Μια παραγωγή στο θέατρο «Κνωσός», αφιερωμένη στο κίνημα του Ρομαντισμού και στο μελαγχολικό ποιητή ΄Εντγκαρ ΄Αλλαν Πόε.
Το έργο κινείται σε δύο άξονες συνδυάζοντας: εικαστικά, μουσική, απαγγελία, θέατρο και χορό. Κεντρική ιδέα η απώλεια, ιδωμένη από πολλές οπτικές γωνίες: του ελέγχου, των ορίων, της πατρίδας, των αγαπημένων.
Της Justine Φιλιππίδου
Η εισαγωγή στα δρώμενα ξεκινά ήδη από το φουαγιέ όπου υπάρχουν πίνακες
ρομαντικής και προρομαντικής εποχής. Η δρ. Μαρία Αθανασέσκου “ξεναγεί” τους
θεατές στο κίνημα του ρομαντισμού, στο οποίο κυρίαρχο στοιχείο είναι η πρόκληση
ισχυρής συγκίνησης μέσω της Τέχνης με έμφαση στο συναίσθημα, ωστόσο όχι
εναντίον της λογικής, αλλά της μονόπλευρης κυριαρχίας αυτής.
Στη συνέχεια δυο οδηγοί μαυροντυμένοι με φανάρια και κεριά ανά χείρας, οδηγούν το
κοινό στην αίθουσα. Εκεί βρίσκονται τρία άτομα. Ο Πόε κάθεται σε ένα μπαλκόνι
ψηλότερα από τους άλλους και στοχάζεται στο γραφείο του. Ο Ηλίας Γκόγιαννος
καταφέρνει μέσα από την ερμηνεία του να αποδώσει τα απόκοσμα, ονειρικά
μονοπάτια που βάδιζε ο ποιητής.
Γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι παρουσιάζεται η Ευγενία Σιγαλού ντυμένη μπαλαρίνα,
χαρίζοντας μια εκπληκτική performance. Στα ενδιάμεσα της παράστασης υπάρχει
video art του Ζουάν Κούρτις ο οποίος μέσω των εικαστικών έργων, συνοδεύει τη
θεατρική δράση, παρουσιάζοντας τη βικτωριανή εποχή, υπό το πρίσμα κάθε λογής
παραισθησιογόνου και αποτελεσμάτων αυτού, στο μυαλό όποιου το κατανάλωσε.
Αποτέλεσμα του όλου εγχειρήματος είναι μια σφαιρική εισαγωγή στη σκέψη του Ε.Α.
Πόε που φθάνει στον αποδέκτη με ποικίλους τρόπους. Τη σκηνοθεσία και απαγγελία
αναλαμβάνει η Ξανθή Ταβουλαρέα. Τη φωτογραφία επιμελήθηκε ο Κωνσταντίνος Γρίβας.
Μελοποίηση και τραγούδι φέρουν την υπογραφή του Νίκου Μάιντα και τέλος η
Μαρίζα Βινιεράτου είναι η χορογράφος και υπεύθυνη κίνησης.
