Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος δεν είναι πια εδώ. Πήγε στην απάνω γειτονιά. Να συναντήσει τα αδέρφια του… Τους ανθρώπους που πέρασε μια ολόκληρη ζωή, ο ένας για τον άλλον. Ο κυρ-Θανάσης για τους πολλούς, «ο άνθρωπος μας» για τους Παναθηναϊκούς. Ο πλακατζής, ο εκδηλωτικός, ο τυφώνας.
Ο Θανάσης που εδώ και δύο μήνες πολέμησε για τη ζωή του. Σε μια μάχη, όχι απλά άνιση αλλά κάτι παραπάνω. Αλλά οι Γιαννακόπουλοι δίνουν κι αυτές τις μάχες. Τις θεωρητικά χαμένες. Και τις δίνουν μέχρι τέλους. Δυο μήνες τώρα, όλοι περιμένανε ένα θαύμα… Που δυστυχώς δεν ήρθε.
Ο Θανάσης άφησε την οικογένεια του επί γης για να πάει να βρει εκείνη που έχει στα ουράνια. Να φτιάξουν κι εκεί μια αυτοκρατορία: Τον Παναθηναϊκό των ουρανών!
Ο Παύλος έχει πια την παρέα του μαζί του. Τον περίμεναν με τον Κώστα και την αδελφή τους, την Βασιλική. Να πιούν το καφεδάκι τους, όπως έκαναν κάθε φορά για να τα πουν…
Δεν χρειάζεται να γράψεις πολλά για τον Θανάση… Τι να γράψεις τούτες εδώ τις ώρες… Αρκεί αυτό… :
«Θέλω να κάνω μια παραίνεση και μια παράκληση όταν πεθάνω να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού».
Θανάσης Γιαννακόπουλος-Παναθηναϊκός.
Καλό δρόμο κυρ-Θανάση…
Υγ. Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος, κληθεί να εκτιμήσει την προσφορά της οικογένειας Γιαννακόπουλου στον ελληνικό αθλητισμό, θα τα χάσει…
Ποιος ήταν ο Θανάσης Γιαννακόπουλος
Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν ο δεύτερος από τα αδέλφια που, με μπροστάρη τον πατριάρχη της οικογένειας, Παύλο, δημιουργήσαν τη μεγαλύτερη ελληνική φαρμακοβιομηχανία, τη ΒΙΑΝΕΞ. Μαζί μοιράστηκαν και την αγάπη για τον Παναθηναϊκό.
Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος γεννήθηκε το 1931. Όπως και ο Παύλος, φοίτησε στην ΑΣΟΕΕ και από μικρή ηλικία μαθήτευσε και αυτός στο φαρμακείο του πατέρα τους, του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Η ιστορία της οικογένειας Γιαννακόπουλου ξεκίνησε σε αυτό ακριβώς το φαρμακείο της οδού Πειραιώς το 1924 και έμελλε να γράψει χρυσές σελίδες στην επιχειρηματική -και όχι μόνο- ζωή του τόπου. Αναπόσπαστο μέρος αυτής της ιστορίας είναι και η πορεία του Θανάση Γιαννακόπουλου. Τελευταία, είχε τη θέση του προέδρου της ΒΙΑΝΕΞ, μετά την απώλεια του Παύλου Γιαννακόπουλου.
Μεγάλη του αγάπη ο αθλητισμός. Διετέλεσε πρόεδρος του Παναθηναϊκού σε βόλεϊ και ερασιτέχνη, ενώ ήταν και για αρκετά χρόνια σύμβουλος της ΕΠΟ. Από το 1992 μέχρι το 2012 υπήρξε συνιδιοκτήτης της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού μαζί με τον αδερφό του, Παύλο. Ανέλαβε την προεδρία των ερασιτεχνικών τμημάτων του Παναθηναϊκού από το 1999 έως το 2009. Επίσης, υπήρξε πρόεδρος του επαγγελματικού τμήματος βόλεϊ ανδρών του Παναθηναϊκού την περίοδο 2008-09.
Για την παθολογική αγάπη του προς τον Παναθηναϊκό και τις παρορμητικές του αντιδράσεις, του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο «τυφώνας». Με το ίδιο πάθος υπερασπιζόταν τον Παναθηναϊκό εντός των γηπέδων, με το ίδιο πάθος μιλούσε για την παραγωγή φαρμάκου στην Ελλάδα και το μέλλον της, σε υπουργούς και πολιτικούς παράγοντες, χωρίς να μασάει ποτέ τα λόγια του.
Τα αδέλφια Παύλος και Θανάσης στην τραγωδία της θ7 είχαν τρέξει στο νοσοκομείο και δώρισαν όσα φάρμακα και ότι άλλο υλικό θα μπορούσε να χρειαστεί για να βοηθήσουν.
