Κάποτε στον Βόλο η τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ Ηρακλής, η μοναδική ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία Νissan -Νικ. Ι. Θεοχαράκης και η ΕΒΙΕΣΚ των μεγάλων μεταλλοκατασκευών δημιουργούσαν το βιομηχανικό τοπίο της Μαγνησίας.
Σήμερα, η ΑΓΕΤ Ηρακλής έχει χάσει την αίγλη του παρελθόντος, η Νissan-Νικ. Ι. Θεοχαράκης έκλεισε το εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων από το μακρινό 1995 και η ΕΒΙΕΣΚ, που από το 1980 δραστηριοποιήθηκε στις κατασκευές βιομηχανικών και τεχνικών έργων, έριξε οριστικούς τίτλους τέλους το 2015.
Στον κεντρικό δρόμο της Α’ Βιομηχανικής Περιοχής Βόλου, το εργοστάσιο της ΕΒΙΕΣΚ (Εταιρεία Βιομηχανικών Εργων Συμμετοχών και Κατασκευών) κάποτε είχε τεράστια παραγωγική δραστηριότητα. Τότε που η βιομηχανική περιοχή πρόσφερε δουλειά σε χιλιάδες εργάτες και αξία στην τοπική οικονομία του Βόλου.
Είχε συνδέσει ιστορικά το όνομά της με μεγάλα έργα που έγιναν στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Το 2015 έπεσαν οι τίτλοι τέλους μετά από αδιάλειπτη παρουσία και προσφορά 35 χρόνων στη βιομηχανική δραστηριότητα στην Θεσσαλία.
Το καλό στην υπόθεση της ΕΒΙΕΣΚ είναι ότι όταν έκλεισε το προσωπικό που είχε μείνει απορροφήθηκε σταδιακά από τη μητρική εταιρεία της ΑΓΕΤ Ηρακλής. Αφού βέβαια είχαν προηγηθεί οικειοθελείς αποχωρήσεις και απολύσεις των εργαζομένων.
Είχε αναστείλει την λειτουργία της ήδη από το 2006 όταν εξαγοράστηκε από την Λαφάρζ. Η γαλλική πολυεθνική έκρινε ότι για να διατηρηθεί στην κερδοφορία θα έπρεπε να γίνουν σημαντικές επενδύσεις, τις οποίες τα στελέχη του ομίλου δεν ήταν διατεθειμένοι, όπως φάνηκε τότε, να κάνουν δεδομένου ότι ο τομέας δραστηριοποίησης δεν εξυπηρετούσε τα στρατηγικά συμφέροντα του ομίλου.
Η ΕΒΙΕΣΚ έφτασε κάποια στιγμή, στην περίοδο της παντοκρατορίας της, να απασχολεί 340 άτομα προσωπικό, ωστόσο τα τελευταία χρόνια με τις συνταξιοδοτήσεις, τις οικειοθελείς αποχωρήσεις και τις απολύσεις του προσωπικού είχε κατά πολύ συρρικνωθεί. Η ΑΓΕΤ Ηρακλής σταδιακά ενέταξε το προσωπικό που απέμεινε στη μητρική εταιρεία με πλήρη αναγνώριση και εξομοίωση δικαιωμάτων και οικονομικών απολαβών.
Η αναστολή λειτουργίας της άρχισε να απασχολεί την τοπική κοινωνία του Βόλου ήδη από το 2006 και όταν είχαν τελειώσει και τα ολυμπιακά έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Κανείς δεν περίμενε ότι η εταιρεία θα κλείσει οριστικά το εργοστάσιό της καθώς μόλις το 2002 είχε ανακοινωθεί η εξαγορά των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της πρώην ΜΕΚΑΒΟ στο Βόλο με πανηγυρικό μάλιστα τρόπο.
Και όλα αυτά ενώ όλοι στην αγορά τσιμέντου τόνιζαν εκείνη την εποχή ότι ένας από τους κρυφούς πόθους της ΑΓΕΤ ήταν να αναλάβει ενεργό ρόλο στις λυόμενες κατασκευές μέρους των ολυμπιακών έργων, σε περίπτωση βέβαια που αυτές κριθούν απαραίτητες στο προσεχές μέλλον της χώρας.
ΠΗΓΗ: ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
