Mια μαρμάρινη σκηνή, που σε όλους εμάς θα θυμίζει το σκληρό πρόσωπο της προσφυγιάς, αν και το έργο «μιλάει για τους αυτόχθονες Καναδούς», θα στηθεί την άνοιξη του 2017 στο λόφο Φιλοπάππου στο πλαίσιο της διεθνούς έκθεσης σύγχρονης τέχνης documenta 14.
Το αίτημα για την τοποθέτηση του συγκεκριμένου έργου σε αυτό τον αρχαιολογικό χώρο (στο πλακόστρωτο Πικιώνη), όπως και ενός ακόμη στο Λύκειο του Αριστοτέλη, είχαν αρχικά απορριφθεί από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, το οποίο χτες άλλαξε γνώμη και γνωμοδότησε υπέρ της παρουσίασής τους στους δύο αρχαιολογικούς χώρους. Κι αυτό, γιατί τα συγκεκριμένα έργα, όπως ειπώθηκε, δημιουργήθηκαν από αγάπη προς τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, από τον οποίο τα εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί τους.
Στη σκηνή, έκτασης 2 x 2 x 1,40 μ., που θα ζυγίζει 200 κιλά και θα κατασκευαστεί από Έλληνα μαρμαροτεχνίτη, θα μπορούν να μπαίνουν οι επισκέπτες και να βλέπουν τον Παρθενώνα ξαπλωμένοι. Τι σχέση όμως μπορεί να έχει ο Παρθενώνας με τους Καναδούς αυτόχθονες; Η Ρεμπέκα Μπέλμπορ θέλει να δείξει πως κάποτε και στον Παρθενώνα, που είναι σήμερα ένα παγκόσμιο μνημείο, γίνονταν ανταλλαγές απόψεων καθημερινών ανθρώπων, όπως ανέφερε στο ΚΑΣ η καλλιτεχνική διευθύντρια της documenta Μαρίνα Φωκίδη. Στόχος της καλλιτέχνιδας είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού σε ανθρωπιστικά θέματα που έχουν ανακύψει λόγω της διεθνούς κρίσης και του αυξανόμενου αριθμού προσφύγων και οικονομικών μεταναστών.
Στον αρχαιολογικό χώρο του Λυκείου του Αριστοτέλη (Βασ. Σοφίας και Ρηγίλλης) θα παρουσιαστεί η μουσική σύνθεση «The Ears Between Worlds Are Always Speaking» της αμερικανικής διεπιστημονικής ομάδας καλλιτεχνών. «Aκτίνες ήχου» και μελωδικοί διάλογοι-αφηγήσεις συνιστούν αυτό το έργο που είναι δομημένο με τη μορφή όπερας. Δύο κανάλια υπερκατευθυνόμενου ήχου θα ενεργοποιούν τους μουσικούς διαλόγους οι οποίοι θα επαναλαμβάνονται συνεχώς, με τους συμμετέχοντες να μιλούν στη μητρική τους γλώσσα. Το κοινό θα ανακαλύπτει τις πτυχές αυτού του έργου καθώς θα περιηγείται το χώρο.
Για τον Αριστοτέλη και τη ρητορική του, την οποία θέλει να ζωντανέψει με αυτό το έργο, μίλησε στο ΚΑΣ ο Κρίστομπαλ Μαρτίνεζ, που ήρθε από τις ΗΠΑ για να παραστεί στη συνεδρίαση του Συμβουλίου. Εξέφρασε την ευχάριστη έκπληξή του όταν το πρωί περιηγήθηκε το χώρο του Λυκείου κι άκουγε τους ήχους μουσικής από το γειτονικό Εθνικό Ωδείο. Μαζί του έφερε και ένα κομμάτι του έργου, διάρκειας ενός λεπτού, το οποίο άκουσαν τα μέλη του ΚΑΣ και διαπίστωσαν πως τα 60 ντεσιμπέλ του δεν καλύπτουν ούτε το κελάηδημα ενός πουλιού. Περιοδικό άλλωστε θα είναι και όχι συνεχόμενο το άκουσμά του. Ενα-δύο λεπτά μουσικής κι έπειτα ημίωρη παύση. Δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα «στον ήχο της σιωπής» ο καλλιτέχνης. Γιατί η σιωπή βοηθά στην προσέγγιση της αισθητικής του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου, όπως ανέφερε.
Δεν είναι η πρώτη φορά που έργα σύγχρονης τέχνης παρουσιάζονται σε αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας. Έχει προηγηθεί το 2004 η διεθνής έκθεση του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης σε διάφορα σημεία γύρω από το βράχο της Ακρόπολης, ξεκινώντας από την είσοδο του θεάτρου Διονύσου, στον πεζόδρομο της Διον. Αρεοπαγίτου, στο ιερό των Νυμφών έξω από το Ηρώδειο, στου Φιλοπάππου, στην Απ. Παύλου μέχρι το Θησείο. Η συνύπαρξη του αρχαίου πολιτισμού με τη σύγχρονη τέχνη, όπως τουλάχιστον παρουσιάστηκε τότε, απέδειξε ότι μπορεί να συμβάλει στην ανάδειξη και των δύο.
