Στις 6 Αυγούστου του 1945 η ανθρωπότητα γνώρισε για πρώτη φορά στην ιστορία της τον τρόμο και την καταστροφική δύναμη των πυρηνικών όπλων.
Η ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα του 20ού αιώνα που σφράγισαν τη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα.
Η χρήση αυτού του όπλου, που είχε δημιουργηθεί μόλις λίγους μήνες πριν -και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 1945-, θεωρήθηκε απαραίτητη από τις ΗΠΑ με σκοπό την αποφυγή μεγάλης στρατιωτικής απόβασης που θα είχε αποτέλεσμα πολλούς νεκρούς. Ενώ θεωρήθηκε και ο μόνος ικανός δρόμος να πεισθεί ο αντίπαλος σε άνευ όρων παράδοση.
Κάτι το οποίο και έγινε, καθώς μόλις λίγες μέρες μετά η Ιαπωνία παραδόθηκε και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ένας από τους πιο καταστροφικούς πολέμους, έλαβε ουσιαστικά τέλος. Στις 10 Αυγούστου ξεκίνησε η διαδικασία παράδοσης της Ιαπωνίας, η οποία ολοκληρώθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, με την επίσημη τελετή επί του αμερικανικού πολεμικού πλοίου «Μιζούρι», που ναυλοχούσε στον κόλπο του Τόκιο.
Η πρώτη βόμβα, η οποία είχε το προσωνύμιο «Little Boy», ήταν τύπου «ουρανίου 235» και τα αποτελέσματα της έκρηξης δεν ήταν γνωστά εκ των προτέρων, μιας και τέτοιου τύπου βόμβα δεν είχε δοκιμαστεί, όπως η βόμβα πλουτωνίου, που ακολούθησε. Η ρίψη έγινε με εντολή του συνταγματάρχη Πολ Τίμπετς, κυβερνήτη του «Ένολα Γκέι».
Υπολογίζεται ότι περίπου 70.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους, οι περισσότεροι εκ των οποίων άμαχοι, και πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα κατά τη διάρκεια των ετών, εξαιτίας της ραδιενέργειας. Από την πόλη διασώθηκε μόνον ο θόλος και ο σκελετός του κτηρίου όπου πριν από την έκρηξη στεγαζόταν η «Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα». Ο θόλος υπάρχει και σήμερα, όπως ακριβώς απέμεινε μετά την έκρηξη, και έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου, η δεύτερη βόμβα χτύπησε το Ναγκασάκι. Αυτή η βόμβα ήταν διαφορετική, με κύριο στοιχείο το πλουτώνιο, και η έκρηξη που σημειώθηκε μετά τη ρίψη της ήταν σφοδρότερη, προκαλώντας ωστόσο λιγότερες καταστροφές, εξαιτίας της εδαφικής ιδιαιτερότητας της περιοχής.
Η απόφαση για τη χρήση πυρηνικών όπλων πάρθηκε από τον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Χάρι Τρούμαν, με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο στο θέατρο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες σε μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή τη συνέχιση του πολέμου.
Περίπου 70.000 άνθρωποι στη Χιροσίμα και 40.000 στο Ναγκασάκι έχασαν ακαριαία τη ζωή τους. Όμως οι ολέθριες συνέπειες της πυρηνικής ακτινοβολίας τούς επόμενους τέσσερις μήνες αύξησαν τον αριθμό των νεκρών σε 166.000 στη Χιροσίμα και 80.000 στο Ναγκασάκι. Ενώ ακόμα και σήμερα οι επιπτώσεις της χρήσης πυρηνικών στην περιοχή είναι εμφανείς, με αρκετές περιπτώσεις γενετικών ανωμαλιών και πρόωρων θανάτων να καταγράφονται.
Ακόμα και σήμερα η αμερικανική πολιτική ηγεσία δεν έχει απολογηθεί για τις επιθέσεις σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι, στηρίζοντας την απόφαση του τότε προέδρου Χ. Τρούμαν. Ωστόσο φέτος ο Μπαράκ Ομπάμα επισκέφθηκε τη Χιροσίμα, αποτίνοντας φόρο τιμής στους νεκρούς των καταστροφικών επιθέσεων, αποφεύγοντας παρ΄ όλ΄ αυτά να ζητήσει συγγνώμη.
Σε δήλωσή του κατά την παρουσία του εκεί, είπε: «Πριν από 45 χρόνια, ο θάνατος έπεσε από τον ουρανό και ο κόσμος άλλαξε». Συμπληρώνοντας πως «ήρθαμε εδώ για να θρηνήσουμε τα θύματα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται περισσότεροι από 100.000 Ιάπωνες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, χιλιάδες Κορεάτες και κάμποσοι Αμερικανοί αιχμάλωτοι πολέμου. Οι ψυχές τους μας μιλούν».
Ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν και ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που απέτισε φόρο τιμής στα θύματα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι στο Πάρκο Ειρήνης της Χιροσίμα.
