Του Πάνου Τσούμα
Διαβάζοντας για το πρόσφατο πρόβλημα υγείας της κας Μαριέττας Γιαννάκου -της εύχομαι να πάνε όλα καλά- θυμήθηκα μια σύντομη συνομιλία που, με δική μου επιδίωξη, είχαμε πριν από 13 χρόνια.
Αύγουστος του 2003 ήταν και είχα βρεθεί για λίγες μέρες στην Κέρκυρα. Μια από τις μέρες αυτές καθώς περιφερόμασταν στα αξιοθέατα, λες και δίναμε ραντεβού, έτυχε να συναπαντηθούμε τρεις-τέσσερις φορές. Επειδή εκ του μακρόθεν της είχα μια κάποια εκτίμηση σαν πολιτικό, την τελευταία φορά την έκανα την αγένεια…
Την πλησίασα, συστήθηκα και, πριν ξεπεράσει την αμηχανία, της έθεσα το ζήτημα που από καιρό με τριβέλιζε σαν σκέψη: «Έχετε συνειδητοποιήσει, της είπα, εκεί στα ρετιρέ του κόμματος, ότι τα μεσαία και κάτω στελέχη σας δεν έχουν ιδέα για τη διάρθρωση του κράτους στο οποίο θα κληθούν να προσφέρουν υπηρεσίες και ότι δεν δείχνουν καμία διάθεση να μάθουν;».
Επιβεβαιώνοντας ότι το έξω της προσωπικότητάς της δεν διαφέρει από το μέσα, η πρώην υπουργός, κουνώντας εύγλωττα το κεφάλι, απάντησε: «Κάτι έχουμε καταλάβει ορισμένοι, κάνουμε κάποια σεμινάρια, αλλά…».
Σε ό,τι με αφορούσε εκείνο το «αλλά…» και το υπομειδίαμα που το συνόδεψε, τα είπε όλα. Σιγουρεύτηκα για τα καλά, πρώτον: Ότι τα περί «επανίδρυσης» του κράτους που διατυμπάνιζε ο σπουδαιοφανής μικρός Καραμανλής ήταν της κατηγορίας «αέρα πατέρα»!
Και δεύτερον: Ότι από το πολιτικό (!!!) προσωπικό που θα στελέχωνε (!!!) τις χιλιάδες θέσεις μετακλητών στο ευρύτερο Δημόσιο θα είχαμε ακόμα μία «γιούρια στα παλιούρια»!
Όπερ και εγένετο, με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Για τα μέχρι τότε δεδομένα εννοείται, διότι οι χαρμάνηδες ΤσιπροΚαμμένοι κατέρριψαν όλα τα ρεκόρ γιούργιας άσχετων στα δημοσιοθεσίτικα… παλιούρια!
