Το Γαλλικό κρατικό Μουσείο αυτοκινήτων της Μιλούζ ή αλλιώς πόλη του αυτοκινήτου, έχει μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες συλλογές αυτοκινήτου στην Ευρώπη.Όμως ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία που κρύβεται πίσω από τα αυτοκίνητα που κατακλύζουν τις αίθουσες του.
Η πόλη της Μιλούζ βρίσκεται κοντά στα σύνορα της Γαλλίας με την Γερμανία και την Ελβετία. Πριν τον πόλεμο είχε μικτό πληθυσμό που μιλούσε μια τοπική διάλεκτο, μίξη γαλλικών και γερμανικών. Εκεί υπήρχε η βιομηχανία υφασμάτων των αδελφών Σλούμπφ. Τα δύο αδέρφια με καταγωγή από την γειτονική Ελβετία ήταν φανατικοί συλλέκτες αυτοκινήτου.Το περίεργο ήταν όμως ότι κανείς δεν ήξερε για αυτή την συλλογή που όσο περνούσαν τα χρόνια όλο και μεγάλωνε αλλά και απορροφούσε περισσότερα χρήματα εις βάρος της εταιρίας. Ήταν τέτοιο το πάθος των δύο αδερφών για τον εμπλουτισμό της συλλογής που το 1977 χρεοκόπησαν. Οι εργάτες σε κάποια απεργία τους ανακάλυψαν τυχαία τα αυτοκίνητα.Εξαγριωμένοι κατέστρεψαν μερικά από αυτά και οι Σλούμπφ έφυγαν κυνηγημένοι στην Ελβετία. Το μυστικό δεκαετιών είχε αποκαλυφθεί. Η συλλογή κρατικοποιήθηκε και δημιουργήθηκε το Μουσείο με την μορφή που είναι σήμερα εμπλουτίζοντας συνεχώς τα εκθέματα του.
Τα δύο αδέρφια δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν μεγαλύτερη προτίμηση στις Μπουγκάτι. Άλλωστε 100 χλμ μακριά από την Μιλούζ βρισκόταν η βάση της φίρμας του Ετόρε Μπουγκάτι στο Μολσχάιμ της Αλσατίας. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει σχεδόν την πλήρη γκάμα της ιστορικής Γαλλικής εταιρίας, μέχρι και την σημερινή Βεϊρόν.
Σημαντικότερα είναι όμως τα αγωνιστικά μοντέλα αλλά κυρίως η αυθεντική Μπουγκάτι Ροαγιάλ, μία από τις 6 που κατασκευάστηκαν και αποτελούσαν την ακριβότερη, μεγαλύτερη και βαρύτερη Μπουγκάτι που φτιάχτηκε ποτέ.Κάθε μία ήταν ειδική παραγγελία και φυσικά χειροποίητη. Η σημερινή αξία ενός τέτοιου αυτοκινήτου ξεπερνά τα 10 εκ ευρώ. Το αυτοκίνητο κινούσε ένας κινητήρας 12.000 κυβικών, με οκτώ κυλίνδρους εν σειρά και ανέπτυσσε ταχύτητα 200 χλμ/ω το 1927, ίση με ένα επιβατικό αεροσκάφος της εποχής.
Φυσικά το βάρος της συλλογής έχει δοθεί στην γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία, σε ξεχασμένες, σήμερα, μάρκες όπως η Γκρεγκουάρ, η Χοτσκίς και η Παναρ αλλά φυσικά και στις γνωστές Πεζώ, Ρενώ και Σιτροέν. Τα αυτοκίνητα αρχίζουν από τις πρώτες προσπάθειες της αυτοκίνησης και το ταξίδι στο χρόνο δείχνει και την εξέλιξη του αυτοκινήτου μέχρι την σημερινή του μορφή.
Πολύ σημαντική είναι και η συλλογή αγωνιστικών. Πέρα από τις Μπουγκάτι, το Μουσείο έχει μια εξαιρετική συλλογή από Φόρμουλες 1 της Άλφα Ρομέο, της Φεράρι, της Λότους, της Μαζεράτι, της Ταλμπό, της Γκορντινί αλλά και σημερινά μονοθέσια κατασκευασμένα στην Γαλλία ή με γαλλικούς κινητήρες όπως Ρενό, Γουίλιαμς και Τζόρνταν.
Ενδιαφέρουσα είναι και η συλλογή πρωτοτύπων από τις 24 ώρες του Λεμάν και ιδίως αυτά με το γαλλικό ενδιαφέρον όπως η νικήτρια του 1978 Ρενό Α442 Αλπίν και η Μάτρα Σίμκα που κέρδισε διαδοχικά τον αγώνα από το 1972 μέχρι το 1974.
Το κτήριο του Μουσείου προέρχεται από τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου των αδελφών Σλούμπφ ενώ σήμερα έχει κατασκευαστεί και μια μικρή πίστα όπου κάποια από τα εκθέματα κάνουν μερικές βόλτες επίδειξης.
Τελικά οι αδελφοί Σλούμπφ δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από ότι κάνουν, ή έχουν κάνει, πολλά παιδιά, κυρίως τα αγόρια, στην ζωή τους.Μάζευαν και έπαιζαν με αυτοκινητάκια.Απλώς αυτοί το έκαναν με πραγματικά…
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΦΟΓΙΩΡΓΟΣ
