Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Η άφιξη με ελικόπτερο του διάσημου Αμερικάνου σταρ Τομ Κρουζ για να παραλάβει το Ειδικό Βραβείο του 75ου φεστιβάλ των Κανών και να παραστεί στην πρεμιέρα της ταινίας του «Top Gun: Maverick», δεύτερο μέρος της μεγάλης εμπορικής επιτυχίας του 1986, ήταν το μεγάλο γεγονός της χθεσινής δεύτερης μέρας του φετινού φεστιβάλ.
Κι αυτό μετά την προχθεσινή εντυπωσιακή έναρξη του φετινού φεστιβάλ με την παρουσίαση της διεθνούς κριτικής επιτροπής και του Προέδρου, του γνωστού Γάλλου ηθοποιού, Βενσάν Λεντόν, να συναρπάζει το κοινό της επίσημης βραδιάς, με μια συγκινητική ομιλία του, όπου εκτός από την αγάπη του για τον κινηματογράφο και τον ρόλο του πολιτισμού γενικότερα, στην κοινωνία και τη ζωή μας, μίλησε για τη σημερινή πολιτική και κοινωνική κατάσταση, τονίζοντας την ανάγκη του καλλιτέχνη να συμμετέχει ενεργά στα κοινά, ιδιαίτερα σε μια εποχή πολέμων και καταστροφών.
«Η τέχνη δεν είναι μια ευγενική ανάπτυξη ή ένα μάταιο στολίδι της κοινωνίας», ανάφερε ο Λεντόν. «Δεν βρίσκεται στις παρυφές, αλλά κάθεται κατευθείαν στην ίδια την καρδιά. Είναι το μόνο πράγμα που θα αφήσουμε πίσω μας… Τα έθνη και οι αρχηγοί τους οφείλουν τη θέση τους στην Ιστορία στους δεσμούς που πετυχαίνουν με τους καλλιτέχνες που τα έργα τους είναι η εξάγνιση της ανθρώπινης ιδιοφυΐας… Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης του φεστιβάλ των Κανών. Αυτή είναι η δόξα. Αυτό είναι το άκαμπτο όραμα, αυτή είναι η γραμμή καθοδήγησης, που είναι και καλλιτεχνική και υπό την καθοδήγηση της κοινότητας, που καθιστά ουσιαστικό ότι διαφορετικά θα ήταν άσεμνο: παρουσιάζοντας θαυμάσιες εικόνες πάνω από άλλες που είναι αποτρόπαιες και που φτάνουν σε μας από την ηρωική και μαρτυρική Ουκρανία, ή θάβουν κάτω από μια μελωδία χαράς τις σιωπηλές σφαγές που συγκλονίζουν την Υεμένη ή το Νταρφούρ».
Χρειάστηκαν να περάσουν 36 χρόνια για να παρακολουθήσουμε τις νέες περιπέτειες του άσου πιλότου του Πολεμικού Ναυτικού και 30 χρόνια από την τελευταία εμφάνιση του Κρουζ στην Κρουαζέτ, τόσο όμως το Γαλλικό Ναυτικό όσο και οι Κάνες χαιρέτησαν την παρουσία του σταρ με αεροπλάνα να πετάνε πάνω από την Κρουζέτ την ώρα που ο Κρουζ διέσχιζε το κόκκινο χαλί του Μεγάρου του φεστιβάλ, ενώ αργότερα ακολούθησε ένας χείμαρρος από ατελείωτα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα που για πολλά λεπτά φώτιζαν τον ουρανό των Κανών.
Η ταινία του Κρουζ, τμημα των εντυπωσιακών υπέρ παραγωγών που αποτελούν πάντα τμημα του φεστιβάλ, επρόκειτο να βγει στις αίθουσες το 2020, καθυστέρησε όμως εξαιτίας της πανδημίας. Ο Κρουζ όμως προτίμησε να την κρατήσει περιμένοντας να ανοίξουν οι αίθουσες, γιατί δεν θέλησε να την προβάλει σε πλατφόρμα μέσω Ίντερνετ. «Γυρίζω ταινίες για τη μεγάλη οθόνη» ανάφερε πριν από την προβολή της ταινίας του. «Ο κινηματογράφος είναι ο έρωτάς μου, το πάθος μου. Πάντα παρακολουθώ τις ταινίες όταν κυκλοφορούν στην αίθουσα. Φοράω το σκούφο μου και κάθομαι και τις παρακολουθώ μαζί με το κοινό».
Νωρίτερα, στο master class που έδωσε, ο Κρουζ, που δεν έπαψε να ασχολείται και με τη σαϊεντολογία, τόνισε για μια ακόμη φορά την αγάπη του για τον κινηματογράφο. «Από τεσσάρων χρονών ήθελα να κάνω κινηματογράφο. «Μεγάλωσα με τις ταινίες του Μπάστερ Κίτον, του Χάρολντ Λόιντ και του Τσάρλι Τσάπλιν», τόνισε. «Για μένα, το να φτιάξω Κινηματογράφο ήταν ένα μεγάλο ταξίδι».
Μπορεί να πέρασαν 40 σχεδόν χρόνια από τότε που ο Πιτ Μίτσελ, ο πιλότος που ερμήνευε ο Κρουζ, πετούσε με απερισκεψία και θάρρος τα πολεμικά αεροπλάνα, σωματικά όμως δεν δείχνει να έχει χάσει το σφρίγος, τη δύναμη και την εκπληκτική ενεργητικότητα, που έδειχνε στην πρώτη του ταινία. Ευκαιρία για αρκετή δράση, πολλά εντυπωσιακά (πολύ καλύτερα με το πέρασμα των χρόνων) ειδικά εφέ, με τον Τζόζεφ Κοσίνσκι να αντικαθιστά ευπρεπώς στη σκηνοθεσία τον Τόνι Σκοτ, από την όλη όμως αυτή νέα περιπέτεια αισθάνεσαι πως λείπει η ζωντάνια και η φρεσκάδα της πρώτης.
