Λες και ο εξαποδώ έκανε παιχνίδι, η αποδημία του Στέλιου Παττακού συνέπεσε με την… εκτυφλωτικής φωταψίας παράσταση στη Βουλή: «όσα δεν φτάνει η αλεπού, διαπλοκή τα κάνει»! Έτυχε ακόμα τις ίδιες μέρες να κυκλοφορήσει το, εν είδει «ραμφισμάτων», βιβλίο ενός άλλου Στέλιου (Ράμφος)*, όπου μεταξύ σκωπτικού και δηκτικού, διαβάζεις πως: «το μεγαλύτερο κακό που έκαναν οι συνταγματάρχες ήταν η μεταπολίτευση».
Του
Πάνου Τσούμα
Ε, δεν ήθελε περισσότερα για να πάρω το… μήνυμα! Σαν κατιών «συγγενής» του ακατονόμαστου μπήκα στο νόημα και με τη βοήθειά του συνέλαβα το… έργο: «Κληρονόμοι-διαχειριστές του χουντικής προίκας»! Ακόμα δεν το έχω ολοκληρώσει. Για τους αγαπημένους μου «κληρονόμους» όμως θα προσφέρω μια πρόγευση-περίληψη, δίνοντας πρώτα μια εξήγηση προς αποφυγήν παρεξήγησης: Ο αρχικός τίτλος του άρθρου ήταν: «Παττακός και χούντα ως αριστερή “προίκα”». Άλλαξε όμως επειδή στο μεταξύ προέκυψε Ιωαννίδης -γνωστός και σαν «αρσακειάδα» -τον οποίο δεν είχα υπολογίσει εξ αρχής.
Πώς προέκυψε «αρσακειάδα» θα φανεί στην κατακλείδα. Προτείνοντας να δούμε την περίληψη της «οξαποδώ σύλληψης» και σαν ΕΠΙΣΤΟΛΗ: προς καλοπροαίρετους ανεξαρτήτως κομματικών συμπαθειών… ΟΡΤΣΑ και ΦΥΓΑΜΕ:
«Προοδευτικέ (!) της μεταπολίτευσης -αλλιώς και «αγωνιστή με το αζημίωτο»-, σου το έχω πει πολλές φορές. Σε ξέρω όσο δεν μπορείς να φανταστείς, εκτός και έχεις μελετήσει «Το γουδί το γουδοχέρι!». Ξέρω προπαντός αυτό που κρύβεις από τον εαυτό σου. Αυτό που όταν προκαλείσαι να το δεις τρέχεις πανικόβλητα να κρυφτείς λέγοντας:«παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο»! Σου λέω γι΄ αυτό, αν εύκολα υποκύπτεις στον πανικό, μη συνεχίσεις παρακάτω.
Εφόσον ήρθες παρακάτω ιδεοληπτικέ της επιφοίτησης -για φοίτηση δεν σε κόβω- ένα τέτοιο δείγμα πανικού ήταν η περί διαπλοκής παράσταση: «όσα δεν φτάνει η αλεπού…», του φερόμενου και ως… χαρισματικού! Έχοντας ξεμείνει ο… αγωνιστής της «εύφορης κοιλάδας», ακόμα και από μπαγιάτικο σανό, σου πούλησε τώρα, αν καταλαβαίνεις τη διαφορά, σαπισμένα άχυρα!
Με μάσκα υπεροχής μεν πανικόβλητος δε, θέλησε, μέσα στα περί διαπλοκής άχυρα, να κρύψει την ανικανότητά του για οτιδήποτε άλλο, εκτός από το να εξαπατά εσένα και μαζί τον εαυτό του (αυτό το λένε αυτοεξαπάτηση αν έχεις ακουστά. Είναι πλέον και επιστημονικά τσεκαρισμένο, θα σου πω όμως άλλη φορά).
Παράσταση ήταν λοιπόν με κοστούμι ντρίλι σε συσκευασία τζιν… λαμέ! Θα την πω δε και «πριβέ», διότι απευθυνόταν μόνο στους αυλικούς, τον εαυτό του και όσες-όσους υπνωτισμένους του έχουν απομείνει. Και όχι για να τους ξυπνήσει φυσικά. Μοναδική του έγνοια ήταν να συγκρατήσει το ξεθύμασμα της ύπνωσης -ιδίως εκείνων που έχουν μείνει… στην απόξω!
