Του Βασίλη Διαμαντάκη
Το Πήλιο είναι ένας τόπος με πολλές παραδόσεις, διαχρονικά έθιμα, αλλά και μια τεράστια ιστορία και κληρονομιά σε όλα τα χωριά του. Σε ένα από αυτά είχα την ευλογία και τη χαρά να παραβρεθώ για πολλοστή φορά για άλλο ένα Πάσχα στο χωριό Άνω Γατζέα. Δεν πρόκειται για κάποιο θρησκευτικό έθιμο λόγω της Μεγάλης Εβδομάδας, αλλά για ένα καθαρά ποδοσφαιρικό, δίνοντας μια άλλη ευχάριστη νότα και διάσταση σε αυτές τις κατανυκτικές ημέρες των Παθών του Κυρίου μας.
Η ποδοσφαιρική ομάδα του Κενταύρου Αγίου Γεωργίου Νηλείας έχει τη δική της ιστορία στα τοπικά ερασιτεχνικά πρωταθλήματα της Ελλάδας. Με έτος ίδρυσης το μακρινό 1986 άφησε το στίγμα του για πολλές δεκαετίες στην κατηγορία ΕΠΣ της Θεσσαλίας. Με ποδοσφαιριστές βγαλμένους τους περισσότερους από τα σπλάχνα της Άνω Γατζέας και τα γύρω γειτονικά χωριά έγραψε τις δικές της σελίδες πάνω στο ποδοσφαιρικό χορτάρι.
Είχα την «τύχη» να παρακολουθήσω από κοντά το ξεκίνημα και την αρχή αυτής της ομάδας. Τα καλοκαίρια δε στις περιόδους της προετοιμασίας και των φιλικών της ομάδας μού δόθηκε και εμένα προσωπικά η ευκαιρία από τους εκάστοτε προπονητές να παίξω μαζί με τα μοναδικά αυτά παιδιά. Ειδικά τη δεκαετία του 1990 η ομάδα του Κενταύρου για πολλές αγωνιστικές περιόδους έπαιξε καταπληκτικό ποδόσφαιρο.
Σε ένα χωμάτινο γήπεδο, όπως το έζησα και εγώ εκείνα τα χρόνια, να μετατρέπεται στις αρχές του 2000 σε ένα πραγματικό στολίδι, με πλαστικό χλοοτάπητα, παρακαλώ. Μάλιστα σε τεύχος του ετήσιου τοπικού περιοδικού «Βίγλα» του χωριού χαρακτηρίζεται εκείνη την εποχή ως ένα από τα καλύτερα και πιο υπερσύγχρονα γήπεδα όχι μόνο του Πηλίου και της Θεσσαλίας, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας στην κατηγορία με το πλαστικό χορτάρι.
Κάτι όμως οι τραυματισμοί πολλών και σημαντικών παικτών, κάτι τα αποτελέσματα των άλλων ομάδων, κάτι οι τεράστιες ατυχίες στα μεγάλα ντέρμπι με τις άλλες ομάδες του πρωταθλήματος δεν άφησαν τον Κένταυρο να δείξει την πραγματική του αξία και του στέρησε σημαντικότατες ανόδους πάνω στην καλύτερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του. Τα χρόνια πέρασαν βέβαια, τα παιδιά μεγάλωσαν και στο μυαλό τους πλάστηκε η ιδέα να αναβιώνουν την ιστορία της ομάδας μέσα από ένα οικογενειακό διπλό. Έτσι λοιπόν κάθε χρόνο το Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές του Κενταύρου Αγίου Γεωργίου Νηλείας, αλλά νεότατοι στην ψυχή και στην καρδιά, δίνουν με μεγάλη χαρά και περηφάνια το παρών σε αυτήν τη γεμάτη αναμνήσεις συνάντηση.
Μια συνάντηση που έχει εξελιχθεί πια από το μακρινό 2000 στο ετήσιο πασχαλινό έθιμο της Άνω Γατζέας. Με τις οικογένειές τους πια να είναι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές για τους συζύγους και τους μπαμπάδες τους στις κερκίδες, οι 40άρηδες και οι 50άρηδες, έστω και με τα γκρίζα μαλλιά να κάνουν πιο έντονα την εμφάνισή τους, δείχνουν κάθε χρονιά να μην έχουν ξεχάσει καθόλου την τέχνη της μπάλας. Για την ιστορία, η ομάδα με τις πορτοκαλιές εμφανίσεις ήταν η νικήτρια απέναντι στην ομάδα με τα έγχρωμα, με το σκορ 4-3. Με γκολ βέβαια που δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από τους σούπερ-σταρ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Τους μονιμότατους και βασικούς της ενδεκάδας, τα αδέρφια Ζήση και Κίμωνα Ζάγγα, τα επίσης αδέρφια Γιάννη και Κώστα Τζοβάρα, Γιάννη Ευαγελλινό, Δημήτρη Σταμούλη, Νίκο Κουτσίκο, Νίκο Λιάππη, Στάμο Προύσαλη αλλά και όσους δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων εξαιτίας αυτών των Άγιων Ημερών, σας ευχαριστούμε από καρδιάς για τις υπέροχες στιγμές που μας προσφέρατε, αλλά και που μας συγκινείτε κάθε χρόνο το Μεγάλο Σάββατο σε αυτό το έθιμο και την ανθρώπινη συνεύρεση μεταξύ σας.
