Στο βάθρο μιας Καρυάτιδας κλεμμένης μπορούμε πλέον να φανταζόμαστε την Κική Δημουλά, την Ελληνίδα ποιήτρια που έφυγε στα 89 της χρόνια, έχοντας κερδίσει την πλήρη εκτίμηση των Ελλήνων για το έργο της.
Μετά την Μυρτιώτισσα και τη Μελισσάνθη, ελάχιστες ποιήτριες κατάφεραν να σταθούν επάξια πλάι στους μεγάλους ποιητές των νεοελληνικών γραμμάτων. Η Κική Δημουλά ήταν μία από αυτές που ξεχώρισαν. Θυμάμαι σαν τώρα τον αείμνηστο Νικόλαο Ματσανιώτη, σε μια συνέντευξή που μου έδωσε ως πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών για την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» να μου λέει, «θέλω μια σπουδαία ποιήτρια στους κόλπους της Ακαδημίας, την Κική Δημουλά». Την θαύμαζε ιδίως για το ποίημα της «Βρετανικό Μουσείο (Ελγίνου μάρμαρα)» που αξίζει να ξαναδιαβάσουμε σήμερα καθώς η ανάγκη επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα γίνεται όλο και πιό επιτακτική.
«Στην ψυχρή του Μουσείου αίθουσα/την κλεμμένη, ωραία, κοιτώ/μοναχή Καρυάτιδα./ Το σκοτεινό γλυκό της βλέμμα/επίμονα εστραμμένο έχει/στο σφριγηλό του Διονύσου σώμα/(σε στάση ηδυπάθειας σμιλευμένο)/ που δυό βήματα μόνο απέχει./ Το βλέμμα το δικό του έχει πέσει/ στη δυνατή της κόρης μέση./ Πολυετές ειδύλλιον υποπτεύομαι/ τους δυό αυτούς να ‘χει ενώσει./ Κι έτσι, όταν το βράδυ η αίθουσα αδειάζει /απ΄τους πολλούς, τους θορυβώδεις επισκέπτες,/τον Διόνυσο φαντάζομαι/ προσεκτικά απ΄τη θέση του να εγείρεται/ των διπλανών γλυπτών και αγαλμάτων/ την υποψία μην κινήσει,/ κι όλος παλμό να σύρεται/ τη συστολή της Κρυάτιδας/ με οίνον και με χάδια να λυγίσει,/ Δεν αποκλείεται όμως έξω να ‘χω πέσει./ Μιαν άλλη σχέση ίσως να τους δένει/ πιό δυνατή, πιό πονεμένη:/τις χειμωνιάτικες βραδιές/και τις εξαίσιες του Αυγούστου νύχτες/ τους βλέπω, απ΄τα ψηλά να κατεβαίνουν βάθρα τους,/ της μέρας αποβάλλοντας το τυπικό τους ύφος,/ με νοσταλγίας στεναγμούς και δάκρυα/ τους Παριθενώνες και τα Ερέχθεια πο στερήθηκαν /στη μνήμη τους με πάθος ν΄ανεγείρουν/ («Ποιήματα», εκδ. Ικαρος, 2005).
Δεν ήταν γνωστή η σημαντική πρωτοβουλία της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη να προτείνει την Κική Δημουλά στις 16 Ιανουαρίου 2020 στην Επιτροπή Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας. Στη σχετική επιστολή της η κ. Μενδώνη ανέφερε μεταξύ άλλων :
«Η Κική Δημουλά είναι μία ευρέως αναγνωρισμένη ποιήτρια, που τιμάται από τους κριτικούς λογοτεχνίας, τους συναδέλφους της και το κοινό. Έχει βραβευθεί από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, κατέχει την Έδρα Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών -είναι μόλις η τρίτη γυναίκα στην ιστορία της Ακαδημίας- και είναι, επίσης, Επίτιμη Διδάκτωρ του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.
Η Κική Δημουλά θεωρείται η σημαντικότερη εν ζωή σύγχρονη ποιήτρια. Η ποίησή της μπορεί να φαίνεται αρκετά απλή, καθώς οι στίχοι της συχνά μιλάνε για την καθημερινή γυναίκα, τη ζωή της και τη ρουτίνα της. Ωστόσο, τα ποιήματά της είναι ταυτόχρονα εκλεπτυσμένα, τολμηρά, δημιουργικά. Είναι βιωματικά και φιλοσοφικά, και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η Δημουλά, όχι μόνο έχει υπάρξει επιτυχημένη και δημοφιλής ποιήτρια, αλλά συνέβαλε αποφασιστικά στη διεύρυνση του αναγνωστικού κοινού της ποίησης, στην Ελλάδα.
Οι άνθρωποι ταυτίζονται με τα ποιήματά της, γιατί η Κική Δημουλά γράφει για τη θλίψη, το πένθος, την ενοχή, το αναπόφευκτο. Γράφει για τη θλίψη, αλλά τα ποιήματά της δεν είναι λυπηρά. Προσφέρουν ελπίδα και σύνδεση με την εσωτερική μας ανθρωπιά».
Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη 16:00 δημοσία δαπάνη από τους Αγίους Θεοδώρους Α’ Νεκροταφείο και η οικογένειά της ζητά αντί στεφάνων, όσοι επιθυμούν, να ενισχύσουν τη Στέγη Γερόντων, Άγιος Νεκτάριος, Αγία Παρασκευη
Εθνική Τράπεζα: GR 6801 10 18 000000 180 5580 2856 και τον Σύλλογο φίλων παιδιών με καρκίνο ΕΛΠΙΔΑ.
