Λίγες ώρες μετά την κατάκτηση του πρώτου τίτλου στην ιστορία της Λέστερ και του παγκοσμίου ποδοσφαιρικού θαύματος, ο Κλαούντιο Ρανιέρι δήλωσε σε ιταλικά Μέσα: «Είμαι ο ίδιος άνθρωπος που απολύθηκε από την Ελλάδα».
Του Βαγγέλη Σπυράκη elefenet@gmail.com
Γυρολόγος, αποτυχημένος και άλλα πολλά έχουν γραφτεί για τον Κλαούντιο Ρανιέρι. Ειδικά στην Ελλάδα. Αλλά επειδή σε αυτή τη χώρα τα ισοπεδώνουμε όλα πολύ γρήγορα όπως είμαστε και αμαθείς, ένας προπονητής ο οποίος έχει δουλέψει σε ομάδες όπως Μονακό, Ίντερ, Ρόμα, Γιουβέντους, Πάρμα, Βαλένθια, Τσέλσι, Ατλέτικο Μανδρίτης, Φιορεντίνα και Νάπολι μόνο τυχαίος και αποτυχημένος δεν μπορεί να λέγεται. Βασικά στην ψωροκώσταινα Ελλάδα μπορεί… Εδώ που στις ομάδες δεν κάνουν κουμάντο οι προπονητές, αλλά οι μάνατζερ!
Εύλογη όμως και η απορία πολλών ποδοσφαιρόφιλων. Είναι το ίδιο να προπονείς μια εθνική ομάδα, με μια ομάδα όπου ζεις καθημερινά με τους παίκτες σου και είσαι τον περισσότερο χρόνο μαζί τους αγωνιστικά; Όχι φυσικά, αλλά αυτό που κατάφερε ο Ρανιέρι στην Αγγλία είναι από τα μεγαλύτερα «θαύματα» στην ιστορία του ποδοσφαίρου και για ένα απλό λόγο που ισχύει πάντα στον αθλητισμό:
Τις ομάδες και στη συνέχεια τις επιτυχίες τις φέρνει η σκληρή δουλειά, η πίστη και φυσικά όχι τα λεφτά. Και για να το κάνουμε πιο απλό, η Λέστερ ανέβηκε στην Πρέμιερ Λιγκ τη σεζόν 2014/2015, για μόλις 6 βαθμούς δεν υποβιβάστηκε (14η θέση), το καλοκαίρι του 2015 ο Ιταλός έκατσε στον πάγκο των «αλεπούδων» και πλέον είναι πρωταθλητής Αγγλίας, έχοντας απέναντί του ποδοσφαιρικούς κολοσσούς, όπως οι Μάντσεστερ Γιουνάιντετ, Λίβερπουλ, Τσέλσι, Άρσεναλ, Μάντσεστερ Σίτι και Τότεναμ.
Η παρουσία του Ρανιέρι στην εθνική ομάδα ήταν το τέλος της. Ήταν η ολοκλήρωση του κύκλου μιας ομάδας που έχτισαν Ρεχάγκελ και Σάντος μέσα σε μία δεκαετία. Και αυτό γιατί ο Ιταλός προφανώς και πήρε κλίμα αρπαχτής, συναναστρεφόμενος με παράγοντες χαμηλού ηθικού και διανοητικού επιπέδου.
Μανατζαραίοι όριζαν τις κλήσεις, η ομάδα πήρε λάθος μηνύματα, δεν υπήρχε στόχος, αποχώρησαν άνθρωποι που ήταν σημαντικά κομμάτια του οικοδομήματος. Ο κάθε Ρανιέρι, ο κάθε φτασμένος προπονητής που είναι και χορτάτος, δεν μπορεί να μπει σε καμία διαδικασία να νικήσει τις παθογένειες ενός οργανισμού και να ξεφύγει από το ρόλο του. Η αλωμένη ΕΠΟ δεν είχε στόχο την επιτυχία της Εθνικής και όταν ο Ρανιέρι το κατάλαβε αυτό πήρε τα χρήματα και έφυγε.
Θα μου πείτε, είχε η Λέστερ στόχο; Ναι, είχε να παλέψει να σωθεί στην κατηγορία και να χτίσει μια ομάδα που θα ήταν για πολλά χρόνια στην Πρέμιερ Λιγκ! Ούτε λεφτά είχαν πολλά ούτε παίκτες μεγάλου βεληνεκούς για να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω. Αλλά το κατάφερε γιατί είχε πίστη ότι στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό όλα γίνονται, αρκεί να υπάρχει θέληση.
Ο Ιταλός κατάφερε να κάνει το απλό στη Λέστερ. Ήταν ένας σωστός προπονητής που προστάτευσε τους δικούς του ανθρώπους, τους παίκτες του από οποιαδήποτε κριτική. Ποτέ δεν χρησιμοποίησε τον Τύπο για να γελοιοποιήσει τους ποδοσφαιριστές του (σ.σ. το είχε εφαρμόσει από τα πρώτα χρόνια της προπονητικής του καριέρας στην Καλάμπρια). Αντιθέτως, το διακωμωδούσε για να δείξει ότι δεν έχει καμία σημασία τι γράφεται. Ήθελε να μετατρέψει κάτι αρνητικό σε θετικό για την ομάδα του. Και το κατάφερε!
Ο Ρανιέρι κατάφερε κάτι που πολλοί αγνοούν εδώ στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες: να δείξει ότι στον αθλητισμό αρκεί να υπάρχει θέληση και θα βρεθεί ο τρόπος για να φτάσεις στην επιτυχία. Ο Ιταλός ζήτησε ένα πράγμα από τους παίκτες του: «Αν μου κάνετε τη χάρη να τα δίνετε όλα για μένα, θα σας κάνω τη χάρη να σας μαθαίνω λίγο ποδόσφαιρο αραιά και πού».
Του την έκαναν! Τους την έκανε! Η πιο σπουδαία, όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία γράφτηκε…
