Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Μια όμορφη ερωτική ιστορία.
*** Η όμορφη εποχή
La belle saison. Γαλλία, 2015. Σκηνοθεσία: Κατρίν Κορσινί. Σενάριο: Κατρίν Κορσινί, Λορέτ Πολμάνς. Ηθοποιοί: Σεσίλ Ντε Φρανς, Ιζία Χιγκελέν, Λοεμί Λοβσκί. 105΄
Στη δεκαετία του ’70, εποχή των φοιτητικών διαδηλώσεων και των αγώνων για την απελευθέρωση των γυναικών, εκτυλίσσεται η ταινία της Κατρίν Κορσινί. Στο επίκεντρο, η ιστορία της νεαρής επαρχιώτισσας Ντελφίν που εγκαταλείπει τη φάρμα του πατέρα της για να πάει στο Παρίσι και να αρχίσει μια ερωτική σχέση με την Καρόλ, μια νεαρή ακτιβίστρια, μέλος μιας ομάδας φεμινιστριών. Σχέση που για ένα διάστημα θα συνεχιστεί και όταν η Ντελφίν, με το θάνατο του πατέρα της, αποφασίζει να επιστρέψει και να αναλάβει τη λειτουργία του αγροκτήματος.
Με φόντο άλλοτε το Παρίσι κι άλλοτε τη γαλλική επαρχία, με τους όμορφα φωτογραφημένους αγρούς και γενικά τη φύση σε αντίστιξη με τα διαδραματιζόμενα, η Κορσινί αφηγείται με χιούμορ, ειλικρίνεια και λυρισμό, μαζί και τόλμη (οι ερωτικές σκηνές της έχουν την απλότητα, τη λεπτότητα και την ομορφιά που σπάνια συναντάμε σε σκηνές λεσβιακού έρωτα), τον παθιασμένο έρωτα ανάμεσα στις δυο αυτές γυναίκες, μαζί και τη σταδιακή μετατροπή της Ντελφίν από αγοροκόριτσο σε μια σοβαρή, αποφασισμένη να έρθει σε ρήξη με τους γύρω της, γυναίκα (ξεχωριστός έπαινος αξίζει στο σενάριο), ενώ ταυτόχρονα μας δίνει και μια εικόνα του φεμινιστικού αγώνα της τότε περιόδου, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη σχέση των γυναικών με τους άντρες που ενώ αγωνίζονταν για ισότητα των φύλων και σεξουαλική απελευθέρωση, συχνά αντιμετώπιζαν τη γυναικεία ομοφυλοφιλία δειλά και συντηρητικά.
Η Κορσινί καταγράφει με αμεσότητα και οξυδέρκεια τις καταστάσεις, τονίζοντας τις αντιφάσεις στους κοινωνικούς αγώνες της εποχής, που βγαίνουν στην επιφάνεια μέσα από τη σχέση της Καρόλ με τον μέχρι τότε φίλο της (που αρνείται να δεχτεί τη σχέση της με την Ντελφίν), όσο και μέσα από τη στάση των ανθρώπων της επαρχίας. Αντιφάσεις που αποκαλύπτονται και στις υπόλοιπες σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, με τον αντροκρατούμενο πληθυσμό της επαρχίας να εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τις γυναίκες σαν κατώτερα όντα – παράδειγμα οι δύσκολες δουλειές στο αγρόκτημα που αντιμετωπίζονται βασικά ως «δουλειά του άντρα».
Συνολικά μια με λεπτότητα ματιά πάνω στη γυναικεία σεξουαλικότητα, με τις δυο πρωταγωνίστριες, Σεσίλ Ντε Φρανς (Καρόλ) και Ιζία Χιγκελέν (Ντελφίν) να ερμηνεύουν με δύναμη και πάθος τους ρόλους τους. Στις πολύ καλές ερμηνείες και αυτή της Νοεμί Λβοσκί στο ρόλο της μητέρας της Ντελφίν – ανάμεσα στις καλύτερες σκηνές της αναφέρω εκείνη όπου, έχοντας καταλάβει τη σχέση ανάμεσα στην κόρη της και την Καρόλ, αντιμετωπίζει συγκρατημένη και με ηρεμία την Καρόλ ζητώντας της να εγκαταλείψει το αγρόκτημα.
