Την αρχή της διαφάνειας ακολουθούσαν με θρησκευτική ευλάβεια οι αρχαίοι Ελληνες, όπως έχει αποδειχθεί με τη λεπτομερή περιγραφή δαπανών σε πολλές λίθινες επιγραφές της Ακρόπολης, όπου αναφέρεται το κόστος για την οικοδόμηση των ιερών, αλλά και η πηγή χρηματοδότησής τους.
Την τακτική αυτή επιβεβαιώνει και η ανάγνωση μιας αποσπασματικά σωζόμενης οικοδομικής επιγραφής από το Ασκληπιείο Επιδαύρου από τον πρώην διευθυντή του Επιγραφικού Μουσείου Χαράλαμπο Κριτζά και τον επιγραφολόγο, παπυρολόγο Sebastian Prignitz, που στη διδακτορική διατριβή του έχει μελετήσει τις οικοδομικές επιγραφές του Ασκληπιείου Επιδαύρου. Τα αποτελέσματα της μελέτης τους δημοσιεύθηκαν στην Αρχαιολογική Εφημερίδα (2016) της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Πρόκειται για τρία θραύσματα της ίδιας λίθινης επιγραφής, εκ των οποίων τα δύο τμήματα ήταν γνωστά και δημοσιευμένα (είχαν βρεθεί στις ανασκαφές Καββαδία), ενώ το τρίτο κομμάτι, το ενδιάμεσο, εντοπίστηκε από τον αρχιτέκτονα Γιάννη Σβώλο τον Σεπτέμβριο του 1986 στα έργα αναστήλωσης των μνημείων της Επιδαύρου. Ήταν τοποθετημένο σε δεύτερη χρήση στον τοίχο της Θόλου που είχε ανεγερθεί στη ρωμαϊκή περίοδο. Ο κ. Σβώλος το έδειξε στον Χαράλαμπο Κριτζά, ο οποίος κατάλαβε από πού προέρχεται. Έτσι, έχουμε τώρα την πλήρη ανάγνωση της επιγραφής που χρονολογείται περὶ το τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ.
Σύμφωνα με τους μελετητές της είναι γραμμένη στοιχηδόν και το κείμενο αναφέρεται σε έσοδα και δαπάνες για διάφορες μεταφορές οικοδομικών υλικών και εργαλείων, καθώς και άλλες εργασίες και προμήθειες που καλύπτουν περίοδο δύο ετών. Και συγκεκριμένα:
«Τα έσοδα προέρχονται κυρίως απὸ διαδοχικὲς χρηματοδοτήσεις των ἀξιωματούχων του ιερού (ιαρομναμόνων) προς τους επιστάτας των διαφόρων έργων καὶ ανέρχονται συνολικὰ στὸ ποσὸ των 2.979 δραχμών καὶ ½ οβολού (2.957 δραχμὲς και 2½ οβολοὺς για προμήθειες καὶ έργα συν 21 δραχμὲς 4 οβολοὺς για την χάραξη της επιγραφής). Αντίστοιχα οι δαπάνες ανέρχονται στο ποσὸ των 2.979 δραχμών καὶ ½ οβολού. Κατὰ κανόνα τα ποσὰ των χρηματοδοτήσεων ἀντιστοιχούν ακριβώς στα ποσὰ της κάθε δαπάνης για τὴν εξόφληση της οποίας χορηγήθηκαν. Η εξόφληση γινόταν τμηματικὰ στοὺς διάφορους ἐργολάβους (εργώνας), μόλις ὁλοκληρωνόταν κάθε φάση ενὸς έργου ή προμήθεια, μὲ παρακράτηση ποσοστού 10% (επιδέκατον) ως εγγύηση για την καλὴ εκτέλεση της εργασίας ή την καλὴ ποιότητα της προμήθειας, τὸ οποίο αποδιδόταν στον δικαιούχο μετὰ τον τελικὸ έλεγχο.
Οι κύριες δαπάνες έγιναν για την πληρωμὴ του προμηθευτή 50 κλινῶν για χώρο τελετουργικών εστιάσεων (κλεισία), που πιθανώς ταυτίζεται με την μεγάλη αἴθουσα Θ του Πολυδύναμου Κτιρίου (πρώην Γυμνασίου). Η ἀξία κάθε κλίνης ήταν 12 δραχμές. Δεν είναι σαφὴς ο λόγος γιὰ τὸν ὁποίο ο εν λόγω προμηθευτὴς Ωφελίων κατέβαλε στο ιερὸ ταμείο 500 δραχμές, ποὺ καταχωρίστηκαν στὰ έσοδα (πρόστιμο ή δωρεά;). Αλλη δαπάνη 500 δραχμών κατεβλήθη για την ανέλκυση 105 συνολικὰ πωρολίθων απὸ την θάλασσα, πιθανώς μετὰ απὸ ναυάγιο στα αβαθή κατὰ τὴν μεταφορά τους, σε μὴ ταυτίσιμο σημείο μεταξὺ Κορίνθου και Επιδαύρου. Για την ανέλκυση χρειάστηκε να κατασκευαστεί σχεδία για την οποία αγοράστηκαν και μεταφέρθηκαν απὸ την Κόρινθο 30 κορμοὶ δένδρων αξίας 4 δραχμών και 3 ½ οβολών έκαστος. Κατεβλήθησαν επίσης σε τρεις δόσεις 1.710 δραχμές, με παρακράτηση αρχικὰ 10 % ασφαλείας (το επιδέκατον), για αντίστοιχα δρομολόγια μεταφοράς δια θαλάσσης απὸ την Κόρινθο στην Επίδαυρο 190 συνολικὰ πωρολίθων μήκους τεσσάρων ποδών (τετραποδίαι).
Τέλος αγοράστηκε αντὶ μιας δραχμής βιβλίο για την αναγραφὴ των απολογισμών (ευθύναι) καὶ δόθηκε αμοιβὴ 21 δραχμών καὶ 4 οβολών (5 οβολοὶ για κάθε 100 γράμματα) στον χαράκτη του κειμένου του δεξιού κροτάφου της στήλης, που χάραξε συνολικὰ 2.600 γράμματα».
