Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Η μαφία ιδωμένη από μια άλλη ματιά – Κι ένας «καλτ» Μπράντο
*** Σκοτεινές ψυχές
Anime nere. Ιταλία, 2014. Σκηνοθεσία: Φραντσέσκο Μούνζι. Σενάριο: Φραντσέσκο Μούνζι από μυθ. Τζιοακίνο Κριάκο. Ηθοποιοί: Μάρκο Λεονάρντι, Πεπίνο Ματσότα, Φαμπρίτζιο Φερακάνε. 109΄
Μιαν άλλη, ασυνήθιστη πλευρά της ιταλικής μαφίας, μακριά από εκείνες που μας έδωσε μέχρι σήμερα το Χόλιγουντ (ακόμη κι εκείνες του Κόπολα ή του Σκορσέζε), αλλά και ένα τμήμα του ιταλικού κινηματογράφου, μας δίνει στην πολύ καλή ταινία του, «Σκοτεινές ψυχές», ο Φραντσέσκο Μούνζι (βραβείο Παζινέτι καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ Βενετίας 2014). Ο Μούνζι παρακολουθεί τη ζωή τριών αδερφών μιας μαφιόζικης οικογένειας από την Καλαβρία, που καταπιάνεται με τη διακίνηση ηρωίνης, ως τη στιγμή, που εξαιτίας κάποιας βιαστικής πράξης του γιου του ενός, γεμάτου μίσους για μιαν ανταγωνιστική οικογένεια, οδηγεί σε νέες συγκρούσεις και τελικά σε τραγωδία.
Ο Μούνζι εστιάζει στα τρία πρόσωπα που στην αναπόφευκτη σύγκρουση των μελών της μαφιόζικης οικογένειας προσπαθούν να παραμείνουν ουδέτεροι: του τρίτου γιου, που προτιμά να φυλάει τα πρόβατά του παρά να μπλέκεται στις σκοτεινές υποθέσεις των δυο αδερφών του, ενός φίλου του και της γιαγιάς. Πρόσωπα που, όμως, παρόλες τις προσπάθειές τους, δεν καταφέρνουν τελικά να αλλάξουν την πορεία των γεγονότων και να διακόψουν τον κύκλο της ωμότητας που κυριαρχεί στην περιοχή.
Με ένα άνετο ρυθμό που επιζητά να αναπτύξει τις σχέσεις ανάμεσα στα διάφορα πρόσωπα (οι συγκρούσεις γίνονται στα τελευταία 20 λεπτά της ταινίας), ο Μούνζι εξετάζει από μέσα τα προβλήματα των τριών αδερφών και των ανθρώπων γύρω τους, αλλά και μιας εποχής όπου η παγκοσμιοποίηση έρχεται σε σύγκρουση με μια παλιότερη εποχή όπου κυριαρχούν η τιμή και ο κώδικας εκδίκησης, για να μας δώσει μια πιο ρεαλιστική, χωρίς ηρωισμούς, ρομαντισμούς ή αδικαιολόγητους συναισθηματισμούς, εικόνα των αποτελεσμάτων των πράξεών τους και να μας οδηγήσει σε ένα είδος τραγωδίας, που δεν απέχει και πολύ από την αρχαία τραγωδία.
ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
ΜΙΑ ΑΓΕΛΑΔΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ (La vache). Γαλλία, 2016. Σκηνοθεσία: Μοχάμεντ Χαμιντι. Σενάριο: Αλέν-Μισέλ Μπλαν. Ηθοποιοί: Φατσάχ Μπουγιαχμέντ, Λαμπέρ Γουιλσόν, Τζαμέλ Ντεμπούζ. 91΄
Χιουμοριστική περιπέτεια γύρω από έναν Αλγερινό που βλέπει να πραγματοποιείται το όνειρό του, να πάει την αγελάδα του, Ζακλίν, στο Παρίσι για να συμμετάσχει στη Διεθνή Αγροτική Έκθεση.
ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ (Sin hijos). Αργεντινή/Ισπανία, 2015. Σκηνοθεσία: Άριλε Βίνογκραντ. Σενάριο: Πάμπλο Σολάρζ, Μαριάνο Βέρα. Ηθοποιοί: Ντιέγκο Περέτι, Μαριμπέλ Βερντού, Γκουανταλούπε Μανέντ. 90΄
Ρομαντική κωμωδία γύρω από ένα χωρισμένο, με 9χρονο κοριτσάκι, άντρα που συναντά κι ερωτεύεται μια παλιά του φίλη, η οποία όμως δεν αγαπά τα παιδιά…
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ
*** Η εκδίκηση είναι δική μου
One-Eyed Jacks. ΗΠΑ, 1961. Σκηνοθεσία: Μάρλον Μπράντο. Σενάριο: Γκάι Τρόσπερ, Κάλντερ Γουίλινγχαμ. Ηθοποιοί: Μάρλον Μπράντο, Καρλ Μάλντεν, Πίνα Πέλισερ, Καίτη Τζουράντο. 141΄
Άνισο γουέστερν εκδίκησης, προάγγελο των νέο-γουέστερν του Σαμ Πέκινπα και του Σέρτζιο Λεόνε, στο οποίο ο Μαρλον Μπράντο (στη μοναδική σκηνοθεσία του) ερμηνεύει (ιδιαίτερα συγκρατημένα πρέπει να τονίσω) τον πρώην ληστή που γίνεται εκπρόσωπος του νόμου και έρχεται αντιμέτωπος με τον πρώην φίλο και μέντορά του (ένας εκπληκτικός Καρλ Μάλντεν), που τώρα θέλει ν τον εκδικηθεί – η ιστορία ήταν μια παραλλαγή εκείνης του Πατ Γκάρετ και του Μπίλι δε Κιντ, μόνο που εδώ ο Γκάρετ ήταν ο κακός της ιστορίας.
Η ταινία ξεκίνησε ως σχέδιο της εταιρίας του Μπράντο που θα σκηνοθετούσε ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ (σε σενάριο του Σαμ Πέκινπα), η οποία ύστερα από συγκρούσεις του Μπράντο με τον απαιτητικό Κιούμπρικ οδήγησαν τον ίδιο τον Μπράντο πίσω από την κάμερα, στο ρόλο του σκηνοθέτη. Η ταινία αρχικά διαρκούσε περισσότερες από 4 ώρες, η Παραμάουντ όμως, που είχε τα δικαιώματα του πήρε την τελευταία στιγμή την ταινία, την ξαναμόνταρε και την περιόρισε σε λιγότερο από δυόμιση ώρες, ενώ ο Μπράντο, απογοητευμένος, δεν στράφηκε ξανά στη σκηνοθεσία.
Η ταινία περιέχει εξαιρετικές σκηνές, μιας ακραίας για την εποχή ωμότητας και σαδομαζοχισμού (θα χρειαστεί να φτάσουμε στον Λεόνε για να ξαναδούμε τέτοιες σκηνές), με θαυμάσια εξωτερικά τοπία (οι σκηνές του Μπράντο κοντά στον ωκεανό, στο τελευταίο μέρος της ταινίας, είναι από τις πιο λυρικές), φωτογραφημένες με ξεχωριστή αγάπη από τον Τσαρλ Λανγκ (ήταν υποψήφιος για το Οσκαρ φωτογραφίας), που μας αποκαλύπτουν έναν άλλο Μπράντο κι είναι κρίμα που δεν μπόρεσε στη συνέχεια να γυρίσει άλλη ταινία. Συνολικά μια «καταραμένη» ταινία, από τα πιο ασυνήθιστα και όμορφα «καλτ μούβι» του Χόλιγουντ!
{source}
<iframe width=»640″ height=»360″ src=»https://www.youtube.com/embed/3_T6nNq6KYI» frameborder=»0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
