Ένα κωμικό δίδυμο ντετέκτιβ και μια έφηβη σε αναζήτηση ελευθερίας.
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Τις περιπέτειες ενός εφήβου κοριτσιού που προσπαθεί να ξεφύγει από μια αφόρητη οικογενειακή «φυλακή», βρίσκοντας καταφύγιο κοντά σε μια πλανόδια ομάδα νέων που διασχίζουν τις μεσοδυτικές πολιτείες της Αμερικής καταγράφει η Αγγλίδα σκηνοθέτρια Άντρεα Άρνολντ («Ανεμοδαρμένα ύψη») στο ρόουντ μούβι της, «American Honey», που είδαμε στο σημερινό διαγωνιστικό πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ των Κανών.
Σε μια σειρά από καλοστημένες σκηνές, με ωραίο, συχνά φρενήρη, ρυθμό, η Άρνολντ, μέχρι σε ένα σημείο, σκιτσάρει το σταδιακό «δέσιμο» της έφηβης ηρωίδας της που τελικά εντάσσεται στο τρελό life style της ομάδας (με τα πάρτι, τα τραγούδια, την ανεμελιά αλλά και την αίσθηση μιας ψεύτικης ελευθερίας), χωρίς όμως η νεαρή ηρωίδα της να χάσει τον ανθρωπισμό και την ευαισθησία της, αν και, κάπου στη μέση, με σκηνές που ουσιαστικά επαναλαμβάνονται, χώρος να προσθέτουν τίποτα στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, δημιουργεί ένα χάσμα στο ρυθμό.
Το σεξ ως μέσο απελευθέρωσης από την κατάθλιψη και μια ακόμη οικογενειακή φυλακή χρησιμοποιεί η βραβευμένη με Όσκαρ («Η ζωή σαν τριαντάφυλλο») Γαλλίδα ηθοποιός Μαριόν Κοτιγιάρ στο ρόλο της καταπιεσμένης συζύγου και μητέρας στην ταινία «Mal de pierres»της Νικόλ Γκαρσία. Στην ιαματική πηγή που την στέλνει για θεραπεία ο γιατρός της, η Κοτιγιάρ θα γνωρίσει ένα βετεράνο του πολέμου της Ινδοκίνας με τον οποίο θα έχει μια παθιασμένη σεξουαλική σχέση.
Η Γκαρσία αφηγείται την ιστορία της μέσα από διάφορα φλας-μπακ (ένα μεγάλο μέρος εκτυλίσσεται στην Προβηγκία στη δεκαετία του ’40),χωρίς όμως να δίνει το χρώμα και τη ζωντάνια που απαιτούν οι διάφορες καταστάσεις, ενώ ο στόχος της ηρωίδας, να ξέφυγε δηλαδή από το καταπιεστικό οικογενειακό κλοιό, δεν δείχνει να έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Το πρόγραμμα των Κανών περιλαμβάνει πάντα και κάποια αμερικανική συνήθως εμπορική βασικά ταινία που δίνει τη ευκαιρία στους διοργανωτές να καλέσουν τους διάσημους σταρ που πρωταγωνιστούν σε αυτή για να περπατήσουν στο κόκκινο χαλί και να προσθέσουν στο γκλάμουρ της όλης εκδήλωσης. Ο φετινός κλήρος έπεσε στην ταινία «The Nice Guys» («Τα καλά παιδιά») του Σέιν Μπλακ (εκτός συναγωνισμού), στην οποία πρωταγωνιστούν ο βραβευμένος με Όσκαρ Ράσελ Κρόου και ο γνωστός μας από το Drive, Ράιαν Γκόσλινγκ.
Πρόκειται για ένα κωμικό θρίλερ αγωνίας, με τους δυο ηθοποιούς να ερμηνεύουν το δίδυμο των ιδιωτικών ντετέκτιβ στο Λος Άντζελες του 1977 που αναλαμβάνει να ανακαλύψει την εξαφανισμένη κόρη μιας υπουργού. Εξαφάνιση που πίσω της κρύβεται η προσπάθεια κάλυψης βρόμικων συμφερόντων που έχουν σχέση με την παρεμπόδιση λήψης περιβαλλοντολογικών μέτρων.
Ο Σέιν Μπλακ προσπάθησε να συνδυάσει στοιχεία του σκληρού φιλμ νουάρ της δεκαετίας του ’70 (τόσο από το «Τσάινατάουν»του Πολάνσκι όσο και από το «Μια σφαίρα, ένα αντίο» του Όλτμαν) με στοιχεία των κωμικών αστυνομικών ταινιών τύπου «Φονικό όπλο» και των «συνεχειών» του, χωρίς όμως πάντα να το πετυχαίνει. Η ταινία του στρέφεται περισσότερο στα κυνηγητά, τους συνεχείς βίαιους φόνους και γενικά τη δράση. Όλα διανθισμένα με χιούμορ, χωρίς όμως να νοιάζεται για την ανάπτυξη των χαρακτήρων που περιορίζονται να κινούνται μέσα στο πλαίσιο των χιλιοειπωμένων κλισέ του είδους.
