Το μοντέλο Τ, ή αλλιώς Tin Lizzie, είναι το θεμέλιο της αυτοκρατορίας που έχτισε ο Χένρυ Φορντ σε όλο τον κόσμο. Εάν το αυτοκίνητο γεννήθηκε, ως αντικείμενο, στην Γερμανία, στις ΗΠΑ γεννήθηκε, μέσω του Φορντ Τ, ως προϊόν.
Γύρω στα 15,5 εκ. μοντέλα Τ κατασκεύασε η Φορντ από το 1908 μέχρι το 1927. Μέσα σε αυτή την χρονική περίοδο, ο Χένρυ Φορντ από βιοτέχνης έγινε βιομήχανος, το Ντιτρόιτ έγινε η βάση της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας και το αυτοκίνητο έγινε προϊόν μαζικής παραγωγής. Ο δαιμόνιος Χένρυ Φορντ μέσω αυτού του αυτοκινήτου εισήγαγε πολλές νέες ιδέες που σήμερα αποτελούν την βάση της σύγχρονης παραγωγής οχημάτων.
Τα συστατικά της επιτυχίας
Γραμμή παραγωγής. Πριν το μοντέλο Τ η παραγωγή αυτοκινήτων γινόταν αργά και με τα εργαλεία ενός σιδηρουργού. Ο Φόρντ έβαλε την παραγωγή σε μια γραμμή όπου οι εργάτες έκαναν συγκεκριμένη εργασία με συγκεκριμένη σειρά. Η ταινία παραγωγής του σήμερα στηρίζεται ακριβώς στην ίδια λογική.
Το αυτοκίνητο ως παγκόσμιο προϊόν μαζικής κατανάλωσης. Χαμηλή τιμή, γρήγορη παράδοση, πολλές εκδόσεις, απλή και ανθεκτική κατασκευή και χρήση διαφήμισης για την εμπορική προώθηση. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο έβγαινε κυρίως σε μαύρο χρώμα για λόγους μείωσης του κόστους. Στις εποχές της μεγάλης ζήτησης παραγόταν σε πάνω από 20 εργοστάσια ανά τον κόσμο.Το αυτοκίνητο πια δεν αφορούσε μόνο τους πλούσιους αλλά όλους. Με περίπου 500 δολάρια ο καθένας μπορούσε να αποκτήσει ένα.
Χρήση φθηνών και ανακυκλώσιμων υλικών. Το ξύλο που περίσσευε ο Χένρυ Φορντ το χρησιμοποιούσε για παραγωγή κάρβουνου.
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Το μοντέλο Τ ζύγιζε από 600 μέχρι 700 κιλά. Το κινούσε ένας τετράχρονος, τετρακύλινδρος, βενζινοκινητήρας 2,9 λίτρων, ισχύος 20 ίππων. Μπορούσε να αναπτύξει γύρω στα 60 χλμ. ανώτατη ταχύτητα και είχε δύο ταχύτητες εμπρός συν μία όπισθεν και χειρόφρενο. Η διαρρύθμιση του εσωτερικού έμοιαζε οπτικά με τα σημερινά αυτοκίνητα, αλλά ήταν πολύ διαφορετική και περίπλοκη. Το χειρόφρενο χρησίμευε και για την επιλογή της νεκράς, το αυτοκίνητο είχε το πετάλι του φρένου εκεί που είναι στα σημερινά αυτοκίνητα το γκάζι το οποίο βρισκόταν στο τιμόνι. Το όχημα είχε δύο διαφορετικά πετάλια, ας πούμε ένα είδος συμπλεκτών, για κίνηση μπρος ή πίσω δίπλα από το πετάλι του φρένου. Ο κινητήρας απέδιδε την ισχύ του πολύ χαμηλά, στις 1800 σ.α.λ..
Η αυτονομία του ήταν πολύ καλή για την εποχή του, περίπου 200 χλμ με ένα γέμισμα.
Το μοντέλο Τ είχε όλα τα χαρακτηριστικά του λαϊκού αυτοκινήτου και εκτός από μεγάλη επιτυχία κινητοποίησε τον ανταγωνισμό επηρεάζοντας τα πάντα, για πάντα στην παραγωγή αυτοκινήτου. Οι ιδέες του εφαρμόστηκαν φυσικά και στην Ευρώπη και αποτελούν την βάση της μαζικής παραγωγής αυτοκινήτου ακόμα και σήμερα. Αντικαταστάθηκε το 1927 από το μοντέλο Α ενώ το ρεκόρ του το έχει σπάσει μόνο ο σκαραβαίος της Φολκσβάγκεν που παρήχθη σε περισσότερες μονάδες και έμεινε στην παραγωγή πιο πολλά χρόνια. Αλλά χωρίς το Τ ίσως να μην υπήρχε και ο σκαραβαίος.
Ο πατέρας του μοντέλου Τ, Χένρυ Φορντ, πέθανε το 1947. Εν τω μεταξύ είχε γίνει ένας από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους ανθρώπους στον κόσμο και όλα αυτά χάρις σε ένα μικρό απλό αυτοκίνητο, που μπορεί να έμοιαζε με άμαξα αλλά ήταν πολύ ταχύτερο από αυτή.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΦΟΓΙΩΡΓΟΣ
