Της Ζωής Τόλη
Είδαμε το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», του William Shakespeare, στο θέατρο Βεάκη, σε μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα και σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια.
Μέσα σε σκηνικό που το φαντασιακό συνυπάρχει με το πραγματικό, παρακολουθούμε μια κωμωδία με κέντρο τον ύμνο στα δύο πολύ σημαντικά στοιχεία που προσδιορίζουν τη ζωή, την φύση και τον έρωτα. Μια λαμπερή κωμωδία, που όμως στο βάθος κρύβει δόσεις βίας και σκοτεινιάς.
Μία παράσταση συναρπαστική, με προκλητική μορφολογία, και ιδιαίτερο χιούμορ. Το ρέον / άφθονο γέλιο στηρίζεται στα απρόοπτα, τις εκπλήξεις, τις ευφυείς επινοήσεις και τις παρεξηγήσεις, έτσι ώστε η γοργότητα της πλοκής να αναδεικνύει τον ποιητικό χαρακτήρα του θεατρικού εγχειρήματος. Νεράιδες, δαιμόνια, αερικά, τελώνια, μυστηριώδη πνεύματα, κυκλοφορούν και κάνουν σκανταλιές, στο μαγεμένο και απειλητικό δάσος της Αθήνας, όπου κυριαρχεί ο βασιλιάς των ξωτικών Όμπερον – Αιμίλιος Χειλάκης– και η βασίλισσα Τιτάνια- Αθηνά Μαξίμου.
Σκηνοθεσία:
Η συνεργασία των Αιμίλιου Χειλάκη και Μανόλη Δούνια, αποδείχτηκε ευτυχής, καθώς η συνεκτικότητα και η διαφάνεια, τόσο στους διαλόγους, όσο και τον κεντρκό νοηματικό άξονα, αποτυπώνουν έξοχα το ονειρικό / εξωτικό σύμπαν.
Διαχειριζόμενοι την ακμαία μετάφραση του έμπειρου Γιώργου Μπλάνα,
διαμόρφωσαν κλίμα ασυνήθιστο, περίεργο και απόκοσμο που παραπέμπει στα μύχια απωθημένα του έρωτα. Ενός έρωτα, συγκλονιστικού, απογυμνωτικού, ελεύθερου, δέσμιου μιας σφοδρής αχαλίνωτης επιθυμίας, χωρίς όρια.
Σημαντικό απότοκο, το προϊόν της «αφόρητης» λατρείας για ζωή, ένα οικουμενικό στοιχείο που σφραγίζει τη δράση κάθε εποχής. Φύση και έρωτας ένα ασυναγώνιστο, εκστατικό δίδυμο, με πολυσχιδή επιρροή στον άνθρωπο.
Ερμηνείες:
Η ομάδα των ηθοποιών αξιόλογη, υπηρετεί με πειστικότητα το φανερό και το λανθάνον υπόβαθρο μιας σκηνικής ενέργειας που κάνει το θεατή συμμέτοχο και στα δύο αυτά επίπεδα δράσης.
Ξεχώρισαν οι Αιμίλιος Χειλάκης, Αθηνά Μαξίμου, με αξιόπιστο, καλλιτεχνικό θεατρικό εκτόπισμα.
Ο Μιχάλης Σαράντης, που υποδύεται τον Πουκ, απλώς καταπληκτικός.
Εκείνος που έκλεψε δικαίως τις εντυπώσεις ήταν ο Δημήτρης Πιατάς, στο ρόλο του Πάτου. Αξιοθέατη ερμηνεία, ενός ταλαντούχου ηθοποιού.
Πολύ καλοί, οι Αλέξανδρος Βάρθης, Λένα Δροσάκη , Κωνσταντίνος Γαβαλάς , Χριστίνα Χειλά- Φαμέλη, Κρις Ραντάνοφ, Παναγιώτης Κλίνης, Τίτος Λίτινας, Μιχάλης Πανάδης και Κωνσταντίνος Μουταφτσής. Ο καθένας από το δικό του βήμα και ανάλογα με το χρόνο παραμονής στο σανίδι, συνέτεινε στη δεμένη συλλογική δουλειά.
Συντελεστές:
Ευρηματικά σκηνικά – λαμπερά κοστούμια, Τέλης Καρανάνος – Αλεξάνδρα Σιάφκου. Θαυμάσιοι φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος, υποβλητική κίνηση Αντωνία Οικονόμου.
Πρωτότυπη μουσική Κωνσταντίνος Βήτα. Μία μουσική ακραιφνώς αισθητηριακή, που σκιαγραφεί με οίστρο, το πάθος, την έξαρση, τον φόβο, την ευθυμία, τη μανία, το αλλόκοτο, το τρομακτικό. Πολυχρωμία διαθέσεων και συναισθημάτων, εκφράζεται με ιλιγγιώδη ρυθμό, καθώς η μουσική επένδυση τελειοποιεί τη σκηνοθετική σύλληψη.
Παραγωγή «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ».
Αξιολόγηση παράστασης:
«Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», εκκεντρική θεατρική δημιουργία, με επωφελές, «ανεξέλεγκτο» μέτρο, προσηνής και αυθεντική στον τρόπο που διεισδύει στα ψυχικά άδυτα της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.
Ενστάσεις, η διάρκεια του έργου και η επισφαλής αίσθηση των σκηνικών, κάπως επικίνδυνη για τους υποκριτές, που καλούνται να διαθέτουν και ακροβατικό ταλέντο. Στοιχεία όχι ικανά να επηρεάσουν τη μαγευτική δυναμική της παράστασης.
