Της Νινέττας Κοντράρου – Ρασσιά
Eρήμην της επίσημης κυβερνητικής θέσης για τον τρόπο διεκδίκησης της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα και χωρίς την ενημέρωση και πολύ περισσότερο τη σύμφωνη γνώμη του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, προσέφυγε ο Σύλλογος Αθηναίων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εναντίον του Ηνωμένου Βασιλείου για τα Γλυπτά της Ακρόπολης.
Στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου που δόθηκε για την ανακοίνωση της πρωτοβουλίας του Συλλόγου των Αθηναίων αναφέρθηκε ότι η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποφασίστηκε όταν αρνήθηκε το Ηνωμένο Βασίλειο στις 26 Mαρτίου του 2015 να προσέλθει σε διαδικασία διαμεσολαβήσεως, στο πλαίσιο της Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO για την Προώθηση της Επιστροφής Πολιτισμικών Αγαθών στη Χώρα Προελεύσεως.
Τότε, το Δ.Σ. του Συλλόγου «πήρε την απόφαση να προσφύγει εντός της 6μηνης προθεσμίας, ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου ενώπιον του ΕΔΔΑ, ανεξάρτητα από τις τυχόν σχετικές νομικές ενέργειες της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η προσφυγή του Συλλόγου, η οποία έχει ήδη λάβει αριθμό 48259/15 στη Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, στρέφεται κατά της αποφάσεως του Ηνωμένου Βασιλείου για τη διακράτηση των Γλυπτών, διότι, σύμφωνα με τα Άρθρα 8, 9, 10, 13 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου αυτής:
. Παραβιάζει την υποχρέωση σεβασμού της πολιτισμικής ταυτότητος, ως διάσταση του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής ζωής.
. Παραβιάζει το δικαίωμα σεβασμού της πολιτισμικής συνειδήσεως.
. Παραβιάζει το δικαίωμα προσβάσεως στην πολιτισμική πληροφόρηση, ως ειδικότερη διάσταση της ελευθερίας της εκφράσεως.
. Παραβιάζει το δικαίωμα σε αποτελεσματικό ένδικο μέσο, και
. Παραβιάζει τα δικαιώματα απολαύσεως του μνημείου ως ενιαίου και αδιαίρετου κοινόχρηστου αγαθού».
Η διοίκηση του Συλλόγου των Αθηναίων μπορεί να εμφορείται από τα καλύτερα αισθήματα, αναγνωρίζοντας το άδικο του Βρετανικού Μουσείου να μην προσέρχεται καν σε διάλογο με την ελληνική πλευρά υπό τη διαιτησία της ΟΥΝΕΣΚΟ. Ωστόσο, το θέμα της διεκδίκησης των Γλυπτών του Παρθενώνα ξεπερνάει τις προθέσεις μιας ομάδας ανθρώπων που υπηρετούν με συνέπεια τους σκοπούς ενός ιστορικού Συλλόγου όπως αυτός. Είναι υπόθεση εθνική. Γι΄ αυτό μέχρι τώρα την υπόθεση αυτή χειριζόταν ο εκάστοτε πρωθυπουργός της χώρας σε συνεργασία με υψηλού κύρους επιστήμονες αρχαιολόγους και νομικούς, όπως και με τη διοίκηση του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, πρόεδρος του οποίου είναι ο έγκριτος νομικός Χριστόφορος Αργυρόπουλος.
Η ανάμιξη της Αμάλ Αλαμουντίν-Κλούνι και του δικηγορικού γραφείου στο οποίο εργάζεται απεδείχθη μια κίνηση εντυπωσιασμού, καθώς όλοι οι σώφρονες έχουν συστήσει την αποφυγή της δικαστικής οδού –όχι γιατί δεν έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, αλλά γιατί δεν έχουμε τα απαραίτητα τεκμήρια (το αυθεντικό φιρμάνι έχει χαθεί) για μια σίγουρη νίκη σε αυτόν τον αγώνα.
Εχει επίσης συνεκτιμηθεί πως αν χαθεί η υπόθεση στα δικαστήρια, θα έχουμε απολέσει και το ηθικό πλεονέκτημα για τη διεκδίκησή τους από ένα κράτος που προβάλλει το επιχείρημα της ανάδειξης και προβολής του ελληνικού πολιτισμού μέσω των Παρθενώνιων Γλυπτών σε ένα πολυπολιτισμικό μουσείο ανοικτό (χωρίς εισιτήριο) σε εκατομμύρια επισκέπτες απ΄όλο τον κόσμο.
Η θέση της σημερινής κυβέρνησης έχει διατυπωθεί στη Βουλή. Ο υπουργός Πολιτισμού Αρ. Μπαλτάς έχει δηλώσει ότι δεν θα τα διεκδικήσουμε δικαστικά. Από την άλλη πλευρά το Ιδρυμα Μελίνα Μερκούρη, που έχει πρωτοστατήσει σε αυτή την υπόθεση τιμώντας έτσι τον πολύχρονο αγώνα της Μελίνας, δεν είχε ενημερωθεί για την κίνηση του Συλλόγου των Αθηναίων. Το θέμα αυτό όμως δεν ενδείκνυται για προσωπικές πρωτοβουλίες και μεμονωμένες κινήσεις, γιατί κινδυνεύει να εκφυλιστεί και ο αγώνας συνολικά.
