ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2020
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Μπορεί, εξαιτίας της πανδημίας που έκλεισε τις αίθουσες να λιγόστεψε ο συνολικός αριθμός των ταινιών που διανεμήθηκαν στη διάρκεια του 2020, αυτό όμως δεν περιόρισε τις καλές ταινίες που το ελληνικό κοινό είχε την ευκαιρία να δει (ορισμένες από αυτές μάλιστα σε δικτυακές πλατφόρμες).
Ταινίες τόσο από γνωστούς όσο και από νέους σκηνοθέτη της, γυρισμένες όχι μόνο στο Χόλιγουντ αλλά και σε χώρες όπως η Σουηδία, η Ρωσία, η Κορέα, η Ιταλία, η Βρετανία, η Γαλλία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Ουκρανία, και άλλες. Χωρίς να ξεχνάμε και τον ελληνικό κινηματογράφο που φέτος, με την ταινία «Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς» του Γιάννη Οικονομίδη, κατάφερε, για μένα να ξεχωρίσει ανάμεσα στις 12 καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
Ταινίες που, παράλληλα με προσωπικά, υπαρξιακά προβλήματα, οι πιο πολλές καταπιάστηκαν με διάφορα σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα (φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση, κλιματική αλλαγή) αλλά και με κοινωνίες ενός όχι και τόσο μακρινού μέλλοντος. Από τις 250 περίπου ταινίες που είδαμε ξεχώρισα τις δικές μου καλύτερες ταινίες της χρονιάς που πέρασε, ανάμεσά τους και δυο γυρισμένες σε παλιότερες χρονιές.
– Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΥ (1955-1959) του Ινδού Σατιαζίτ Ρέι: η οδύσσεια ενός Ινδού από την παιδική του ηλικία μέχρι την ενηλικίωση σε μια μεταβατική Ινδία, δοσμένη με έντονα ρεαλιστικά στοιχεία, διανθισμένα με ποίηση και λυρισμό.
– ΜΗΤΕΡΑ (2009) του Κορέατη Μπονγκ Τζουν-Χο: συγκλονιστικό δραματικό θρίλερ, από το οποίο δεν λείπει το χιούμορ, γύρω από τις προσπάθειες μιας μάνας να αποδείξει την αθώοτητα του, κατηγορουμένου για τη δολοφονία μιας γυναίκας, γιου της.
– Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΤΖΙΟΥΕΛ του Κλιντ Ίστγουντ: το εφιαλτικό δράμα του φύλακα ασφαλείας που αναδείχθηκε σε ήρωα όταν ανακάλυψε βόμβα στη διάρκεια των Ολυμπιακών τηςς Ατλάντας, για να κατηγορηθεί στη συνέχεια ως αυτουργός.
– Ο ΦΑΡΟΣ του Ρόμπερτ Έγκερς: το έργο του Χέρμαν Μέλβιλ φέρνει στο νου η σύγκρουση ανάμεσα σε δυο άντρες υπεύθυνους για τη συντήρηση ενός απομακρυσμένου Φάρου στη Νέα Αγγλία στα τέλη του περασμένου αιώνα, στη βουτηγμένη στην ατμόσφαιρα του φανταστικού αυτή ταινία.
– ΜΙΑ ΚΡΥΦΗ ΖΩΗ του Τέρενς Μάλικ: η τραγική ιστορία ενός Αυστριακού αντιρρησία συνείδησης που αρνείται να πολεμήσει στα ναζιστικά στρατεύματα, σε μια, δοσμένη με λυρισμό και δύναμη, αντιπολεμική ταινία.
– Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ του Μάρκο Μπελόκιο: η αληθινή ιστορία του πρώτου μαφιόζου πληροφοριοδότη στη Σικελία της δεκαετίας του ‘80, με τον Μπελόκιο να στήνει μια ολόκληρη τοιχογραφία, μέσα από μνήμες και φλας-μπακ, συνδυασμένα με ονειρικές σκηνές και μια μεγάλης διαρκείας, δοσμένη με οπερατικό ρυθμό, δίκη.
– Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ του Ρόι Άντερσον: ένας ακόμη στοχασμός πάνω στις ομορφιές αλλά και τις ασχήμιες της ζωής, σε απολαυστικές σκηνές δοσμένες με το deadpan χιούμορ του σκηνοθέτη.
– ΚΑΤΗΓΟΡΩ του Ρόμαν Πολάνσκι: διαφορετική ματιά πάνω στη δίκη του Εβραίου αξιωματικού Ντρέιφους, την περιβόητη σκευωρία του 19ου αιώνα, που αποκάλυψε τον έντονο αντισημιτισμό στο γαλλικό στράτευμα, ιδωμενη από την πλευρά του αξιωματικού που αρχικά αντιμετώπιζε εχθρικά τον Ντρέιφους.
– ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ του Κέισι Άφλεκ: εφιαλτική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, γύρω από ένα πατέρα, που περιφέρεται με το μικρό γιο του, προσπαθώντας να τον προστατέψει, σε ένα πλανήτη όπου μια πανδημία έχει εξοντώσει το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού.
– ΕΝΑ ΨΗΛΟ ΚΟΡΙΤΣΙ του Καντεμίρ Μπαλάγκοβ: στο Λενινγκραντ, το 1945, αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, δυο νεαρές γυναίκες προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους μέσα στα ερείπια της πολιορκίας, σε μια ταινία δοσμένη με ξεχωριστή έμπνευση και ποίηση.
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΤΡΥΠΙΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ του Γιάννη Οικονομίδη: η απιστία μιας γυναίκας και η απόφαση του συζύγου για εκδίκηση είναι στο επίκεντρο του εξαιρετικού Σπύρου, διανθισμένοι με χιούμορ και αρκετές ανατροπές, νέο-νουάρ του Οικονομίδη.
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗ ΓΗ του Ελία Σουλειμάν: το ιδιόμορφο χιούμορ του Παλαιστίνιου σκηνοθέτη, μαζί με μια δόση θλίψης, κυριαρχούν σ’ αυτή τη νέα του ταινία γύρω από τα τρέλα και τα παράλογα του κόσμου μας.
Ακόμη, για το ξεχωριστό ενδιαφέρον τους αξίζει να αναφέρω και τις ταινίες:
ΤΟ ΒΑΜΜΕΝΟ ΠΟΥΛΙ του Βάκλαβ Μαρχούλ
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗΣ του Τζαντ Άπατοου
ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ της Ζαμπού Μπράιτμαν και της Ελέα Γκομπέ-Μεβεγιέκ
ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΝΕΡΑ του Τοντ Χέινς
Η ΑΛΗΘΕΙΑ του Χιροκάζου Κόρε-Έντα
ΟΙ MONOS του Αλεχάντρο Λάντες
1917 του Σαμ Μέντες
ΠΑΙΔΙΚΑ ΔΟΝΤΙΑ της Σάνον Μέρφι
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ του Άντονι Τσεν
ΜΙΑ ΛΕΥΚΗ ΛΕΥΚΗ ΜΕΡΑ του Χλίνουρ Πάλμασον
ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
– Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΤΡΥΠΙΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ του Γιάννη Οικονομίδη
– ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ της Αγγελικής Αντώνιου
– COSMIC CANDY της Ρηνιώς Δραγασάκη
– ΑΛΥΤΗ του Μίνωα Νικολάκη
– WINONA του Αλέξανδρου Βούλγαρη
