Της Ευρώπης Κοσμίδη*
Παρακολουθώντας προχθές τη συζήτηση στη Βουλή και ακούγοντας τον πρωθυπουργό να μην κάνει καμία αυτοκριτική για τα δύο χρόνια εξουσίας του και να παρουσιάζει μία κατάσταση εξιδανικευμένη για όλα όσα έχουν γίνει από τον Ιανουάριο του 2015, αναρωτήθηκα πώς μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτήν τη χώρα.
Ο κ. Τσίπρας δεν έκανε ούτε μία στιγμή αυτοκριτική. Όχι τώρα. Ποτέ κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του. Τα πολλά λάθη, οι αστοχίες, το τρίτο μνημόνιο, τα επιπλέον δισ. ευρώ που χρεώθηκε η χώρα δεν συνοδεύτηκαν ποτέ από μία κουβέντα μετανοίας. Και όπως θυμόμαστε όλοι, είχαν προηγηθεί λαϊκά δικαστήρια, αγανακτισμένοι και ένα κλίμα διχασμού και πόλωσης που άφησε τη χώρα πίσω.
Η λογική αυτή δεν μπορεί να είναι το νέο. Αν κάτι μας έχει διδάξει η διετής διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι πως αν η χώρα μας ήταν ενωμένη στα μεγάλα δεν θα είχαμε φτάσει ώς εδώ. Αν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε στα πιο βασικά δεν θα ήμασταν η μόνη χώρα με τόσο μεγάλης διάρκειας κρίση. Και η ρητορική του πρωθυπουργού δεν είναι προς την κατεύθυνση της εθνικής συνεννόησης και της παύσης των παθών και του μίσους που μάθαμε όλοι να ζούμε όλα αυτά τα χρόνια.
Από την άλλη έχω ακούσει τον πρόεδρο της Ν.Δ. να λέει «έχουμε κάνει την αυτοκριτική μας». Θα πει κάποιος «φτάνει αυτό;». Φυσικά και όχι. Είναι όμως η αρχή. Θεωρώ -και το λέω με παρρησία- πως η Ν.Δ. πρέπει και μπορεί να δώσει το παράδειγμα του τι σημαίνει ενότητα για το καλό του ελληνικού λαού. Τι σημαίνει δομική αντιπολίτευση. Τι σημαίνει εποικοδομητική κριτική.
Σημαίνει μεγάλα «όχι» και σπουδαία «ναι». «Όχι» εκεί που η χώρα πάει να πέσει στα βράχια και η αμετροέπεια και η ανευθυνότητα των κυβερνώντων μάς οδηγεί σε αδιέξοδα. «Ναι» σε αυτά που μας ενώνουν. Λίγα αλλά αρκετά να δείξουν τη διαφορετική φιλοσοφία. Τη νέα σκέψη. Την αλλαγή σελίδας μιας ανελέητης επί 40 χρόνια κόντρας εξουσίας που μας οδήγησε μέχρι εδώ. Αυτό θα είναι και το παράδειγμα, η πραγματική αριστεία και το πραγματικό μάθημα απέναντι σε ανθρώπους που είπαν πολλά και μεγάλα ψέματα για να πάρουν την εξουσία. Και όπως απέδειξαν, δεν ξέρουν να τη διαχειριστούν.
Πάνω όμως από κόμματα και πολιτικές σκοπιμότητες βρίσκεται η Ελλάδα και οι πολίτες της. Αυτοί πρέπει να είναι η προτεραιότητα αυτή τη στιγμή και μπορεί η Ν.Δ. να δώσει το παράδειγμα. Για να αποδείξει στην πράξη πως δεν είναι όλοι ίδιοι και πως η Κεντροδεξιά, όπως έχει κάνει πολλές φορές στην ιστορία της, βάζει το συλλογικό συμφέρον πάνω από το κομματικό.
* Πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Περιφέρεια Αττικής
