Η γραφικότητα δεν είναι πάντα αθώα, κρύβει κινδύνους, ενίοτε κρύβει και φασίζουσες αντιλήψεις. Δικαίωμά του, ασφαλώς, να περιφέρεται σαν καρικατούρα που εκτοξεύει τσιτάτα σε χοντροκομμένα greeklish.
Η ιστορία με τη Χρυσή Αυγή και την παρουσία του Γιατζόγλου σε εκδήλωσή της δεν μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Τύποι σαν τον «διασκεδαστικό θείο Στηβ», ημιμαθείς, με επιθετικό λόγο, όσοι και καλά τα λένε «τσεκουράτα», αποτελούν δεξαμενή ψήφων για τον Μιχαλολιάκο.
Ακόμα κι αν στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για έναν τύπο που έχει ζήσει στην πολυπολιτισμική μεριά των ΗΠΑ και έχει περάσει τη μισή του ζωή συνεργαζόμενος με μαύρους αθλητές, τα δείγματα υπήρχαν εκεί για όποιον ήθελε να δει πίσω από το «χιούμορ».
Δικαίωμά του, ασφαλώς, να περιφέρεται σαν καρικατούρα που εκτοξεύει τσιτάτα σε χοντροκομμένα greeklish και εκμεταλλεύεται καμιά σαρανταριά χρόνια την κληρονομιά που άφησε ως παίκτης και τη συμπάθεια που έχει το κοινό για τις γραφικές αθλητικές φιγούρες. Δικαίωμά μας φυσικά και εμείς να μην του δίνουμε σημασία.
Είπαμε, όταν δεν είσαι πλέον στα πρωτοσέλιδα, προσπαθείς να κεντρίσεις το ενδιαφέρον με όποιον τρόπο για να έχεις τα 10′ δημοσιότητας. Κάπως έτσι πιθανόν λειτούργησε και ο «θείος Στηβ»
