Κείμενο-φωτ.: Κώστας Κουφογιώργος
Countach (κουντάτς) είναι ένα επιφώνημα θαυμασμού που χρησιμοποιείται στη βορειοδυτική Ιταλία. Πιο ταιριαστό όνομα για τη Lamborghini αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρχει, αφού αν μη τι άλλο ήταν ιδιαιτέρως εντυπωσιακή.
O μύθος λέει πως ο Feruccio Lamborghini μπήκε στην κατασκευή σπορ αυτοκινήτων -μέχρι τότε κατασκεύαζε γεωργικούς ελκυστήρες- από ένα… καπρίτσιο, όταν πρότεινε στον Enzo Ferrari κάποιες ιδέες του και ο κομεντατόρε τον αποπήρε. Η απάντηση του Lamborghini ήρθε, μεταξύ άλλων, με την αριστουργηματική Miura, που κάθε άλλο παρά τρακτέρ ήταν και ταρακούνησε για τα καλά τη Ferrari. Η συνέχεια θα έπρεπε να ήταν το ίδιο εντυπωσιακή, αφού πια ο ανταγωνιστής ήταν έτοιμος και… περίμενε.
Και η Countach ήταν μια αρκούντως συναρπαστική συνέχεια για τη Lamborghini. Ενώ η Ferrari 365 Βoxer ήταν γεμάτη καμπύλες, η Countach έμοιαζε με διαστημόπλοιο. Επίπεδη, με ακμές και γωνίες, χαμηλή και με πόρτες που άνοιγαν προς τα επάνω. Όταν εμφανίστηκε το 1971 ήταν χρόνια μπροστά από την εποχή της. Έμοιαζε με πειραματικό όχημα, με σχεδιαστική άσκηση, αλλά ήταν ένα αυτοκίνητο παραγωγής.
Το πίσω μέρος, που συνήθως έβλεπε ο οδηγός ενός κοινού αυτοκινήτου
Μηχανολογικά είχε στηθεί από τον Gianpaolo Dallara (που είναι ο ιδρυτής της ομώνυμης εταιρείας αγωνιστικών αυτοκινήτων) και είχε σχεδιαστεί από τον Marcello Gandini, που ήταν αυτός που σχεδίασε και τη Miura. Όμως το νέο υπεραυτοκίνητο δεν είχε μόνο εντυπωσιακή εμφάνιση, αλλά ξεπερνούσε τα 300 χλμ./ω. τελική ταχύτητα, που εκείνη την εποχή λίγα αυτοκίνητα μπορούσαν να αναπτύξουν.
Η Countach είχε άλλο στήσιμο από τη Miura, πετυχαίνοντας ιδανική κατανομή βάρους. Η καμπίνα των επιβατών είχε μετακινηθεί προς τα μπρος, το πλαίσιο ήταν σωληνωτό, ενώ ο δωδεκακύλινδρος κινητήρας είχε σφηνωθεί πίσω από την καμπίνα με δύο μεγάλες εισαγωγές αέρα στις δύο πλευρές του αυτοκινήτου. Ο χώρος αποσκευών ήταν μπροστά και σχεδόν ανύπαρκτος, ενώ ο χώρος των επιβατών περιορισμένος. Η ορατότητα πίσω ουσιαστικά δεν υπήρχε, αλλά όποιος είχε τα χρήματα να αγοράσει ένα τέτοιο αυτοκίνητο ήθελε να το οδηγάει μόνο προς τα εμπρός και γρήγορα.
Η πρώτη έκδοση στο Retro Classic του 2011
Η Countach ήθελε χέρια. Το βαρύ τιμόνι, το δύσκολο κιβώτιο, ο θόρυβος του δωδεκακύλινδρου κινητήρα που σκέπαζε τα πάντα στην καμπίνα, οι μεγάλες διαστάσεις του αυτοκινήτου δεν ταίριαζαν με το χαρακτήρα αυτοκινήτου βόλτας. Φυσικά δεν είχε ίχνος ηλεκτρονικών βοηθημάτων και παρ΄ όλο που έμοιαζε αεροδυναμική, δεν ήταν, οπότε ήθελε ιδιαίτερη προσοχή στις υψηλές ταχύτητες. Επίσης, αποτέλεσμα της στιβαρής κατασκευής ήταν το κάπως υψηλό, για μια σπορ κατασκευή, βάρος. Φυσικά αυτά τα μειονεκτήματα καθόλου δεν αφαιρούν από την αξία της, αντιθέτως προσθέτουν στο χαρακτήρα της.
Ο κινητήρας της ήταν δωδεκακύλινδρος, ατμοσφαιρικός, που απέδιδε 440 με 450 ίππους. Ο κυβισμός ήταν 4,9 μέχρι 5,1 λίτρα και η επιτάχυνση από 4,5΄΄ μέχρι 5΄΄ μέχρι τα 100 χλμ./ω. Από το 1974 μέχρι το 1990 που έμεινε στην παραγωγή δεν άλλαξε πολύ, με κάποιες εκδόσεις να έχουν και ένα διακοσμητικό πίσω spoiler.
H εμφάνισή της δημιούργησε μια ολόκληρη εποχή. Το σφηνοειδές σχήμα, οι αναδιπλούμενοι προβολείς έγιναν σήμα κατατεθέν των seventies και οι πόρτες που άνοιγαν προς τα πάνω παραμένουν εντυπωσιακό gimmick μέχρι σήμερα. Η Countach φτιάχτηκε για να τραβάει τα βλέμματα. Έγινε αφίσα σε παιδικά δωμάτια, πρότυπο του supercar, όμως δεν ήταν αγωνιστικό με πινακίδες κυκλοφορίας αλλά ένα πολύ γρήγορο Gt.
Μία Countach στα paddocks του Nuerburgring και διάφορες γωνίες της Countach του Technik Museum Speyer
Κατασκευάστηκαν περίπου 1.000, χειροποίητες, με καλή ποιότητα κατασκευής, που σημαίνει ότι οι περισσότερες επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Όσο για τις τιμές, κυμαίνονται από περίπου 400.000 και μπορούν να φτάσουν και πολύ ψηλότερα σε δημοπρασίες.
Αντικαταστάθηκε από την Diablo το 1990.