** ½ – Ένα ολόγραμμα για τον βασιλιά
A Hologram for the King. Βρετανία/Γαλλία/Γερμανία, 2016. Σκηνοθεσία-σενάριο: Τομ Τίκβερ. Ηθοποιοί: Τομ Χανκς, Αλεξάντερ Μπλακ, Σαρίτα Τσουτχούρι, Τρέισι Φέαργουεϊ, Μπεν Γουίσο, Τομ Σκέριτ. 98΄
Την αναζήτηση του αμερικανικού ονείρου σε χώρες της Μέσης Ανατολής, μετά την αμερικανική οικονομική κρίση του 2008, αναζητά ο αντι-ήρωας στη νέα αυτή ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Τομ Τίκβερ («Τρέξε Λόλα, τρέξε», «Cloud Atlas»). Ο Τομ Χανκς είναι ο Άλαν Κλέι, ένας αποτυχημένος, χωρισμένος πωλητής που, έχοντας στην πλάτη του όχι μόνο μια ενοχλητική κύστη αλλά και τα βάρη μιας αποξενωμένης οικογένειας (μαζί και τα δίδακτρα για την κόρη που ετοιμάζεται για σπουδές), αποφασίζει να ταξιδέψει ώς τη Σαουδική Αραβία για να πουλήσει στο βασιλιά Αμπντουλά την ολογραφική τεχνολογία της εταιρείας του. Θα εγκατασταθεί, μαζί με τους βοηθούς του, κάτω από μια τεράστια σκηνή, στη μέση της ερήμου, σε μια υπό κατασκευή, που μοιάζει να βγήκε από επιστημονική φαντασία, μεγαλούπολη του μέλλοντος (θα είναι έτοιμη το 2025!), περιμένοντας υπομονετικά άλλοτε την άφιξη του βασιλιά κι άλλοτε την άφιξη του συμβούλου του, που όμως κανένας τους δεν φαίνεται να φτάνει…
Μια αρκετά ενδιαφέρουσα, στημένη με ένα σωστά ελεγχόμενο (τουλάχιστο στα δύο πρώτα μέρη της ταινίας) ρυθμό, μεταφορά για την έκπτωση του αμερικανικού ονείρου αλλά και για κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει η παγκοσμιοποίηση. Καλή η χρησιμοποίηση των φλας-μπακ (με τον Μπεν Γουίσο να ερμηνεύει τον Άλαν σε νεαρή ηλικία) αν και χρειαζόταν ίσως μεγαλύτερη ανάπτυξη στο χαρακτήρα του, μόνο που στο τρίτο μέρος, με την εμφάνιση μιας αδικαιολόγητης ιστορίας ρομαντικού έρωτα (οι πιέσεις των παραγωγών;), η ταινία χάνει το ρυθμό της και γίνεται ανιαρή. Στα συν της ταινίας, η πολύ καλή ερμηνεία του Τομ Χανκς.
ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΤΑΡΖΑΝ (The Legend of Tarzan). ΗΠΑ, 2016. Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γέιτς. Σενάριο: Άνταμ Κόζαντ, Κρεγκ Μπρούερ. Ηθοποιοί: Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Ρόρι Σέιπερ, Μάργκοτ Ρόμπι, Κρίστροφερ Γουόλτζ, Σάμιουελ Τζάκσον. 110΄
Ο Λόρδος Γκρέιστοουκ, γνωστός και ως Ταρζάν, που τώρα, μαζί με τη σύντροφό του στη ζούγκλα, Τζέιν, έχει εγκατασταθεί στο πολιτισμένο Λονδίνο, πείθεται από έναν Αμερικανό τυχοδιώκτη να επιστρέψει στη ζούγκλα του Κονγκό για να σώσει τους ιθαγενείς από τα σατανικά σχέδια του βασιλιά Λεοπόλδου του Βελγίου. Ενα ακόμη καλοκαιρινό μπλοκ-μπάστερ που δεν προσθέτει τίποτα στο θρύλο του Ταρζάν, όπως τουλάχιστον τον φαντάστηκε ο Έντγκαρ Ράις Μπάροους.
{source}
<iframe width=»560″ height=»315″ src=»https://www.youtube.com/embed/DwFmVvwpFMg» frameborder=»0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
