Του Βασίλη Διαμαντάκη
Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των αυστριακών εθνικών εκλογών της προηγούμενης Κυριακής, με τον Νόρμπερτ Χόφερ, αρχηγό του ακροδεξιού κόμματος «Ελευθερία», να πρωτεύει με το εξωπραγματικό 36,6%, μας γυρίζει πολλές δεκαετίες πίσω. Συγκεκριμένα στη ναζιστική Γερμανία στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι Γερμανοί ναζί ήταν αυτοί που εισέβαλαν αναίμακτα στην Αυστρία στις 12 Μαρτίου του 1938 με το διαβόητο Άνσλους, δηλαδή την ένωση της Αυστρίας με τη Γερμανία. Οι ναζί φέρθηκαν απάνθρωπα στον αυστριακό λαό σε όλη την επταετία κατοχής τους έως και τον Απρίλιο του 1945, με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Προχώρησαν σε απίστευτες βιαιότητες, αγριότητες, εκκαθαρίσεις, εκτελέσεις, εξευτελισμό των Αυστριακών.
Αρκετοί Αυστριακοί είχαν προσχωρήσει στο Αυστριακό Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ήδη από το 1933. Αυτοί ήταν που πρωτοστάτησαν στην ανατροπή και λίγο αργότερα στη δολοφονία του Αυστριακού πρωθυπουργού της χώρας Ένγκελμπερτ Ντόλφους το 1935. Αμέσως μετά τη γερμανική κατοχή και την απελευθέρωση της Αυστρίας, σχεδόν όλοι οι Αυστριακοί έσπευσαν να αποποιηθούν τη σχέση τους με το κόμμα των ναζί. Από το 1945 και μετά η Αυστρία τις επόμενες δεκαετίες προσπάθησε να αποτινάξει μια και καλή από πάνω της το αποτρόπαιο αυτό παρελθόν της.
Ώσπου το 1985, στο τέλος της δεύτερης προεδρικής θητείας του, έρχονται στο φως της δημοσιότητας οι αποκαλύψεις για τον πρόεδρο της Αυστρίας από το 1986-1992 και γενικό γραμματέα του ΟΗΕ από το 1972-1981, Κουρτ Βαλντχάιμ και το ναζιστικό παρελθόν του.
Ουδέποτε όμως ο Βαλντχάιμ παραδέχτηκε μέχρι το τέλος της ζωής του την παραμικρή συνύπαρξή του και στρατιωτική θητεία του στη Βέρμαχτ την περίοδο 1942-1945. Συγκεκριμένα το 1942-1943 υπηρετεί ένα μέρος αυτής στην κατεχόμενη Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη. Επισήμως δεν βρέθηκε ποτέ στο εδώλιο του κατηγορουμένου για εγκλήματα πολέμου. Παρόλα αυτά μέχρι το θάνατό του, το 2007, η σκιά τον ακολουθεί.
Ενώ τα επόμενα χρόνια η Αυστρία επανέρχεται δυναμικά στο ευρωπαϊκό προσκήνιο, ένα άλλο όνομα έρχεται να προστεθεί και να της χαλάσει τη γαλήνη της. Ο Γκεργκ Χάιντερ, ιδρυτής και αρχηγός του ακροδεξιού Κόμμα της Ελευθερίας (FPO) και φανατικός οπαδός του Χίτλερ, στις εθνικές εκλογές του 2000 σχηματίζει κυβέρνηση συνασπισμού με το Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα έχοντας 30% και βάζοντας για πρώτη φορά την ακροδεξιά σε κυβερνητικό σχήμα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση όμως προβαίνει σε κυρώσεις εναντίον της Αυστρίας, προειδοποιώντας την παράλληλα για επικείμενο αποκλεισμό της από τους κύκλους της.
Αργότερα ο ίδιος ο Χάιντερ θα φύγει από την FPO που είχε ιδρύσει διαφωνώντας κάθετα με τους παλαιούς και καινούργιους συνεργάτες του με την εντελώς διαφορετική γραμμή πλεύσης που είχε πάρει το κόμμα, και το 2005 ιδρύει το κόμμα Συμμαχία για το Μέλλον της Αυστρίας (BZO). Και ενώ δείχνει σημαντικά σημάδια ανάκαμψης με τη νέα του αυτή κίνηση, ο θάνατός του το 2008 δείχνει να βάζει -οριστικό;- τέλος στην Ακροδεξιά.
Ο Χόφερ δείχνει ικανός να αλλάξει τις ισορροπίες στην Αυστρία του 21ου αιώνα. Το μεταναστευτικό-προσφυγικό εξελίσσεται από τη μια πλευρά σε βραχνά για την αυστριακή κυβέρνηση και από την άλλη πλευρά το πιο ισχυρό όπλο για τον Χόφερ.
Ο αυστριακός λαός πρέπει να αποφασίσει στο δεύτερο γύρο των εθνικών εκλογών την επόμενη Κυριακή με αποκλειστικό γνώμονα το μέλλον της χώρας του και όχι το εθνικοσοσιαλιστικό παρελθόν του.
