Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Το δράμα δύο μοναχικών ανθρώπων στην Αθήνα της κρίσης.
*** SMAC
Ελλάδα, 2015. Σκηνοθεσία-σενάριο-μοντάζ: Ηλίας Δημητρίου. Ηθοποιοί: Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιάννης Κοκιασμένος, Σταυρούλα Κοντοπούλου, Στάφανος Μουαγκέ, Λουκία Μιχαλοπούλου. 110΄
Στην Αθήνα της κρίσης συναντιούνται οι δυο βασικοί ήρωες του «SMAC», δεύτερης μεγάλου μήκους ταινίας του Ηλία Δημητρίου («Fish an’ Chips»): η Ελένη (μια εξαιρετική Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, που δίκαια κέρδισε το βραβείο «Ιρις» της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου), η δυναμική διευθύντρια μιας τράπεζας, που μόλις έχει μάθει πως πάσχει από καρκίνο, και ο άστεγος Ανδρέας (πολύ καλός στο ρόλο ο γνωστός μας από τη «Στρέλλα», Γιάννης Κοκιασμένος), ένας χωρίς δουλειά επιχειρηματίας μεσοαστός που η κατάστασή του τον έχει οδηγήσει στο να χάσει σπίτι και οικογένεια.
Χειραφετημένη, μοναχική, πεισματάρα όπως θ’ ανακαλύψουμε στη συνέχεια, η Ελένη θα φιλοξενήσει, στην αρχή προσεκτικά, τον άστεγο, και μοναχικό σαν κι αυτήν, Ανδρέα, όταν ο τελευταίος τη βοηθά να μπει στο διαμέρισμά της όταν της κλέβουν τη τσάντα με τα κλειδιά της.
Μέσα από μικρές, διανθισμένες με λεπτό χιούμορ, σκηνές, με την κάμερα να ακολουθεί τα πρόσωπα από κοντά, καταγράφοντας με επιμονή τις εκφράσεις και τη συμπεριφορά τους (η με ξεχωριστή φροντίδα φωτογραφία είναι του Παντελή Μαντζάνα), ο Δημητρίου «χτίζει» απλά και σταδιακά, χωρίς ποτέ να ξεφεύγει από τον κεντρικό του στόχο, τη γνωριμία των δυο, τις υποχωρήσεις της Ελένης, τις μικρές παρεμβάσεις του Ανδρέα, που κάποια στιγμή θα ξεφύγουν από τον έλεγχό του (με τη ξαφνική στροφή του στα ναρκωτικά και την η εμφάνιση μιας ναρκομανούς φίλης).
Ο Δημητρίου καταγράφει με λεπτομέρεια, με ξεχωριστή πάντα αγάπη για τα πρόσωπά του, τη βασανιστική αυτή πορεία των δυο πρωταγωνιστών του. Μια πορεία που, ιδιαίτερα για την Ελένη, θα οδηγήσει σε αυτογνωσία και τελικά σε αποδοχή και λύτρωση. Ενώ παράλληλα, σκιαγραφεί και άλλες, συμπληρωματικές, πάντα ενδιαφέρουσες πτυχές, στο χαρακτήρα των δυο αυτών προσώπων του: τη λεσβιακή, όπως ανακαλύπτουμε στη συνέχεια, σχέση της Ελένης με μια υπάλληλο στο γραφείο και τη σχέση του Ανδρέα με τον αποξενωμένο μικρό του γιο.
Χωρίς να αποφεύγει να τοποθετεί τα πρόσωπά του στο συγκεκριμένο κοινωνικό τους χώρο, το χώρο μιας Αθήνας που, όπως και ο τίτλος της ταινίας, «Smac» (πρωτεΐνη που ρυθμίζει το φυσιολογικό θάνατο των κυττάρων) απεικονίζει την κατάσταση της ίδιας της κοινωνίας. Το ευχάριστο είναι πως, παρά τη συνεχή συρρίκνωση της κρατικής ενίσχυσης των ταινιών, ο ελληνικός κινηματογράφος εξακολουθεί να βρίσκει τρόπους να εκφράζεται και, όπως στην περίπτωση του Δημητρίου, να συγκινεί και να συναρπάζει.
