Του Συμεών Σολταρίδη
Τι δεν γίνεται κατανοητό με την πολιτική στάση του Πάνου Καμμένου;
Δεν είναι αυτός που καλωσορίζει τους υψηλούς επισκέπτες της χώρας, είναι αυτός που καθορίζει την εσωτερική ή και εξωτερική μας πολιτική, είναι αυτός που «ποδηγετεί» τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα;
Δεν είναι αυτός που εφαρμόζει την εθνολαϊκιστική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, και αυτός που σε παραμεθόριες περιοχές έχει τοποθετήσει στελέχη του κόμματός του σε καίριες θέσεις;
Δεν είναι αυτός που κατόρθωσε και έφερε σε διάσταση Σύριζα με Τσίπρα;
Πολύ απλά, θέτει βέτο απροκάλυπτα λέγοντας ότι «θα ρίξει την κυβέρνηση» και ο πρωθυπουργός του κάνει τα χατίρια για να συνεχίσει να είναι στην εξουσία μιας χώρας κατεστραμμένης και χρεοκοπημένης και ενός λαού που ψάχνεται και δεν ζει «αλλά φυτοζωεί»! Και συνεχίζει να τον υπομένει και δεν αναζητά άλλον εταίρο, αν θέλει να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός, διαισθανόμενος το κακό που του επιφέρει.
Δεν τον «παραίτησε» όταν τον άκουσε να λέει «Μακαριότατε, πέστε μου να ρίξω την κυβέρνηση και θα το κάνω αμέσως»! Και συνέχισε να δέχεται τις ακραίες θέσεις του διαταράσσοντας την ενότητα του κόμματός του, αν και βλέπει την αγανάκτηση των βουλευτών και στελεχών του.
Αδιανόητα, ανερμήνευτα και όχι κατανοητά πολιτικά φαινόμενα τα οποία υποβιβάζουν όχι μόνο αυτούς που χαμογελούν και χειροκροτούν τον Πάνο Καμμένο, αλλά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο οποίος μένει απαθής, προβληματίζοντας τον πολύ κόσμο, ο οποίος διερωτάται «αν ο Αλέξης Τσίπρας αδιαφορεί, αν δεν καταλαβαίνει την πολιτική στάση του πολιτικού του εταίρου ή έχει θέμα κατανόησης των λεγομένων του»!
Αν η γενικότερη πολιτική που ακολούθησε ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, η οποία κόστισε στη χώρα και στο λαό οικονομικά και κοινωνικά, η πολιτική που ακολουθεί έναντι του κυβερνητικού του εταίρου, είναι χειρότερη όλων, αφού υποβιβάζει τον ίδιο. Φυσικά και ο πολιτικός πολλές φορές για να πετύχει τον σκοπό του αποδέχεται και «μειώσεις»! Αυτές όμως έχουν όρια. Δεν είναι συνεχείς και όχι να θίγουν τον ίδιο το θεσμό του πρωθυπουργού.
Ακολουθούμε πολιτική εθνολαϊκιστική. Καλλιεργείται η ξενοφοβία και η διαφορετικότητα. Επιτρέπεται στην Εκκλησία να διέπει τα πολιτικά της χώρας. Με την ανοχή, δεχόμαστε πολλούς πολιτικούς χώρους με θρησκευτικές και εθνικιστικές «άκρες» να προσαρμόζουν την ιδεολογία τους στις πολιτικές προτάσεις προς την κυβέρνηση και η κυβέρνηση να μην αντιδρά. Γίνεται προσπάθεια ερμηνείας των πολιτικών κινήσεων των άλλων πολιτικών και χωρών, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, γιατί επικρατεί η εθνολαϊκιστική νοοτροπία την οποία προσάρμοσε στην υφιστάμενη πολιτική του Αλέξη Τσίπρα μερίδα του Σύριζα και οι ΑΝΕΛ.
Έφθασε η στιγμή που μάλλον ο πρωθυπουργός της χώρας πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η εταιρική του κυβέρνηση και η δική του στάση έχει επιφέρει μεγάλη πολιτική ζημιά και για την υστεροφημία του να διορθώσει τα πολιτικά δρώμενα, να σηκώσει το ανάστημά του εναντίον όλων αυτών που κατακρημνίζουν τον όρο «αριστερά», ώστε η ιστορία να μην τον καταχωρίσει σαν τον χειρότερο Έλληνα πολιτικό.
