Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
«Υπάρχει ανάμεσά μας αμοιβαία εμπιστοσύνη και φιλία», λέει ο σκηνοθέτης Ρον Χάουορντ, μιλώντας σε δημοσιογράφο για τη νέα του συνεργασία με τον βραβευμένο με 2 Όσκαρ («Φόρεστ Γκαμπ» και «Φιλαδέλφεια») ηθοποιό Τομ Χανκς, πρωταγωνιστή της νέας του ταινίας «Inferno», βασισμένης στο βιβλίο (2013) του Νταν Μπράουν, που αρχίζει να προβάλλεται στις αίθουσες από την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου, προσθέτοντας, «και θα έλεγα ψέματα αν δεν παραδεχόμουν πως πάντα αναζητώ κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε μαζί, γιατί αυτό θα άξιζε τον κόπο».
Αυτή είναι η πέμπτη φορά που ο βραβευμένος με 2 Όσκαρ (για το «Ένας υπέροχος άνθρωπος») Ρον Χάουορντ συνεργάζεται με τον Χανκς, ξεκινώντας με τη «Γοργόνα» (Splash) το 1984 και φτάνοντας ώς το σημερινό «Inferno». «Ήταν πάντα προσγειωμένος, επικεντρωμένος, αστείος, έξυπνος και ταλαντούχος, αλλά και κάποιος που αντιμετώπιζε λογικά τον κόσμο και τη θέση του σ’ αυτόν», προσθέτει, επαινώντας, όπως θα το περίμενες, τον πρωταγωνιστή του. «Τη φορά αυτή, ο Λάνγκτον, αντίθετα με τα προηγούμενα έργα του Μπράουν, δρα ενεργά, δεν είναι παρατηρητής κι αυτό δίνει στην ταινία ένας στοιχείο ψυχολογικού θρίλερ».
Στα χρόνια της καριέρας του, ο 62άχρονος σήμερα σκηνοθέτης έχει καταπιαστεί, πάντα με μεγάλη εμπορική επιτυχία, με τα περισσότερα κινηματογραφικά είδη: κωμωδίες («Η γοργόνα»), φαντεζίστικες περιπέτειες και περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας («Γουίλοου, η οργή των θρύλων», «Κοκούν»), κοινωνικά και πολιτικά δράματα («Ενας υπέροχος άνθρωπος», «Φροστ/Νίξον»), γουέστερν («Missing»), ιστορικά δράματα («Μακρινός ορίζοντας», «Απόλλων 13») και περιπέτειες μυστηρίου και θρίλερ (ξεκινώντας από τον «Κώδικα ΝταΒίντσι» και φτάνοντας ώς το «Inferno», πέμπτη περιπέτεια του Ρόμπερτ Λάνγκτον, βασισμένη, όπως και οι προηγούμενες, στα μπεστ-σέλερ βιβλία του Νταν Μπράουν).
Όλες ταινίες γυρισμένες με γνώση για το ρυθμό και το σασπένς, χρησιμοποιώντας τα καλύτερα μέσα που διαθέτει το Χόλιγουντ, για να αφηγηθούν όσο καλύτερα και πιο συναρπαστικά μια ιστορία. Αντίθετα για παράδειγμα με τον Χίτσκοκ, που, όπως τόνιζε κάθε τόσο, εκείνο που έκανε στις ταινίες του ήταν να αφηγείται την ίδια ιστορία (πάντα όμως με διαφορετικό, πάντα συναρπαστικό τρόπο), ο Χάουορντ προτιμούσε την ποικιλία.
Όπως ο ίδιος μου είχε αναφέρει σε μια παλιά συνέντευξή μας (για το «Απόλλων 13»), «μου αρέσει να αφήνουμε ιστορίες, εκείνο που είναι για μένα βασικό όταν δημιουργείς μια ταινία είναι η ιστορία και ο ρυθμός». Όπως εξήγησε πρόσφατα και σε ξένο δημοσιογράφο, «εκείνο που μου αρέσει είναι το ρίσκο να προκαλώ σύγχυση και να παραμένω, από δημιουργικής πλευράς, φρέσκος και ερεθιστικός».
Ένα ακόμη βασικό στοιχείο επιτυχίας στις ταινίες του Χάουορντ είναι η σωστή επιλογή των σταρ, πράγμα που εκμεταλλεύτηκε σε όλες τις ταινίες του και που συνεχίζει και με αυτό το «Inferno», όπου ο ήρωάς του, ο ερευνητής των συμβόλων Νταν Μπράουν, που ερμηνεύει ο Χανκς, ξυπνά με αμνησία, εξαιτίας ενός τραύματος στο κεφάλι, σε ένα ιταλικό νοσοκομείο, για να μπλέξει σε μια μυστηριώδη περιπέτεια με σύμβολα που παραπέμπουν στη Θεία Κωμωδία του Δάντη, «με στοιχεία τρόμου», όπως εξηγεί, που ξεκινούν από το Μεσαίωνα και το βιβλίο του Δάντη…
«Τώρα κατάλαβα πως ο Δάντης όχι μόνο προσδιόρισε την κόλαση για το δυτικό πολιτισμό και για τη χριστιανοσύνη, αλλά και ανακάλυψε το είδος του τρόμου…».
Πέρα όμως από το στοιχείο του τρόμου, όπως προσθέτει, «η ταινία καταπιάνεται και με ένα σύγχρονο θέμα, αυτό του υπερπληθυσμού, που κάνει την ταινία ένα πιο σύγχρονο, κοφτερό θρίλερ». Στοιχείο που θα μας δοθεί η ευκαιρία να ανακαλύψουμε την προσεχή Πέμπτη με την προβολή της στην Ελλάδα.
