Μετά το βρετανικό σοκ, όλοι αρχίζουν να συζητούν τον τρόπο που η Ευρώπη θα γίνει ελκυστική στα μέλη της.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν ως «απατημένη» σύζυγος θέτει την όσο πιο γρήγορη αποχώρηση του Λονδίνου ώστε να συνεχίσει τη ζωή της η υπόλοιπη οικογένεια. Υπαινίχθηκε πως δεν μπορεί όλη τη βδομάδα να βρίζεις την Ευρώπη κύριε Κάμερον και την Κυριακή να ντύνεσαι υπέρμαχός της. Ο πρώην πια πρωθυπουργός αποτελεί το κόκκινο πανί, αφού το πολιτικό του καπρίτσιο να διατηρηθεί στην εξουσία, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και ξύπνησε αντιευρωπαϊκούς εφιάλτες. Το πολιτικό χαρακίρι του, η παραίτησηήτου δεν εξομαλύνει την κατάσταση.
Το όχι πολύ μακρινό 2009 ο όρος «δημοψήφισμα» προκαλούσε αλλεργία και την οργή του Νικολά Σαρκοζί υπό την ανοχή της Άνγκελα Μέρκελ. Τώρα ξεφυτρώνει σαν τα μανιτάρια σε διάφορες πρωτεύουσες της Ε.Ε. και έρχεται ο δημοφιλέστερος πολιτικός της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν να ζητά μια ευρύτερη διαβούλευση για το νέο οδικό χάρτη της Ε.Ε.
Να γίνουν οι συζητήσεις και το αποτέλεσμα να τεθεί σε πανευρωπαϊκή έγκριση.
Η ανεργία, η μείωση των μισθών, η ελλιπής παροχή υγείας και παιδείας εξόργισε τους χαμηλά αμειβόμενους στο Νησί και επέλεξαν το Brexit. Για όλη αυτή τη μιζέρια ρίχνουν το φταίξιμο στους μετανάστες και υπερτονίζουν την εθνικιστική συμπεριφορά.
Σίγουρα έχουμε ένα βαθύ ρήγμα στο πλοίο της κοινής Ευρώπης και για να μη γίνει μοιραίο, που θα οδηγήσει στη βύθισή του, απαιτείται ριζική μεταστροφή των Βρυξελλών. Όχι βιαστικά αλλά νηφάλια και ειλικρινά.
