ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Παθιασμένοι έρωτες και χιτσκοκικές ίντριγκες στο Παρίσι του Γούντι Άλεν
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Εξαιρετική η νέα κινηματογραφική βδομάδα, με τη νέα, από το πρόσφατο φεστιβάλ Βενετίας ταινία, «Τα γυρίσματα της τύχης» του Γούντι Άλεν, μίγμα αναλαφρης, ρομαντικής κωμωδίας και αστυνομικού θρίλερ, και δυο αριστουργηματικές επανεκδόσεις τη δίκαια βραβευμένη με το Χρυσό Φοίνικα των Καννών (1998) ταινία, « Μια αιωνιότητα και μια μέρα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, μια επίκαιρη ελεγειακή, ποιητική ταινία γύρω από ένα ετοιμοθάνατο συγγραφέα και τη συνάντηση του με ένα νεαρό μετανάστη, δυνατό, εύγλωττο σχόλιο πάνω στις προσωπικές και πολιτικές ιστορίες της σύγχρονης, διαλυμένης Ευρώπης, και τη σοβιετικής παραγωγής διασκευή του σεξπιρικού «Άμλετ» (1964) απο τον Γκριγκόρι Γκοζίντσεφ, με την εξαιρετική ερμηνεία του Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι.
**** Τα γυρίσματα της τύχης
Coup de chance. Γαλλία/ΗΠΑ, 2023. Σκηνοθεσία-σενάριο: Γούντι Άλεν. Ηθοποιοί: Λου Ντε Λάαζ, Βαλερί Λεμερσιέ, Μελβίλ Πουπό, Νιλς Σνάιντερ. 93´
Ο Γούντι Άλεν δεν έχασε την έμπνευση και το χιούμορ του όπως μας αποδεικνύει για άλλη μια φορά η νέα, 50ή, απολαυστική όπως πάντα, ταινία του, «Coup de chance» («Τα γυρίσματα της τύχης»). Η ιστορία αρχίζει στο Παρίσι, μ’ ένα νέο, μεγαλοαστικό ζευγάρι, τον Ζαν, πλούσιο επιχειρηματία που όπως παραδέχεται ο ίδιος, φτιάχνει τη δική του τύχη και «κάνει τους πλούσιους πιο πλούσιους» (όπως τον περιγράφει η γυναίκα του), και τη Φανή, την όμορφη γυναίκα του, που εργάζεται σε γκαλερί. Ζευγάρι που δείχνει να απολαμβάνει μια ήρεμη, ευτυχισμένη ζωή.
Την ήρεμη όμως ζωή της Φανή ανατρέπει η εμφάνιση του Αλέν, ενός παλιού συμμαθητή της και τώρα συγγραφέα, που η παρουσία του παρασύρει τη Φανή, από «τρόπαιο σύζυγο» («trophy wife», όπως χιουμοριστικά αυτοαποκαλείται) σε μια παθιασμένη ερωτική σχέση. Σχέση που κάποια στιγμή ανακαλύπτει ο άντρας της και που τον οδηγεί σε εγκληματικά σχέδια, όπως κάποτε είχε χρησιμοποιήσει για να ξεφορτωθεί τον συνεταίρο του.
Ο Άλεν γνωρίζει αρκετά καλά το Παρίσι από τις άλλες ήδη ταινίες που γύρισε εκεί στο παρελθόν, και τώρα, με την εξαιρετική φωτογραφία του Βιτόριο Στοράρο, καταφέρνει από τα πρώτα κιόλας πλάνα να δώσει κάτι από το Παρίσι του Ερίκ Ρομέρ και των άλλων σκηνοθετών της νουβέλ βαγκ (ο ίδιος στη συνέντευξη τύπου αναφέρθηκε ιδιαίτερα στους Γκοντάρ και Τριφό), για να φτιάξει την ατμόσφαιρα της γαλλικής μεγαλούπολης, αν και, προσωπικά, το πρώτο μέρος της ταινίας, με τους μεγαλοαστούς, τα γλέντια και τις άσχετες κουβέντες τους, με το κυνήγι του συζύγου και της παρέας του, στη διάρκεια του γουίκ-εντ, («βαρετό Σαββατοκύριακο με βαρετούς ανθρώπους», όπως το χαρακτηρίζει η Φανή), μου θύμισε τα βαρετά Σαββατοκύριακα των μεγαλοαστών, που παρουσίαζε με χιούμορ και ειρωνεία, στην κλασική ταινία του «Ο κανόνας του παιχνιδιού», ο Ζαν Ρενουάρ. Αντίθετα, με τις ρομαντικές σκηνές του παράνομου ζευγαριού στο πάρκο και τα καφέ του Παρισιού, που φέρνουν στο νου την ταινία «Πριν το ηλιοβασίλεμα» του Λινκλέιτερ.
Η αγάπη του Άλεν για τον κινηματογράφο δεν περιορίζεται στη γαλλική νουβέλ βαγκ, τον Ρενουάρ και τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, για ν’ αναφέρω μερικούς, αλλά περιλαμβάνει και τον Χίτσκοκ. Εδώ, σίγουρα μπορεί κανείς να βρει και το MacGuffin του «μετρ» της αγωνίας στη σκηνή με το λαχείο που αγοράζει και προσφέρει στη Φανή ο Αλέν, λαχείο που την αναγκάζει αργότερα ο Ζαν να του δείξει, και που ο πρώτο λαχνός είναι κάποια εκατομμύρια, που σε κάνει να σκεφτείς πως αργότερα η αναποφάσιστη να εγκαταλείψει μια πλούσια και άνετη ζωή Φανή θα κερδίσει και θα χρησιμοποιήσει για να φύγει με τον εραστή που της προσφέρει τη ζωή που θα ήθελε τελικά να ζήσει. Στοιχείο που, όπως και στον Χίτσκοκ, εξαφανίζεται χωρίς λόγο, για να δώσει τη θέση του, στο δεύτερο μέρος, σε μια κατά κάποιο τρόπο αστυνομική πλοκή, με τον Γούντι Άλεν να χρησιμοποιεί το σασπένς, μαζί και το χιούμορ, άφθονο, ανατρεπτικό και χιτσκοκικό (ιδιαίτερα με την έρευνα της μητέρας της Φανής), για να μάθουμε τελικά, με την απολαυστική ανατροπή του φινάλε, τι αλήθεια μπορούν να κάνουν στη ζωή μας τα γυρίσματα της
