Ανοίγοντας το ημερολόγιο των επεμβάσεων στην ανεξάρτητη δημοσιογραφία, σταμάτησα στις 10 Σεπτεμβρίου 1991, όπου επτά εκδότες και διευθυντές εφημερίδων περνούσαν την πύλη του Κορυδαλλού με εντολή της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η σημερινή εκδοχή με την περίπτωση Κουρτάκη-Τζένου αποκαλύπτει πως ο λύκος της εξουσίας μπορεί να αλλάζει χρώμα, αλλά τη φύση του δεν την ξεχνά, δαγκώνει.
Το «έγκλημά» τους ήταν ότι από τον Δεκέμβριο του 1990 είχαν δημοσιοποιήσει μία ή δύο προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων, παρά το νόμο της κυβέρνησης Μητσοτάκη που απαγόρευε τη δημοσίευση προκηρύξεων. Το σκεπτικό της σύλληψης ήταν ότι οι τρομοκράτες δεν μπορεί να έχουν βήμα στην κοινωνία και μάλιστα μετά από δολοφονίες.
Οι δημοσιογράφοι ήταν οι:
Σεραφείμ Φυντανίδης (Ελευθεροτυπία),
Χρήστος Θεοχαράτος (Έθνος),
Δημήτρης Μαρούδας (Νίκη),
Κώστας Κοντοπάνος (Αυριανή),
Κώστας Γερονικολός (Δημοκρατικός Λόγος),
Σπύρος Καρατζαφέρης (48 Ώρες)
Κώστας Παπαϊωάννου (Ποντίκι).
Τους επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 5 – 10 μηνών με δυνατότητα έφεσης που δεν χρησιμοποίησαν σκόπιμα για να καταγγείλουν την ωμή παρέμβαση στο δημοσιογραφικό τους έργο.
Αίσθηση είχε προκαλέσει μάλιστα η σύλληψη του Σεραφείμ Φυντανίδη στο σπίτι του, την ώρα που μιλούσε στο ραδιόφωνο του τότε SKY. Η συγκεκριμένη σύλληψη είχε γίνει αργότερα από των υπολοίπων, καθώς ο Φυντανίδης έλειπε σε συνέδριο στο εξωτερικό.
Ο βασικός στόχος ήταν η «Ελευθεροτυπία», που φιλοξενούσε τις προκηρύξεις που έφταναν με φακέλους στα γραφεία της και τα διένειμε στα υπόλοιπα μέσα.
Πριν από τον Κορυδαλλό οι δημοσιογράφοι μεταφέρθηκαν με κλούβα στο κτήριο της Υποδιεύθυνσης Μεταγωγών Αθηνών για να περάσουν τη νύχτα.
Ένα κύμα διαμαρτυρίας φούσκωσε για τους φυλακισμένους από ανώνυμο κόσμο, την αντιπολίτευση, τα συνδικάτα ακόμα και ο διεθνής Τύπος ασχολήθηκε με το θέμα.
Στις 19 Σεπτεμβρίου μάλιστα, στην οδό Σολωμού, κάτω ακριβώς από τα συρματοπλέγματα της μάντρας των φυλακών Κορυδαλλού, δόθηκε μια μεγάλη συναυλία συμπαράστασης. Η Μαρία Φαραντούρη, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης τραγούδησαν για την ελευθεροτυπία…
Ο αντιτρομοκρατικός νόμος
Η φυλάκιση των εκδοτών – δημοσιογράφων ήταν το κορύφωμα της έντονης αντιπαράθεσης, που είχε ξεσπάσει μήνες νωρίτερα στη Βουλή με αφορμή τον αντιτρομοκρατικό νόμο 1916 «για την προστασία της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα». Είχε προηγηθεί η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη και ο νόμος -μεταξύ άλλων– προέβλεπε την απαγόρευση δημοσίευσης των προκηρύξεων τρομοκρατικών οργανώσεων στις εφημερίδες.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρούσε ότι με το νόμο που ψήφισε θα εμπόδιζε καθοριστικά την πρόσβαση των ιδεών της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν στην κοινωνία. Για την αντιπολίτευση όμως δεν επρόκειτο μόνο για περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου, αλλά και για επανεγκαθίδρυση του αστυνομικού κράτους. Τελικά οι εκδότες – δημοσιογράφοι αποφυλακίστηκαν έπειτα από 13 ημέρες, θεωρώντας ότι είχαν περάσει το μήνυμα και η παραμονή τους στη φυλακή ήταν πλέον περιττή.
Φωτ.: www.mixanitouxronou.gr
