δώσουν ένα κίνητρο στους πολίτες για να ξαναψηφίσουν τα συγκεκριμένα κόμματα.
Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια, λοιπόν, διατήρηση κεντρικού ρόλου ακόμα και αν είναι δεύτερος και τον πολιτικό αφοπλισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη ακόμα και αν κερδίσει η Ν.Δ.
Ένα είναι σίγουρο: θα ζήσουμε ανεπανάληπτες στιγμές, αφού ο πιθανολογούμενος κατακερματισμός της Βουλής με την είσοδο κάθε μικρής πολιτικής κίνησης θα «ιταλοποιήσει» το πολιτικό σκηνικό.
