Θρασύβουλος VS… Θρασύβουλα!
Στις κορυφαίες στιγμές της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας συγκαταλέγεται και το περίφημο ψήφισμα, από Βουλή και Δήμο, «περί του μη μνησικακείν». Το 404 π.Χ. έλαβε χώρα το γεγονός, όταν οι δημοκρατικοί με τον Θρασύβουλο εισήλθαν στην πόλη και ανέτρεψαν την τυραννία των Τριάκοντα υπό τον Κριτία.
Του
Πάνου Τσούμα
ΕΞΑΙΡΩΝΤΑΣ τους τριάντα και τους φυσικούς αυτουργούς εγκλημάτων, το διάταγμα αμνήστευε όλους όσοι είχαν συνεργαστεί με την τυραννία, όχι όμως λόγω μεγαλοψυχίας σκέτα.
ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΧΡΟΝΟΣ δεν είχε παρέλθει από την οριστική ήττα στο μακροχρόνιο Πελοποννησιακό Πόλεμο και την ταπεινωτική συνθηκολόγηση με τη Σπάρτη. Οπότε το σκεπτικό ήταν: ΏΣ ΕΔΩ. Έχουν χαθεί χιλιάδες και χιλιάδες στα χρόνια του πολέμου και της τυραννίας -σύντομης μεν, αλλά υπερπαραγωγικής σε «εκκαθαρίσεις», κατά τους ιστορικούς. Αν τώρα εξοντωθούν και οι συνεργάτες της τυραννίας, στην πόλη θα κυκλοφορούν μόνο φαντάσματα.
ΣΚΕΨΗ ΑΠΛΗ και προσιτή όταν πρόκειται για νηφάλιους και ευσυνείδητους με ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟ, δυσπρόσιτη όμως και αδιανόητη όταν πρόκειται για έξαλλους και ασυνείδητους με… Θρασύβουλα!
__ΣΤΟ ΦΙΛΟΛΑΪΚΑ ΨΙΜΥΘΙΩΜΕΝΟ μίγμα βλακείας και παράνοιας της σύγχρονης (;) πολιτικής μας «πανδαισίας» παραπέμπει εν προκειμένω ο «Θρασύβουλας». Τοποθετείται δε αντίκρυ στο μεγάλο αρχαίο συνονόματό του, εκπροσωπώντας την ασυνείδητη (υπο)πολιτική, ήτις, ελλείψει χρονισμένου μπούσουλα και επεξεργασμένου καύσιμου κίνησης -προτάσεις εφικτές και εργομετρικά προσομοιωμένες στις εκάστοτε συνθήκες-, πορεύεται κουτουρού καίγοντας ανεπεξέργαστα, συνεπώς και μολυσματικά, καύσιμα πάθους και μίσους.
__ΕΠΙΤΟΜΗ τοιούτης ασυνείδητης (υπο)πολιτικής, το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μόρφωμα δεν είναι μόνο ότι ξεκίνησε και πορεύεται κουτουρού, επιτρέποντας να το σέρνουν -μαζί και τη χώρα- οι, ούτως ή άλλως, αντίξοες συνθήκες.
ΤΟ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ, και καταστροφικό συνάμα, είναι ότι χρησιμοποιώντας για κινητήριο καύσιμο το (υπερ)τοξικό μίγμα μίσους και πάθους αφήνει πίσω του δηλητήρια (μνησικακία, εκδικητικότητα, απαξίωση, μίσος εν γένει) που νεκρώνουν κοινωνικά τη χώρα.
ΑΣΚΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ (για ΣαμαροΒενιζέλους, πουλημένους, διαπλεκόμενους, Ευρώπη, Μέρκελ, Ολαντρέου… την «ψεύτρα κοινωνία») άνοιξε το κατά Βαρουφάκη «τσούρμο» σαλπάροντας να κουρσέψει το φιλήδονο σκάφος της εξουσίας. Ενώπιον της παταγώδους αποτυχίας να ανακαλύψει τους «κλεμμένους θησαυρούς», προσπαθεί τώρα να μείνει στης ηδονής την κλίνη καίγοντας από το ίδιο καύσιμο (τσιράκια και θεραπαινίδες δημοσιογράφοι, βοθροκάναλα, συμφέροντα που θέλουν να πέσει η κυβέρνηση κ.ο.κ.).
__ΚΑΙ ΚΑΛΑ Η «ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ», με καλλιέργεια μίσους ενάντια σε δικαίους και αδίκους, να γινόταν σε καιρούς καθαρών οριζόντων. Έγινε όμως, και συνεχίζεται, σε χαλεπούς καιρούς για την Ψωροκώσταινα και με τους γύρω ορίζοντες κατασκότεινους.
