Του Παύλου Μεθενίτη
Τα ξημερώματα του Σαββάτου, 6 Αυγούστου (για την Ελλάδα), έγινε στο Ρίο Ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Η τελετή, αν και λιτή, σε σχέση με τους φαραωνισμούς της Αθήνας, επεσκίασε σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης του κόσμου την επέτειο ενός κοσμοϊστορικού γεγονότος, που είχε συμβεί επίσης κάποια 6η Αυγούστου.
Όλοι λοιπόν, ή σχεδόν όλοι, ασχολούμαστε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και αφήνουμε να περάσει στο ντούκου η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας από τους Αμερικανούς, στις 8.00 το πρωί της Δευτέρας 6/8/1945.
Να θυμίσουμε σε αυτούς που πανηγυρίζουν τη μεγάλη γιορτή της ντόπας, της εικόνας και των δισεκατομμυρίων (που ξεκινά σήμερα σε μια μητρόπολη που οι μισοί της κάτοικοι, γύρω στα 6 εκατομμύρια, ζουν κουρελήδες στις φαβέλες ψωνίζοντας τα ντραγκς των ναρκοβαρόνων), πως πριν από 71 χρόνια, γύρω στους εβδομήντα χιλιάδες Ιάπωνες εξαερώθηκαν μέσα σε δευτερόλεπτα. Μιλάμε για ανθρώπους που πήγαιναν στη δουλειά τους, για νοικοκυρές που μαγείρευαν, για παιδιά που άνοιγαν τα βιβλία τους στα θρανία του σχολείου τους. Βέβαια, μέσα σε λίγους μήνες από τη ρίψη της βόμβας, ακόμα 60.000 άνθρωποι πέθαναν από ραδιενέργεια, ενώ το 70% της πόλης είχε μεταβληθεί σε έναν απέραντο ερειπιώνα.
Να διευκρινίσουμε πως η ατομική βόμβα που έριξαν οι Αμερικανοί στη Χιροσίμα, εκτελώντας ένα κολοσσιαίο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που δεν υπολείπεται και πολύ των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, ήταν ουρανίου, όταν η επόμενη ατομική που έριξαν, τρεις μέρες μετά, στο Ναγκασάκι, ήταν πλουτωνίου. Οι Αμερικανοί ήθελαν να δουν εάν όντως λειτουργούσαν και τα δύο είδη ατομικής γόμωσης, και το πλουτώνιο και το ουράνιο. Το πείραμα αυτό, με τη ρίψη της δεύτερη βόμβας -αν και η Ιαπωνία, μετά την εκατόμβη της Χιροσίμα, ήταν κάτι παραπάνω από έτοιμη να συνθηκολογήσει- όντως πέτυχε, εκμηδενίζοντας όμως, ως παράπλευρη απώλεια, γύρω στους σαράντα χιλιάδες Γιαπωνέζους πολίτες. Τι να κάνουμε, θα μου πείτε, η νίκη έχει κόστος…
Με όλα αυτά κατά νου, θέλω να ευχηθώ στους οπαδούς, ακόλουθους, εθελοντές, πελάτες, λάτρεις και φιλάθλους των Ολυμπιακών Αγώνων, καλή διασκέδαση, σημειώνοντας πως ήδη άρχισαν τα όργανα, καθώς δύο αθλητές της ελληνικής Ολυμπιακής αποστολής βρέθηκαν ντοπέ. Προφανώς δεν είχαν τα κονέ, τα φράγκα και την τεχνογνωσία να καταπιούν τη σούπερ εξελιγμένη ντόπα που ακόμα δεν έχει καταχωρισθεί ως τέτοια, οπότε είναι ασφαλής να την παίρνουν με τους κουβάδες οι ρόμποκοπ-αθλητές των μεγάλων κρατών που λαβαίνουν μέρος στους Αγώνες. Τέλος πάντων, το πάρτι των πολυεθνικών εταιρειών, των Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης και των εργολάβων που ξεκίνησε την επέτειο της Χιροσίμα, προσβάλλοντας κατάφωρα τη μνήμη των θυμάτων, θα συνεχιστεί για κάμποσες μέρες, παρόλες τις διαμαρτυρίες και τις παρεμβάσεις πολλών Βραζιλιάνων, που υποστηρίζουν το εξής απλό: εδώ ο κόσμος καίγεται, και οι Ολυμπιακοί χτενίζονται.
Σκέφτομαι πως όλη αυτή η εμποροπανήγυρη έχει τόση σχέση με τα ιδεώδη του αθλητισμού, όση σχέση είχε και η ρίψη των δύο βομβών, από τους Αμερικανούς, με τα ιδανικά της ειρήνης. Προσωπικά δεν θα παρακολουθήσω τους Αγώνες. Προτιμώ χίλιες φορές να πάω θερινό σινεμά ή για κάνα μπανάκι – με θλίβει να βλέπω το κοντέρ του εθνικού Χρέους της Βραζιλίας να ανεβαίνει ραγδαία με κάθε γύρο του σταδίου, με κάθε άλμα, με κάθε μπαλιά ή ρίψη, όπως έγινε με εμάς, που και τα εγγόνια μας θα πληρώνουν αυτό το φιάσκο.
