Ο Τσακαλώτος δεν χρησιμοποιεί την έκφραση «το χρέος δεν είναι βιώσιμο» και τηρεί μια μετριοπαθή στάση γιατί γνωρίζει τους σκοπέλους που έχει να αποφύγει.
Όταν η εξυπηρέτηση του χρέους μιας χώρας είναι εξασφαλισμένη και στο βάθος χρόνου, δεν είναι φρόνιμο ένας πρωθυπουργός να βγαίνει με την κορόνα της «απομείωσης».
Οι βολές Σόιμπλε δεν πάνε στον Ομπάμα άμεσα, αλλά στην ελληνική πλευρά πως δεν πρόκειται να μας χαρίσουν λεφτά.
Η υπόσχεση στο γερμανικό Κοινοβούλιο είναι πως θα γίνει μια διευθέτηση του χρέους, δηλαδή ρύθμιση των παραμέτρων: επιτόκια και διάρκεια. Η επιμήκυνση προβλέπεται να φτάσει τα 32 χρόνια.
Έτσι δεν θα αλλάξει το ποσό που οφείλουμε στον ESM, γεγονός που γνωρίζει και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ.
Στα εργασιακά έχουν αφήσει λάσκα αλλά η κυβέρνηση επιθυμεί μια και έξω λύση αφού «τα χεράκια θα σηκωθούν μόνο μια φορά».
Κομβικό σημείο τα «κόκκινα» δάνεια
Η δική μας δουλειά είναι να περάσουν από τη Βουλή, οι απελευθερώσεις επαγγελμάτων και η ελάφρυνση των «κόκκινων» δανείων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχει σενάριο ρύθμισης 15 δισ., διαγραφής άλλων 15 δισ., να πουληθούν 6 δισ. και να ρευστοποιηθούν τέλος άλλα 5 δισ. Έτσι θα επιτευχθεί η ελάττωση κατά 50% του συνολικού βάρους στους προϋπολογισμούς των τραπεζών.
Η εφαρμογή του σχεδίου αυτού κολλάει επειδή δεν έχει καθοριστεί το πλαίσιο μεταξύ δανειοληπτών-τραπεζών και δεν έχει θεσπιστεί η νομική κάλυψη των τραπεζικών στελεχών που θα κάνουν αυτές τις ρυθμίσεις. Να μην κατηγορηθούν για βαρύτατο ποινικό αδίκημα.
Μπορεί ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος να προειδοποιεί για τη μεγαλύτερη ευκαιρία για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση αλλά το Μαξίμου έχει να ζυγίσει το πολιτικό κόστος να συγκρουστεί με κοινωνικές ομάδες εις όφελος της χώρας.
Αν διστάσει ο πρωθυπουργός τότε πάμε ολοταχώς προς εκλογές και σε μια περίοδο πολιτικής «ισπανοποίησης», μόνο που εκεί έχουν κράτος, ενώ εδώ έχουμε παρακράτος και διαφθορά.
