Η απαίτηση υψηλού οικονομικού εισοδήματος στερεί το δικαίωμα σε Βρετανούς πολίτες και τους μη Ευρωπαίους συζύγους τους να ζουν μαζί.
Τρανταχτό παράδειγμα η Ακριβή Μεάλια που ζει στο Σόλιχαλ με το γιο της Μάρλεϊ.Ο σύζυγος της Μαξ βρίσκεται στην Τανζανία και δεν μπορεί να λάβει βίζα παραμονής.
Υπάρχουν πάρα πολλές παρόμοιες περιπτώσεις που πρόκειται να προσβάλλουν τους περιορισμούς του νόμου στο Ανώτατο Δικαστήριο, αφού «δημιουργεί Skype οικογένειες».
Τα απαράδεκτα όρια
Οι Βρετανοί πολίτες πρέπει να κερδίζουν πάνω από 18,000 λίρες για να φέρουν τον ή την σύζυγο τους.Αν έχουν και ένα παιδί που δεν έχει βρετανική υπηκοότητα, απαιτούνται 22,400 λίρες.Το πόσό αυξάνεται κατά 2,400 λίρες για κάθε πρόσθετο μέλος.
Οι κατακριτές του νόμου που έχει ψηφιστεί τον Ιούλιο του 2012 «τιμωρεί» το 43% του πληθυσμού της Βρετανίας και ακόμα και πολίτες με πλήρη απασχόληση δεν μπορούν να απολαύσουν το δικαίωμα να ζουν με τις οικογένειες τους.
Στο Ανώτατο Δικαστήριο έχουν προσφύγει τρεις πολίτες: δύο από αυτούς, ο Αμπντούλ Μαχίντ και Σαβάνα Τζέιβντ είναι παντρεμένοι με πακιστανούς υπηκόους και ο τρίτος είναι γνωστός ως ΜΜ, ένας λιβανέζος πρόσφυγας.
Ανώτατοι δικαστικοί παραδέχονται πως υπάρχει «μια δυσανάλογη επέμβαση σε μια πραγματική συζυγική σχέση» και προτείνουν ένα ελάχιστο εισόδημα πιο κοντά στον κατώτατο μισθό ως πιο δίκαιο.
Τον Σεπτέμβριο, έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Middle για την καλή μεταχείριση των μεταναστών κατέδειξε πως εντοπίζονται περίπου 15.000 παιδιά από τη Βρετανία, που βιώνουν δύο δεινά: είτε διαχωρίζονται από έναν γονέα ή αναγκάζονται να μεγαλώνουν έξω από το Ηνωμένο Βασίλειο, λόγω των κανόνων.
Πέρυσι, το Bright Blue,μια δεξαμενή σκέψης των Συντηρητικών, υπογράμμισε την σημαντική συνεισφορά των εκατομμυρίων χαμηλόμισθων στην οικονομία της χώρας έχουν το δικαίωμα να ζουν με τις οικογένειες τους. Πρότεινε να εξασφαλίζεται η βίζα αν ο Βρετανός σύντροφος καταβάλει φόρο εισοδήματος για τα τελευταία δυόμισι χρόνια.
Το Βρετανικό Υπουργείο Εσωτερικών ισχυρίζεται πως«η οικογενειακή ζωή δεν πρέπει να είναι συνδεδεμένη με το εισόδημα ως έξοδο αλλά ως πρόσβαση σε οφέλη».
Ο Σονέλ Μεχτά, ο ιδρυτής των BritCits μιας οργάνωσης, η οποία παρέχει στήριξη σε διαιρεμένες οικογένειες, δήλωσε ότι η κυβέρνηση ήταν πρόθυμη να πατάξει περαιτέρω την οικογενειακή επανένωση, γιατί ήταν ένας τομέας στον οποίο η πολιτική αυτή έχει μια πραγματική επίδραση στη διατήρηση αριθμούς μετανάστευσης προς τα κάτω.
«Οι οικογένειες είναι ένας εύκολος στόχος, δεν είναι μεγάλες επιχειρήσεις ή πανεπιστήμια που μπορούν να κάνουν μεγάλη άσκηση πίεσης για να έρθετε σε φοιτητές ή εργάτες από το εξωτερικό», είπε. «Δεν μπορείτε να αντικαταστήσετε τον άντρα ή τη γυναίκα σας με ένα βρετανικό υποκατάστατο εάν η βίζα δεν γίνει αποδεκτή»κατέληξε.
Περισσότεροι από 40 άνθρωποι από BritCits προγραμματίζουν να παρακολουθήσουν τις ακροάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου αυτή την εβδομάδα, πολλοί από αυτούς που έχουν γιους και τις κόρες αναγκάζονται να ζουν στο εξωτερικό ή έχουν συζύγους εκτός ΕΕ αποκομμένα από τα παιδιά τους. Μια απόφαση δεν αναμένεται πάντως γρήγορα και θα χρειαστούν αρκετοί μήνες.