Της ύπνωσης που δεν σας επιτρέπει, ζερβοί μου ψεκασμένοι, να δείτε στον καθρέπτη σας αυτά που υπονοώ με την «Καταιγίδα στην έρημο», όπως και σε πολλά προηγούμενα.
__Ταμπουρωμένοι, δίκην «σκαντζόχοιρων», στον κοσμάκη των γυμνασιακών σας «πολυτεχνείων» θεωρείτε πως τα περί «ηλίθιων», «ανήμπορων», «χόμπιτ», «κακοποιών» και «χούλιγκαν» αφορούν όλους τους άλλους, εκτός από εσάς και τα εκλεκτά σας βο(υ)λευτο-κομματικά σούργελα. Τα οποία, σαν αισθητική, ήθος, ύφος και παιδεία, παραπέμπουν σε υπο-κόσμους από αυριανή και κάτω. (Κάτι που επιβεβαιώνει η συν γυναιξί και τέκνοις μετακόμιση στη «συνιστωσών αγέλη» του αυριανο-ψεκασμένου πασοκ μαζί με τους Κουρήδες κολαούζους του).
Ε, όχι… καλοί μου συγχρωτισμένοι με τους «εντελώς καμένοι»! Σας αφορούν όσο και τους «εντελώς» -καλά μ’ αυτούς η ώσμωση φορτίζει μπαταρίες για καράβια- τους Λεβέντηδες και τους Μιχαλολιάκους. Όσα αφορούν, τελικά, σύμπασα την ελληνική και παγκόσμια κοινότητα, άρα και τον άρτι αποδημήσαντα Στέλιο Παττακό.
__Δεν ήταν ο χειρότερος της «παρέας», περισσότερο σαν γραφικός («ο φαλακρός με το μυστρί») έμεινε στη μνήμη όσων έζησαν εκείνη την εποχή. Θα τον χαρακτήριζα, ως προς την ευστροφία, Λεβέντη της χούντας. Με την αίσθηση όμως ότι το μισερό της βλακείας του υστερεί έναντι του λεβεντοΒασίλη, το παίρνω πίσω.
Αντιθέτως θα επιμείνω, και μάλιστα απόλυτα, πως ο μύθος του «πλεονεκτήματος» που καταξίωσε μεταπολιτευτικά και το «επάγγελμα αριστερός» χρωστάει να κάνει πολλά μνημόσυνα και να ανάψει πολλά κεριά στο μακαρίτη.
Χωρίς αυτόν και την παρέα του, δεν θα υπήρχαν:
– Το ζερβό φερώνυμο , σαν διαβατήριο καταξίωσης-επιτυχίας και μαντζούνι απαλλαγής πάσης νόσου και μαλακίας.
– Η καλοπληρωμένη επαγγελματική σταδιοδρομία πολιτικών περιτριμμάτων, αλά Παπαδημούλη, Βούτση, Σκουρλέτη, Φίλη, Λαφαζάνη και ΣΙΑ- και της βιοποριστικής, για τα στελέχη της, επιχείρησης ΚΚΕ συμπεριλαμβανόμενης.
– Δεν θα υπήρχε κυρίως «το δημοκρατικό δικαίωμα» στο μπάχαλο, σαν αφάγωτη προίκα, την οποία ξεκοκαλίζουν τώρα οι αλά Τσάβες-Μαδούρο ψιττακοί -ξεψαχνίζοντας μαζί και το όποιο υπόλοιπο σάρκας στην σκελετωμένη Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία.
Ισχύει εδώ, εκτός των άλλων, και «το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο», αγαπητές μου και αγαπητοί εξαπατημένοι του απαίδευτου και ανιστόρητου, αλλά αδίστακτου, πολιτικού (!) μειράκιου. Ότι και τα δύο μαζί νίβουν παρακράτος, δημοκρατικές εκτροπές, ιστορικά πισωγυρίσματα και εθνικές καταστροφές είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο μεν, άγνωστο στη βαθιά νυχτωμένη κοινωνικοπολιτική «ορνιθοπανίδα» δε.
__ΠΡΟΣΟΧΗ πάντως καλές και καλοί μου μαυλισμένοι από άσχετους με την πραγματική ζωή και ιστορία. Της χούντας και του Παττακού η προίκα έχει και μια… ουρά«Θεός φυλάξει»!