{source}
<iframe width=»640″ height=»360″ src=»https://www.youtube.com/embed/VklTrhmGuZM» frameborder=»0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
*** Ο ήχος της σιωπής
Louder Than Bombs. Νορβηγία/Γαλλία/Δανία, 2015. Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Τρίερ. Σενάριο: Γιοακίμ Τρίερ, Εσκιλ Βογκτ. Ηθοποιοί: Τζέσι Αϊζενμπεργκ, Γκάμπριελ Μπερν, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ντέιβιντ Στράθερν, Ντέιβιντ Ντρούιτ, Εμι Ράιαν. 109’
Στο περίπλοκο δράμα μιας οικογένειας που προσπαθεί να ξεπεράσει τα τραύματά της καθώς και στο ρόλο της μνήμης και την εκ των υστέρων αναμόρφωσή της, στρέφεται στην εικαστικά συναρπαστική αυτή αγγλόφωνη ταινία του ο γνωστός μας από διάφορα φεστιβάλ Νορβηγός σκηνοθέτης Γιοακίμ Τρίερ («Όσλο, 31 Αυγούστου»). Η ταινία εστιάζει στη σχέση ενός πατέρα (Γκάμπριελ Μπερν) με τους δυο γιους του, τόσο με το μεγαλύτερο (Τζέσι Αϊζενμπεργκ) όσο και με τον μικρότερο (Ντέιβιντ Ντρούιντ), με αφορμή, τρία χρόνια μετά το μυστηριώδη θάνατό της, μια έκθεση φωτογραφιών στη Νέα Υόρκη της μητέρας τους (Ιζαμπέλ Ιπέρ), μιας διάσημης φωτορεπόρτερ που καλύπτει διάφορους πολέμους αλλά και τη φτώχια σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας.
Με σύγχρονες σκηνές, αλλά και μέσα από διάφορα φλας-μπακ που αναφέρονται στις αναμνήσεις των δυο παιδιών, με φωτογραφίες, με σκηνές ονείρου καθώς με αφηγήσεις των ίδιων των πρωταγωνιστών, ο Τρίερ κατορθώνει να φτιάξει το πολύπλοκο αυτό οικογενειακό «παζλ» γύρω από τις προσπάθειες των τριών βασικών προσώπων να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους αλλά και με τους υπόλοιπους. Στις αρετές της ταινίας οι εξαιρετικές ερμηνείες από όλο το καστ των ηθοποιών.
** Λύσσα κακιά
Ελλάδα, 2015. Σκηνοθεσία: Νίκος Ζερβός. Σενάριο: Ζωή Ζέρβα, Νίκη Σταυριανοπούλου. Ηθοποιοί: Ζωή Ζέρβα, Βίκυ Κουλιανού, Τζώνη Θεοδωρίδης, Στέλλα Γιαμπουρά, Τάκης Χρυσικάκος, Γιώργος Καραμίχος, Γιάννης Ζουγανέλης.
Στους φοιτητές μιας σχολής υποκριτικής στη σύγχρονη Αθήνα, με σενάριο γραμμένο από τη νεαρή πρωταγωνίστριά του Ζωή Ζέρβα, στρέφεται τη φορά αυτή ο Νίκος Ζερβός («Στη σκιά του Λέμμυ Κώσιον», «Γυναίκες δηλητήριο», «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων») για να φτιάξει τη χαριτωμένη αυτή, νεανική, ρομαντική κωμωδία του.