Οι απώλειες των αδελφών του, πρώτα της αδελφής του Βασιλικής, μετά του μικρότερου από τα αδέλφια, του Κώστα, και πιο πρόσφατα του Παύλου, τον κατέβαλαν. «Είμαι στενοχωρημένος γιατί η ζωή κι η μοίρα τα έφερε έτσι που τα δυο μου αδέλφια έφυγαν μέσα σε 40 μέρες και οι δυο» είχε πει στο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος», τον περασμένο Σεπτέμβριο, στο ΟΑΚΑ. Άνθρωπος συναισθηματικός, μερικούς μήνες μετά το θάνατο του μεγάλου του αδελφού, ο Θανάσης δεν άντεξε…
«Για πάντα στο μυαλό και την καρδιά μας»
Η σημερινή ημέρα είναι από τις πιο δύσκολες για την οικογένεια του Παναθηναϊκού. Η «πράσινη» ΚΑΕ λίγες ώρες μετά το άκουσμα της είδησης του θανάτου του Θανάση Γιαννακόπουλου εξέδωσε ανακοίνωση μέσω της οποίας εκφράζει την ανείπωτη θλίψη της.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ και σύσσωμη η Παναθηναϊκή οικογένεια εκφράζουν την ανείπωτη θλίψη τους για τον θάνατο του Θανάση Γιαννακόπουλου.
Ο άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην παναθηναϊκή ιδέα, έφυγε από κοντά μας την Τρίτη 19/3 σε ηλικία 88 ετών. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος γεννήθηκε το 1931 και από το 1992 μέχρι και σήμερα υπήρξε πιστός στρατιώτης δίνοντας πάντα το παρόν στο πλευρό της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Επίσης, διετέλεσε πρόεδρος στον Παναθηναϊκό Α.Ο. και στο τμήμα βόλεϊ, προσφέροντας τα μέγιστα στον σύλλογο και συνολικά στον ελληνικό αθλητισμό. Το σπουδαίο του έργο και η ανιδιοτελής αγάπη του για τον Παναθηναϊκό θα τον κρατήσουν για πάντα ζωντανό στο μυαλό και την καρδιά μας. Καλό ταξίδι αγαπημένε μας Θανάση Γιαννακόπουλε».
«Να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού»
Ήταν 23 Σεπτεμβρίου του 2015. Μία βραδιά από αυτές που φωτίζουν την ιστορία του Παναθηναϊκού και αντανακλούν κάθε σπιθαμή του μεγαλείου του, με τον Θανάση Γιαννακόπουλο να δηλώνει Παναθηναϊκός και μετά… θάνατον
Ήταν μία στιγμή που ουδείς μπορεί να ξεχάσει. Μία στιγμή που αρκεί για να εξηγήσει το πάθος του με τον Παναθηναϊκό. Μία στιγμή, από αυτές που κρατούν ζωντανή την Παναθηναϊκή ιδέα, υψωμένη την πράσινη σημαία και ζωντανούς τους εμπνευστές και τους δημιουργούς και τους πρωτεργάτες της. Αυτή η στιγμή, αυτή η ιδέα, αυτή η σημαία, θα συνοδεύει αιώνια και τον Θανάση Γιαννακόπουλο, που στο πλευρό του Παύλου, υλοποίησαν και εκπροσώπησαν μαζί, το όραμα, την ιδέα και την ομάδα του Παναθηναϊκού.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης «Honouring our Legacy», ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, «λυγίζει» ολόκληρο το ΟΑΚΑ. Ζητά το μικρόφωνο, στρέφεται προς το πέταλο της Θύρας 13, απευθύνεται προς κάθε Παναθηναϊκό εντός κι εκτός γηπέδου. Σιωπή. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ευχαριστεί τον κόσμο και αποθεώνεται: «Σας ευχαριστώ για τη σημερινή σας παρουσία και επίσης γιατί ακολουθείτε την Παναθηναϊκή ιδέα».
Εν μέσω χειροκροτημάτων, συνθημάτων και ανάμεικτων συναισθημάτων, συνεχίζει με την εξομολόγηση μίας προσωπικής επιθυμίας, στο άκουσμα της οποίας, ο εσωτερικός κόσμος κάθε Παναθηναϊκού δοκιμάστηκε ποικιλοτρόπως και ο ίδιος ο Θανάσης «έσπασε»: «Σας παρακαλώ να με ακούσετε με λίγη ησυχία. Θέλω να κάνω μια παραίνεση και μια παράκληση. Όταν πεθάνω θέλω να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού», είπε με φωνή τρεμάμενη, εμφανώς συγκινημένος, για να ξεσπάσει σε λυγμούς και, κλαίγοντας, να αγκαλιάσει τον Μάνο Παπαδόπουλο.
(Με πληροφορίες από Onsports, leoforos, PaoBC)