ΜΕΡΕΣ ΗΤΤΑΣ που εξελίσσεται δυναμικά βιώνει ο τόπος. Ο κίνδυνος να βρεθεί σε κατάσταση προσομοιάζουσα με εκείνη της εποχής Θρασύβουλου στην αρχαία Αθήνα είναι προφανής. (Όσοι στην ηλικία έχουν μέτρο τη μάθηση και όχι τη φθορά του σαρκίου το ήξεραν από την αρχή αυτό. Θυμάμαι τον Αδαμάντιο Πεπελάση να μου λέει το 2010 στη Ναύπακτο πως: «αν η χρεοκοπία δεν αντιμετωπιστεί ψύχραιμα και θαρραλέα, η χώρα θα βρεθεί ενώπιον μιας νέας Μικρασιατικής Καταστροφής»).
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ: η ευρωπαϊκή ομπρέλα, έχοντας γίνει σουρωτήρι, κινδυνεύει με διάλυση, στην Αμερική ο Τραμπ(ακουλας) βρίσκεται προ των πυλών και το μπάχαλο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή τελειωμό δεν έχει. Και δεν είναι μόνο αυτά που σκοτεινιάζουν τους ορίζοντες.
__Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ αντιμετωπίζει καταστάσεις πρωτόγνωρης ρευστότητας, που είναι και πρόκληση συνάμα. Πρόκληση να συνειδητοποιήσουν, μεταξύ άλλων, τα εκατέρωθεν πολιτικά μορφώματα (ελίτ και έξαλλοι) ότι σκέπτονται με όρους περασμένων εποχών.
ΒΑΣΙΚΕΣ πολιτικές και κοινωνιολογικές έννοιες (συνθήματα-ατάκες σε αφίσες για τους πολλούς) έχουν θολώσει. «Μαύρο», «κόκκινο», «γαλάζιο», «πράσινο» και ό,τι άλλο πότισαν μεταξύ τους σαν «ρούχα μαζί που πλύθηκαν»!
__ΤΟ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ «ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ» ακριβώς αυτό εκπροσωπεί. «Ρούχα μαζί που πλύθηκαν» σε χλωρίνη ασυνειδησίας ως προς το ποιοι είναι, τι εκπροσωπούν, σε ποιο κόσμο ζουν, πού θέλουν να πάνε και με ποιους. Από αυτή την έποψη είναι «φρούτο» των φύρδην μίγδην δραματικών κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων διεθνώς.
ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ όμως να εκπροσωπεί και την επιχώρια παράδοση σε επιδόσεις άκαιρων παλικαρισμών που οδήγησαν αφ΄ ενός σε ανείπωτες καταστροφές και αφ΄ ετέρου σε πάγιο εμποτισμό του κοινωνικού σώματος με μνησικακίες που τροφοδοτούν διαθέσεις ρεβανσισμού και αντεκδίκησης.
__ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ κρίνοντας -όσον αφορά το πάθος που αφήνει πίσω του καταστροφή και μίσος- η ζερβόδεξη «πειρατεία» είναι απόγονος των «πειρατειών» 1920-22 και 1967-74, με τα γνωστά αποτελέσματα, όπως και της απόπειρας 1947-49 που δεν πέτυχε μεν, αλλά από καταστροφή και εμποτισμό με μνησίκακο μίσος -κυρίως αυτό- ακόμα πληρώνουμε.
ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ με οδήγησε να γράψω στον τίτλο «πειρατικά», αντί «πειρατικό», αφήνοντας πίσω το: «Θρασύβουλος VS… Θρασύβουλα!».
__ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ο δεύτερος τίτλος είναι πιο αντιπροσωπευτικός κοινωνιολογικά, όπως και πολιτικά. Το πρώτο επειδή υπάρχει το πατροπαράδοτο* «…να ψοφήσει και η γίδα του γείτονα». Και το δεύτερο διότι μεταπολιτευτικά στα «καύσιμα» της «πράσινης… αλλαγής» παρεισέφρησε και το τοξικό «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά»**.
ΥΠΕΡΤΟΞΙΚΑ κατάλοιπα του τοιούτου καύσιμου έχει στο «ντεπόζιτο… ιδεών» ο (τ)σύριζα σοσιαλισμός, οπότε «ο θεός βοηθός»!
* Για περισσότερο «πατροπαράδοτο», βλέπε «Αναζητώντας τη ρεζέρβα…».
** Όπως και τόσοι άλλοι, ήμουν κι εγώ εκεί. Δεν το παραγράφω ούτε κακίζω όσους έμειναν. Τους λέω μόνο, αν μπορούν, να μεγαλώσουν -αντί να παλιμπαιδίζουν, που είναι εύκολο και ξεκούραστο.