Ένεκα το παρατσούκλι του εμπνευστή-αφεντικού της τη λες και «αρσακειάδα… ουρά».! Πρόκειται, να καταλάβεις ξύπνιε μου αφημένε στου διαδικτύου τις εξυπνακίστικες «μπουρμπουλήθρες», για την ΕΠΙ χούντας ΧΟΥΝΤΑ του πιο σκληρού, αλλά και του πιο ηλίθιου συνάμα, πραξικοπηματία-βασανιστή Μήτσου Ιωαννίδη -ο Παττακός μπροστά του ήταν «αρνάκι»!
Του Μήτσου λοιπόν, που έφερε στην Κύπρο συμφορά, είναι σύντεκνε και καρντάση η χουντική ουρά. Και πρόσεξε τώρα να δεις τα… οξαποδώ σημάδια που την καθιστούν «Θεός φυλάξει»!:
– Με πραξικόπημα κανονικά, σαν πιο νταβραντισμένος εθνομάχος, έριξε ο ντούρος χουντικός Μήτσος τους Παπαδόπουλο-Μαρκεζίνη. Αντίστοιχα ο πούρος δημοκράτης Αλεξάκης, σαν πιο «αντρειωμένος» μνημονιομάχος, έριξε τους «πουλημένους» ΣαμαροΒενιζέλους τύποις δημοκρατικά στην ουσία πραξικοπηματικά.
– Ένα ανδρείκελο λιμνάζον (Ανδρουτσόπουλος) επέλεξε ο «ντούρος» για πρωθυπουργό, ένα κύμβαλο αλαλάζον (Βαρουφάκης) διάλεξε ο «πούρος» για οικονομίας στρατηγό.
– Σαν κορυφαίος συνωμότης σταδιοδρόμησε ο τότε χουντικός «εκπορθητής» της Κύπρου, σαν άριστος συκοφάντης-λαγουμιτζής διέπρεψε ο νυν δημοκράτης διαγουμιστής συνειδήσεων, ελπίδων και προοπτικής της Ελλάδας.
– Με διεστραμμένη αίσθηση της πραγματικότητας και των αμείλικτων δεδομένων οδήγησε ο ένας στην καταστροφή, με ωσαύτως διεστραμμένες εκτιμήσεις του πραγματικού κόσμου έφερε ο άλλος την καταιγίδα που βαίνει προς όλεθρο.
Τόσα κι άλλα τόσα συμπτωματικά -αν θες και σημειολογικά- μπορώ να παραθέσω πατριώτη. Για να τελειώνω όμως προτιμώ να πάμε ευθύς στους κοινούς παρονομαστές.
– Αν και από διαφορετικές σχολές Μητσάρας και Αλεξάκης, αμφότερων η προπαιδεία συμπίπτει όσον αφορά τη «συμπάθεια» στη Δύση και τη δημοκρατία της.
– Αμφότεροι κινήθηκαν ερήμην της ζώσας ιστορίας -παρελθούσας και μη- που καθόρισε και καθορίζει τη νεοελληνική υπόσταση, την ύπαρξή της τελικά.
– Και οι δυο, για να μην κουράζω, εκπροσωπούν το αυτό μέγεθος ηλιθιότητας, όπως τα γεγονότα επιβεβαιώνουν.
Τη διαφορά μέχρι στιγμής την κάνει ότι ο Τσίπρας δεν έχει ολοκληρώσει την καταστροφή. Όχι όμως επειδή δεν μπόρεσε. Όπως βοούν οι πρόσφατες αποκαλύψεις, τον απέτρεψαν και μας φύλαξαν οι: Πούτιν, Κλίντον, Ομπάμα και Ολαντ(ρέου).
Όμως προσοχή ξανά: Η Τσίπρα… ουρά δεν έχει τελειώσει, ούτε ο ίδιος μπορεί να αλλάξει**. Εξ ου και λέω «Θεός φυλάξει»!
* «Η πολιτική από στόμα σε στόμα» εκδόσεις Αρμός
** Γιατί, βλέπε «Εντροπίας και εγκεφαλικού»
– Ο Πάνος Τσούμας ήταν: Τεχνικός υπ/κός-αξ/κός της Π.Α. (1963-1990).
Περιφερειακός ανταποκριτής-αρθρογράφος της «Ελευθεροτυπίας» (1991-2011).
Διευθυντής-δημιουργός της εφημερίδας «εμπρός» Ναυπάκτου (1998-2011)
