Ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός έχασε μια μεγάλη προσωπικότητα, τον Άγγελο Δεληβοριά. Ανθρωπο ευφυή, ευφάνταστο, καινοτόμο, δημιουργικό, που άνοιγε δρόμους και καθόριζε για τέσσερις δεκαετίες το πολιτιστικό γίγνεσθαι της χώρας.
Κλασικός αρχαιολόγος, μελετητής των γλυπτών του Παρθενώνα, γι αυτό του είχε ανατεθεί από τον Κώστα Καραμανλή η εθνική στρατηγική για την επιτροφή τους από το Βρεταννικό Μουσείο, καλός γνώστης όμως της βυζαντινής αλλά και της νεώτερης πολιτιστικής μας κληρονομιάς, όπως απέδειξε με την οργάνωση έντεκα αυτοδύναμων νέων μουσείων που αποτελούσαν ένα δίκτυο πολιτισμού μέσα στην πόλη των Αθηνών έχοντας ως αφετηρία το νεοκλασικό κτήριο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Κουμπάρη. Σταθμός της δράσης του υπήρξε το Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς με το οποίο έδειξε τη δυναμική της σύγχρονης τέχνης σε έναν εναλλακτικό χώρο με πολλαπλές δυνατότητες.
Σήμερα, που άφησε την τελευταία του πνοή στην εντατική νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν από τη Μεγάλη Εβδομάδα με λοίμωξη του αναπνευστικού, επρόκειτο να είναι το τιμώμενο πρόσωπο στην Ακαδημία Αθηνών αφού θα γινόταν η επίσημη υποδοχή του ως τακτικού μέλους της. Είχε εκλεγεί τον Ιούνιο του 2016 με μεγάλη πλειοψηφία. Η συνυποψήφιά του όμως προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας με αποτέλεσμα να καθυστερήσει περί τα δύο χρόνια η υποδοχή του και να του στερήσει αυτή τη χαρά. Θα μιλούσε απόψε για την «Ανθρώπινη μορφή στην αρχαία ελληνική τέχνη». Ενα θέμα που τον είχε απασχολήσει ερευνητικά πολλά χρόνια.
Ο Άγγελος Δεληβορριάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Ήταν απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ και το 1965 διορίστηκε στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία, υπηρετώντας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Το 1973 ανακηρύχθηκε πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, στη σχολή Ecole Pratique des Hautes Etudes και στη συνέχεια του ανατέθηκε η διεύθυνση του Μουσείου Μπενάκη της Αθήνας.
Το 1992 αναγορεύτηκε καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 2000 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με Αργυρό Μετάλλιο, ενώ στο Μουσείο Μπενάκη απονεμήθηκε το «Χρυσό Μετάλλιο».
Αποχώρησε από τη θέση του διευθυντή του μουσείου στις 31 Οκτωβρίου 2014, παραμένοντας ωστόσο μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του.
Από την διεύθυνση του Μουσείου Μπενάκη είχε παραιτηθεί, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι δεν παρακολουθούσε από μακριά τα πάντα καθώς το ένοιωθε σαν πρωτότοκο παιδί του. Η είδηση του θανάτου ήταν σοκαριστική για την Διοικητική Επιτροπή του Μουσείου Μπενάκη και το προσωπικό του Ιδρύματος. Στην ανακοίνωσή τους εκφράζουν « τη βαθύτατή τους θλίψη για την απώλεια του ακαδημαϊκού και καθηγητή Άγγελου Δεληβορριά, ο οποίος επί 45 χρόνια ηγήθηκε του Ιδρύματος από τις θέσεις του διευθυντή και του μέλους της Διοικητικής του Επιτροπής.
«Η ευρύτητα του πνεύματος, η εμπιστοσύνη στον άνθρωπο, η ακατάπαυστη εργατικότητα και η αστείρευτη δημιουργικότητα αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, είτε προσωπικά είτε μέσα από το τόσο σημαντικό έργο του. Η απώλεια είναι δυσβάστακτη».
Η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου τον αποχαιρετά με την κάτωθι ανακοίνωση: «Οραματιστής, καινοτόμος, επιστήμονας υψηλού κύρους ο Άγγελος Δεληβορριάς υπήρξε μια σπουδαία και ξεχωριστή προσωπικότητα στο πολιτιστικό μας γίγνεσθαι. Κλασσικός αρχαιολόγος, ακαδημαϊκός, διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, ανήσυχο και ακούραστο πνεύμα, στάθηκε πάνω απ΄ όλα Δάσκαλος με την πιο ουσιαστική σημασία της λέξης. Ένας φάρος πολιτισμού που άνοιγε δρόμους και ενέπνευσε.
Η θητεία του στη θέση του διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη από το 1974 και για τέσσερις και πλέον δεκαετίες, σηματοδότησε μια νέα εποχή για τα ελληνικά μουσεία. Ο Άγγελος Δεληβορριάς πρότεινε έναν νέο τρόπο οργάνωσης και μετάδοσης της γνώσης, δημιουργώντας επί της ουσίας μια νέα σχέση με το παρελθόν, την τέχνη, την ίδια μας την ταυτότητα. Η προσφορά του Άγγελου Δεληβορριά στο δημόσιο αγαθό του πολιτισμού είναι αναντικατάστατη. Και για αυτήν τον ευγνωμονούμε όλοι μας.
Θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του».
