Του Βασίλη Διαμαντάκη
Ο… καταυλισμός της πλατείας Βικτωρίας λειτουργεί πλέον στο φουλ για να εξυπηρετήσει τους εκατοντάδες Σύρους πρόσφυγες που έχουν καταφύγει εκεί. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Αστυνομίας, μας ανέφεραν ότι γύρω στα 600-800 άτομα είχαν κατακλύσει την πλατεία σε όλο της το μήκος.
Άνθρωποι ταλαιπωρημένοι, έχοντας στην κυριολεξία απλωθεί πάνω στις κουβέρτες τους. Παιδικά κλάματα παντού, πιτσιρίκια ξυπόλυτα, νηστικά περιφέρονται, με τους γονείς να μπορούν να συνειδητοποιήσουν τι τους συμβαίνει. Την εμφάνισή τους έκαναν σήμερα αρκετοί κάτοικοι με σακούλες γεμάτες τρόφιμα, χυμούς και νερό στα χέρια τους, βοηθώντας αρκετούς από αυτούς να πάρουν μια σημαντική ανάσα επιβίωσης.
Ο Ασράντ, ένας 23χρονος από τη Συρία, με τα λίγα αγγλικά που ήξερε κατήγγειλε ότι οι Έλληνες αστυνομικοί του άρπαξαν στα σύνορα τα 1.300 ευρώ που είχε στο παντελόνι του και αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω. Στη συνέχεια μας εξήγησε ότι σε αυτόν τον παράλογο εμφύλιο στη χώρα του έχει χάσει τη μητέρα του, τον πατέρα του, τα τρία αδέλφια του και ότι το μοναδικό του όνειρο είναι να πάει να ζήσει και να δουλέψει στη Μεγάλη Βρετανία.
Αρκετοί κάτοικοι της περιοχής, θέλοντας να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, όπως δυο μεγαλοδικηγόροι για προφανείς λόγους, δήλωσαν, ιδιαίτερα προβληματισμένοι και συγκινημένοι, ότι τέτοιο ξεριζωμό από μια χώρα του πλανήτη όπως είναι η Συρία δεν φαντάζονταν ποτέ ότι θα τον έβλεπαν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Από την άλλη ο κ. Γιώργος, ο οποίος μας είπε ότι είναι 8 χρόνια άνεργος, τους συμπονά και τους καταλαβαίνει, ενώ η κ. Τζίνα, μια νέα γυναίκα από την Αλβανία, αποκλειστική νοσοκόμα στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, μας εξήγησε ότι τους νιώθει απόλυτα γιατί και η ίδια ήρθε στην Ελλάδα πριν από πολλά χρόνια μετανάστρια το 1997 σε ηλικία 6 ετών με τα πόδια από τα σύνορα.
Λίγο αργότερα άρχισαν να μοιράζονται από κάποιους ανθρώπους που έρχονταν από άλλες περιοχές όπως ενημερωθήκαμε, μπουφάν, παπουτσάκια για τα παιδάκια, καπελάκια για τον ήλιο. Αστυνομικός που τον ρωτήσαμε ένιωθε πολύ λίγος, όπως μας ανέφερε, μπροστά σε αυτό το ανθρωπιστικό δράμα όλων αυτών των ανθρώπων.
Στο μεταξύ οι συρμοί του Ηλεκτρικού δεν σταματούσαν όλη την ώρα να φέρνουν εκατοντάδες πρόσφυγες κάθε λίγο και λιγάκι στις αποβάθρες της πλατείας Βικτωρίας.