Η ταινία παρακολουθεί τα κύρια πρόσωπα στις συχνά άγαρμπες προσπάθειές τους να γίνουν ηθοποιοί (απολαυστική στη ρόλο της καθηγήτριάς τους η Βίκυ Κουλιανού), καθώς και στις υπόλοιπες απασχολήσεις τους, στα φλερτ, το σεξ και τις βραδιές τους στα μπαρ (ωραία η παρουσία του Γιώργου Καραμίχου στο ρόλο του συμπαθητικού προς τα παιδιά μπάρμαν), μαζί και τα προβλήματα με συντηρητικούς γονείς (όπως ο πατέρας της ηρωίδας που τον ερμηνεύει ο Τάκης Χρυσικάκος).
Παρά την ωραία ιδέα του σεναρίου (που φέρνει στο νου τη σειρά των κωμωδιών «Γρανίτα από λεμόνι» ), οι καταστάσεις παραμένουν δυστυχώς επιφανειακές, ενώ το χιούμορ, παρά τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται, δεν αναπτύσσεται αρκετά, και, ακόμη, από αυτό που υπάρχει, λείπει η δηκτική, ανατρεπτική πλευρά που συναντάμε στις άλλες ταινίες του Ζερβού. Στις αρετές της ταινίας, εκτός από τη φρεσκάδα και τον ενθουσιασμό που καταδεικνύουν αρκετά από τα νέα πρόσωπα, εκείνο που τελικά κάνει την ταινία ελκυστική είναι η κινηματογράφησή της.
Με προσεγμένη φωτογραφία, με τις μελετημένες, αλά-Γκοντάρ (στοιχείο που συναντάμε και στο μοντάζ) κινήσεις της κάμερας ή τα ωραία, μεγάλης διάρκειας τράβελινγκ της (όπως εκείνο της ηρωίδας που περπατά στους δρόμους της Αθήνας), στοιχεία που δημιουργούν τη φρεσκάδα αλλά και τον αναγκαίο ρυθμό που απαιτεί μια τέτοια κωμωδία.
ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
ΠΡΟΣΕΞΕ ΠΟΙΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΦΙΛΟ (Friend Request). Γερμανία, 2016. Σκηνοθεσία: Σάιμον Φερχόφεν. Σενάριο: Μάθιου Μπάλεν, Φίλιπ Κοχ. Ηθοποιοί: Αλίσια Ντέμπναμ-Κάρεϊ, Γουίλιαμ Μόσλι, Κόνορ Πάολο. 92΄
Μια δημοφιλής φοιτήτρια και οι φίλοι της γίνονται στόχος μιας παράξενης, φονικής δύναμης μέσα από το διαδίκτυο σ’ αυτό το συνηθισμένο, με συνεχή, ανατριχιαστική δράση, θρίλερ.
CAPTAIN AMERICA: ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (Captain America: Civil War 3D). ΗΠΑ, 2016. Σκηνοθεσία: Αντονι Ρούσο, Τζο Ρούσο. Σενάριο: Κρίστοφερ Μάρκους, Στίβεν ΜακΦίλι. Ηθοποιοί: Κρις Εβανς, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Ντον Τσιντλ, Σεμπάστιαν Σταν, Τομ Χόλαντ, Αντονι ΜακΚί, Τζέρεμι Ρένερ, Πολ Ραντ. 147΄
Όπως και στο Batman εναντίον Σούπερμαν, έτσι κι εδώ, οι Εκδικητές χωρίζονται σε δυο ομάδες, η μια με τον Captain America και η άλλη Spider-Man, προκαλώντας παράπλευρες απώλειες το ίδιο σημαντικές με αυτές που προκαλούν οι εχθροί τους οποίους καλούνται να αντιμετωπίσουν. Παρά τις καλοστημένες, εντυπωσιακές (και, σε ορισμένες στιγμές, ευρηματικές) σκηνές δράσης, ο κόσμος των σούπερ-ηρώων της Marvel φαίνεται να έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο και τα κινηματογραφικά τους μπλοκ-μπάστερ δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από του να επαναλαμβάνουν τις ίδιες συνταγές ξανά και ξανά.
