Τελευταία μέρα σήμερα του 69ου Φεστιβάλ των Κανών με την προβολή των δύο τελευταίων ταινιών: «Ο πελάτης» του διάσημου Ιρανού σκηνοθέτη Ασκάρ Φαρχάντι και «Elle» («Αυτή») του Ολλανδού Πολ Φερχόφεν.
Όπως και στις προηγούμενες θαυμάσιες, βραβευμένες σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ, ταινίες του («Ένας χωρισμός», «Το παρελθόν»), ο Φαρχάντι καταπιάνεται με τα διαφορα προσωπικά και κοινωνικά προβλήματα της σύγχρονης αστικής ιρανικής κοινωνίας. Στη νέα του αυτή ταινία, το βασικό θέμα ειναι η εκδίκηση και τα επακόλουθα της. Ύστερα από το βιασμό της γυναίκας του και την τραυματική εμπειρία την οποια αυτή δυσκολεύεται να ξεπεράσει, ο ηθοποιός άντρας της αποφασίζει, θέλοντας να εκδικηθεί, να ψάξει ο ίδιος και να ανακαλύψει τον ένοχο.
Πέρα από την απλή, διέξοδική και σε βάθος, ρεαλιστική καταγραφή των καθημερινών ασχολειών του ζευγαριού (το ξαφνικό ρήγμα στην πολυκατοικία οπου ζουν και η μετακόμιση τους σε ενα άλλο διαμέρισμα στο οποίο πριν έμενε, όπως θα ανακαλύψουν αργότερα, μια πόρνη, οι πρόβες για το ανέβασμα του έργου του Άρθουρ Μίλερ, «Ο θάνατος του εμποράκου» και στη συνέχεια το ανέβασμά του), στη συνέχεια, ο Φαρχάντι υιοθετεί το στιλ του θρίλερ για να καλύψει την έρευνα του πρωταγωνιστή του, έρευνα που θα τον οδηγήσει σε μια απρόσμενη η αποκάλυψη και θα δείξει την αληθινή εσωτερική δύναμη της γυναίκας του. Η έρευνα βέβαια δεν είναι παρά η δικαιολογία για τον σκηνοθέτη να αναδείξει τα διαφορα κοινωνικά αλλά και προσωπικά προβλήματα των προσώπων του αλλά και εκείνα της γυναίκας (θέμα που συναντάμε και στις άλλες ταινιες του) σε μια ανδροκρατούμενη, καταπιεστική κοινωνία.
Ο βιασμός ειναι η αφορμή για μια ακομη ταινία, τη φορά αυτη από την Ολλανδία. Ευκαιρία για τον σκηνοθέτη Πολ Φερχόφεν, γνωστό για μπλοκ-μπάστερ μεγάλων επιτυχιών («Ρόμποκοπ», «Ολική επαναφορά») να αφηγηθεί την ιστορία μιας πενηντάχρονης, επιτυχημένης, αδίστακτης γυναίκας, η οποια, μετά τον βιασμό της από έναν άγνωστο, αποφασίζει να τον αναζητήσει, για να οδηγηθεί σε μια παράξενη σχέση μαζί του. Ο Φερχόφεν ξαναβρίσκει εδώ τη ζωντάνια και την ελευθερία στην έκφραση που συναντάμε στις πρώτες, πολύς καλές, ευρωπαικές ταινίες του («Ο 4ος άνθρωπος», «Σάρκα και αίμα»), ενώ, παράλληλα, δίνει την ευκαιρία στην Ιπέρ να φτιάξει το πορτρέτο μιας συναρπαστικής γυναίκας. Μπορεί τα μπλοκ-μπάστερ να προσέφεραν χρηματα και δόξα στον σκηνοθέτη, η κατάσταση όμως σημερα στις ΗΠΑ και στο Χόλιγουντ τον έχουν κάνει σκεπτικό, όπως ανάφερε σε συνέντευξή του. Μιλώντας για την πιθανότητα εκλογής του Τραμπ στην προεδρία ο Φερχόφεν δήλωσε πως σε τέτοια περίπτωση «δεν θα μείνω στην Αμερική». Όσο για το Χόλιγουντ, ο Ολλανδός σκηνοθέτης το βρίσκει σήμερα ρηχό και στείρο. «Οι ταινίες γυρίζονται για να αρέσουν τόσο στα παιδιά όσο και στους μεγάλους. Τα στούντιο τα ισοπεδώνουν όλα», τόνισε ο σκηνοθέτης.
{source}
<iframe width=»560″ height=»315″ src=»https://www.youtube.com/embed/LUa680MWxWk» frameborder=»0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
