Συνέντευξη στον Νίνο Φένεκ Μικελίδη
«Ad Astra» είναι μια ταινία που σίγουρα θα προσελκύσει το πλατύ κοινό, τόσο τους φαν των περιπετειών επιστημονικής φαντασίας όσο και τους φαν του Μπραντ Πιτ, ενός διάσημου σταρ που δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη παρουσίαση, και ο οποίος, εδώ, πρέπει να πω, δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία στο ρόλο του αστροναύτη που στέλνεται στον πλανήτη Δία για να δώσει τέρμα σε μια «χαμένη» αποστολή (στην οποία είναι αναμιγμένος και ο εξαφανισμένος πατέρας του) που βάζει σε κίνδυνο την ύπαρξη ολόκληρου του σύμπαντος.
Στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε τη δημοσιογραφική προβολή της ταινίας στο πρόσφατο φεστιβάλ της Βενετίας, όπου αυτή συμμετείχε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα, ο Μπραντ Πιτ απάντησε σε ερωτήσεις μας:
– Πώς καταφέρατε να δώσετε αυτό το ρόλο, που είναι δύσκολος και πολύπλοκος, γιατί είναι ρόλος που έχει σχέση και με ψυχικά και άλλα τραύματα;
– Όλοι μας μεταφέρουμε, παρόλο που προσπαθούμε να το κρύψουμε, όχι μόνο τις προσωπικές μας εμπειρίες αλλά και τα τραύματά μας από την παιδική μας ηλικία και είναι η δουλειά μου ως ηθοποιού να αντλήσω από τα τραύματα αυτά και τις οποιεσδήποτε αδυναμίες μου, τις στιγμές ίσως ντροπιαστικές αλλά και τα αισθήματά μου γενικότερα. Χρειάζεται να είσαι ειλικρινής σ’ αυτά και ο Τζέιμς (Γκρέι) κι εγώ, δεν είχαμε τη συνηθισμένη σχέση μεταξύ μας, πάντα μιλούσαμε για τις αδυναμίες μας, συχνά μου έστελνε e-mails που είχαν σχέση με τη δουλειά της συγκεκριμένης μέρας. Ο οποιοσδήποτε ηθοποιός θα σου επιβεβαίωνε πως σ’ αυτά χρειάζεται ειλικρίνεια.
Δεν έχει σημασία αν ο χαρακτήρας σου είναι συμπαθητικός ή όχι, αυτό που πρέπει να σε απασχολεί σ’ ένα ρόλο είναι αν είναι ειλικρινής και αν είσαι ευάλωτος και ανοιχτός. Και μερικές φορές αυτό θα σε οδηγήσει σε σκοτεινά μέρη που οι άνθρωποι μερικές φορές θα τους αρέσει και άλλες δεν θα τους αρέσει. Το γκρο πλάνο αποκαλύπτει μόνο αυτό που βρίσκεται μέσα σου αυτό που είναι κρυμμένο. Είναι η μεγάλη συνεισφορά του κινηματογραφικού μέσου στην τέχνη του κινηματογράφου. Αυτό είναι τα πάντα. Βλέπει μέσα στον ηθοποιό, τι λέει αυτός, αν είναι αλήθεια ή ψέματα.
– Ο χαρακτήρας που ερμηνεύετε είναι ενός μοναχικού, αρκετά σκληρού άντρα, κάπως; Συγκρατημένου ακόμη και στις σχέσεις του με τις γυναίκες…
Με τον Τζέιμς συζητούσαμε αυτό τον προσδιορισμό του ανδρισμού, αυτό που είσαι ή προσπαθείς να είσαι, αποφεύγοντας όσα θεωρείς αδυναμίες ή που θεωρείς ντροπή, ή μεταμέλειες στη ζωή σου, ή όταν αρνείσαι κάποια αισθηματική σχέση με αυτούς που αγαπάς, με τους γονείς σου, τα παιδιά σου.
– Είχατε υπόψη σας άλλου είδους ταινίες και είναι κάποια συγκεκριμένη που σας έκανε εντύπωση ως ηθοποιός, ένας ηθοποιός που επιλέγει πάντα κάτι που τον τραβά στο σενάριο, ή, για παράδειγμα, στο σκηνοθέτη, ή κάτι άλλο;
Αυτή είναι μια ερώτηση που περιλαμβάνει εφτά ερωτήσεις (γελάει). Θα προσπαθήσω να απαντήσω στην πρώτη και τη δεύτερη. Και θα αποφύγω την έβδομη. Εγώ και ο Τζέιμς σκεφτόμασταν τις ταινίες της δεκαετίας του ’70. Αυτές οι ταινίες είχαν ωραίες ιστορίες και ήταν πολύ ανθρώπινες. Υπήρχε τότε μεγάλο ταλέντο. Αυτό ήταν η κινητήρια μας δύναμη. Θελήσαμε ν α μιλήσουμε σε κάποιον άλλο. Δεν ξέρω σε πόσους θα τα καταφέρουμε. Αυτό θα εξαρτηθεί και από τη διανομή της ταινίας. Ξέχασα την τέταρτη, την πέμπτη και την έκτη ερώτηση…
– Αναφέρατε κάπου πως εκείνο που θέλατε ήταν να αισθάνεστε ελεύθερος. Υπάρχει κάποιο μέρος που θεωρήσατε ότι εκεί αισθανόσασταν ελεύθερος, όπως στο διάστημα για παράδειγμα;
Βρίσκω το διάστημα, ιδιαίτερα σε αυτή την ταινία, πολύ ένα πολύ μοναχικό, φοβιστικό, τρομακτικό μέρος. Εκεί δεν μπορείς να επιβιώσεις αν δεν έχεις κάποιου είδους βοήθεια από ένα διαστημικό σκάφος, από διαστημικό σταθμό, από μια αποικία. Εγώ αισθάνομαι καλύτερα στη φύση, βρίσκω την ηρεμία μου όταν βρίσκομαι σε ανοιχτούς χώρους, μαζί με φίλους.
– Εκτός από υποψήφια για το Χρυσό Λιοντάρι η ταινία μπορεί να είναι και υποψήφια για τα Όσκαρ. Πιστεύετε πως αυτή τη φορά θα έχετε την ευκαιρία να διαγωνιστείτε, για πρώτη φορά, για το Όσκαρ πρώτου ρόλου;
Ας περιμένουμε να κυκλοφορήσει πρώτα η ταινία… Έχουμε βάλει τόσα πολλά σ’ αυτήν. Είναι προκλητική και διακριτική, γι’ αυτό περιμένω να δω πως θα πάμε. Πάντως, πρέπει να πω πως κάθε χρόνο υπάρχουν πολλά αξιόλογα ταλέντα και όταν ακόμη αναφέρεται το όνομα κάποιου άλλου, που συνήθως είναι κάποιος φίλος, αισθάνομαι ικανοποιημένος.
– Μήπως είδατε την ταινία Gravity, γιατί ο τρόπος που τρέχατε μου θύμισε κάπως τον Τζορτζ Κλούνι…
Ναι, γιατί όλες οι ταινίες που εκτυλίσσονται στο διάστημα μοιάζουν με εκείνες του Πίτερ Παν… Με τον Τζορτζ λέγαμε ιστορίες που έχουν σχέση με τη δυσφορία που αισθάνεσαι όταν βρίσκεσαι σε τέτοιους χώρους. Δεν είπαμε τίποτα παραπάνω…
