Δυναμική, ευφάνταστη, γεμάτη κίνηση και στα γνωστά παστέλ χρώματα είναι η ματιά της Αλίκης Βενιέρη -Σκουλικίδη στον αγώνα των Ελλήνων κατά των Οθωμανών στη θάλασσα. Πρόκειται για μια πλούσια νέα παραγωγή της ζωγράφου, καρπός του εγκλεισμού κατά την περίοδο της πανδημίας, προς δόξαν του πανελλήνιου εορτασμού για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του ΄21.
Είδαμε την έκθεσή της με τίτλο “1821-2021- Η μνήμη της θάλασσας” που εγκαινιάστηκε την Δευτέρα 10 Απριλίου 2022 στον χώρο τέχνης του Δήμου Ηλιούπολης (Λεωφ. Ειρήνης 32). Ηταν μια θερμή εκδήλωση με ντόπιους παράγοντες και φίλους της τέχνης της Αλίκης Σκουλικίδη.
Οσοι παρακολουθούμε την δημιουργία της δύο δεκαετίες τουλάχιστον γνωρίζουμε την αγάπη της στη θάλασσα που έχει αποδώσει με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Μας είχε όμως συνηθίσει σε ήρεμα θαλασσινά τοπία με καίκια δεμένα στην προκυμαία, ενώ τα ιστιοφόρα αυτής της σειράς ορμούν στον αγώνα, πολεμούν μέσα σε καπνούς και φωτιές για να κατατροπώσουν τον οθωμανικό στόλο. Τα είκοσι ακρυλικά αυτά έργα σε καμβά αποτελούν ουσιαστικά τη σύγχρονη ματιά στον Αγώνα του Εικοσιένα.
Η Αλίκη Βενιέρη-Σκουλικίδη, σύζυγος του αείμνηστου Θόδωρου Σκουλικίδη καθηγητή Ε.Μ.Π. που είχε συμβάλει με την πρωτοποριακή έρευνα του στη συντήρηση των μαρμάρων του Παρθενώνα και των άλλων μνημείων της Ακρόπολης, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Υπήρξε μαθήτρια του Γιάννη Μόραλη
που την επηρέασε βαθύτατα, αλλά και του χαράκτη Κεφαλληνού, του ιστορικού της τέχνης και συγγραφέα Παντελή Πρεβελάκη και του ακαδημαϊκού ζωγράφου Γεωργιάδη του Κρητός. Ανήκει στη γενιά του Κώστα Τσόκλη, Χρήστου Καρρά, Νίκου Κεσσανλή, Κοντού, Παύλου και Παρλαβάντζα που ήταν συμφοιτητές της στην ΑΣΚΤ με τους οποίους συμπορεύτηκε από το 1955 που αποφοίτησε.
Μετά τις σπουδές της στην Αθήνα έκανε μεταπτυχιακά στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου με καθηγητή τον Caspar (1956-1957). Eχει παρουσιάσει έργα της σε πάνω από 15 ατομικές εκθέσεις και πολλές ομαδικές. Εργα της βρίσκονται στις Πινακοθήκες Καλαμάτας, Ιωαννίνων, Λαρίσης, Πάτρας, Δημαρχείου Μυκόνου, Σύρου, Αμαρουσίου, Κόνιτσας, Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπουργείου Πολιτισμού.
