Του Συμεών Σολταρίδη
Εξεπλάγην όταν στο ιστολόγιο «hellasjournal.com» του Μιχάλη Ιγνατίου, διάβασα άρθρο με τίτλο «Το μακρύ χέρι του Ερντογάν απειλεί το Φανάρι και φιμώνει την Ομογένεια της Αμερικής».
Δεν μας είχε συνηθίσει σε άρθρα των οποίων τον ειρμό, την επιχειρηματολογία δεν κατέχει, αλλά τα «τοποθέτησε» για να συνοψίσει τα λεγόμενα του κατηγορώντας τον Οικουμενικό Πατριάρχη «ότι δεν έχει ηγετικές ικανότητες», όπως γράφει σε άλλο κομμάτι του, ότι «δημιουργεί διχόνοιες» και συνοψίζει το όλο σκεπτικό του στο ζήτημα της αλλαγής ή μη του Αρχιεπισκόπου Αμερικής.
Μια «αμερικάνικη σαλάτα» για να καταλήξει στο κυρίως θέμα του, κατηγορώντας με τον χείριστο τρόπο το Φανάρι και τον κ. Βαρθολομαίο.
Τονίζοντας προκαταβολικά ότι το Φανάρι έκανε λάθος στα ζητήματα της Ρωσίας, του αυτοκεφάλου της Ουκρανίας, σημειώνει την «παρέμβαση του στα ελληνικά πολιτικά πράγματα» και καταλήγει στο κυρίως θέμα του λέγοντας ότι « δημιούργησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι άνθρωποι του χάος στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής».
Θα πρέπει να γνωρίζει ότι όπως κανονικά και αντικανονικά έλαβαν όλες οι Εκκλησίες από το Φανάρι το αυτοκέφαλο τους, το ίδιο δικαίωμα έχει και η Ουκρανική Εκκλησία. Τουλάχιστον αυτή το ζήτησε και το έλαβε με όλους τους τύπους του Εκκλησιαστικού Δικαίου και των Κανόνων και το έλαβε αφού μόνο το Φανάρι έχει αυτό το δικαίωμα ως Οικουμενικό να το παρέχει. Τι να πούμε όμως για την Ρωσία που το έλαβε «ανορθόδοξα» ή την Ελλαδική Εκκλησία που το έλαβε «ετσιθελικά» και της αναγνωρίστηκε 17 χρόνια μετά;
Επειδή μάλλον ο Μιχάλης Ιγνατίου, όπως τονίζει δεν κατέχει τα Εκκλησιαστικά, θα έπρεπε να μελετήσει ότι η παρέμβαση του Φαναρίου στην Ελληνική Πολιτεία έγινε γιατί το Ελληνικό κράτος αθέτησε τις συμφωνίες που έγιναν προ της Πράξης του 1928, μεταξύ του ιδίου του κράτους και του Φαναρίου για την εκχώρηση «άχρι καιρού» των επαρχιών του Θρόνου, των ονομαζομένων Νέων Χωρών.
Οι Μητροπόλεις αυτές είναι Φανάρι, και δεν απεμπολήθηκαν τα δικαιώματα του Σεπτού Κέντρου ποτέ από αυτές. Επί προσθέτως θα ήταν καλό για όλους να διαβάσουν πώς δόθηκαν και γιατί και τι συνέβη επί «κυβερνήσεως Θεσσαλονίκης» την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Και τώρα ας μιλήσουμε για την Αρχιεπισκοπή Αμερικής, της οποίας οι πρόσφατες ημέρες και έργα δίχασαν πραγματικά το χριστεπώνυμο πλήρωμα της. Πράγματι είναι χωρισμένοι σε δύο «στρατόπεδα». Οι μεν με τον ενενήντα ετών Αρχιεπίσκοπο, που προσέφερε πολλά, αλλά πλέον είναι προχωρημένης ηλικίας και από την άλλη οι άλλοι που αναζητούν νέο πνευματικό ηγέτη. Θα δεχθούμε την επιχειρηματολογία ότι καλό θα είναι ο νέος Αρχιεπίσκοπος να είναι από την Αμερική, δεν θα δεχθούμε όμως να απεμποληθεί το δικαίωμα του Φαναρίου να εκλέξει και να επιλέξει εκείνο τον νέο Αρχιεπίσκοπο.
Όσο για τις «διαρροές» που σημειώνει ο Μιχάλης Ιγνατίου που γίνονται από το Φανάρι, που εμμέσως πλην σαφώς, τονίζει ότι μάλλον είναι σε γνώση του Οικουμενικού Πατριάρχη, καλό θα είναι να τις κατονομάσει, αφού δεν είναι «πηγές» του, όπως τις αποκαλούσαμε στη δημοσιογραφία μας.
Τέλος, σημειώνει ότι «οι απειλές που δέχεται το Φανάρι» φιμώνουν την Ομογένεια και ότι οι «άρχοντες» σιωπούν σε θέματα όπως το Κυπριακό ή άλλα εθνικά θέματα. Μήπως το αντιτουρκικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τον συντάκτη τον οδηγεί σε λάθος εκτιμήσεις και συμπεράσματα; Οι «Αρχοντες» έκαναν πολλά αγαπητέ Μιχάλη Ιγνατίου. Το Κυπριακό και διάφορα «εθνικά» θέματα δεν λύνονται από την «απραξία» τους, αλλά από την απραξία, άγνοια και άρνηση των ιθυνόντων που ασχολούνται με αυτά.
Ας μου επιτραπεί τέλος να σημειώσω ότι το Φανάρι τα τελευταία χρόνια αναφέρθηκε σε πολλά ζητήματα που άπτονται των δικών του θεμάτων και προβλημάτων. Ο κ. Βαρθολομαίος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης που θα μείνει στην ιστορία για τα πολλά χρόνια Πατριαρχίας του και των πολλών προβλημάτων που λύθηκαν επί των ημερών του.
