Ο όρος «ανθρώπινα δικαιώματα» έχει γίνει της μόδας. Υπάρχουν εκατοντάδες ιστορίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και για το ότι η διεθνής κοινότητα δεν καταφέρνει τα υπερασπιστεί, αν και ερευνά και απαιτεί δικαιοσύνη.
Τι είναι όμως αυτό που ορίζει και καθορίζει ένα ανθρώπινο δικαίωμα; Ποια είναι τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι άνθρωποι και τα οποία είναι πάνω από την ιθαγένεια, την εθνικότητα και την ταυτότητα; Και ποιος έχει την ευθύνη για την προάσπισή τους; Οι κυβερνήσεις; Τα Ηνωμένα Έθνη; Μια διεθνής κοινότητα πολιτών και πληροφοριοδοτών;
Είναι σημαντικό να ξέρει κανείς τι πραγματικά είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, προκειμένου να αναγνωρίζει το πότε αυτά παραβιάζονται, ιδιαίτερα από τους θεσμούς. Και συγκεκριμένα από τον ίδιο τον νόμο. Είναι ανησυχητικός ο αριθμός των χωρών στον κόσμο, των οποίων η νομοθεσία παραβιάζει αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ιδιαίτερα οι γυναίκες υφίστανται διακρίσεις και τα δικαιώματά τους παραβιάζονται από τα ίδια τα κράτη στα οποία ζουν. Αυτά είναι μερικά παραδείγματα, αν και κάποιοι ίσως δυσκολευτούν να πιστέψουν πως αυτοί οι νόμοι πράγματι υπάρχουν.
1. Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό: Αν η διαχείριση μιας ιδιοκτησίας που έχει αποκτήσει ανεξάρτητα μια γυναίκα επηρεάζει την αρμονία και τα οικονομικά συμφέροντα του νοικοκυριού, ο σύζυγος μπορεί να τη δεσμεύσει.
Είναι κυριολεκτικά γραμμένο σε νόμο της χώρας πως αν ο σύζυγος ισχυριστεί ότι τα περιουσιακά στοιχεία της γυναίκας του «επηρεάζουν την αρμονία» του νοικοκυριού, μπορεί να τα πάρει. Αυτό στερεί από τη γυναίκα το ανθρώπινο δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Επιπλέον, από πότε είναι νόμιμο να κλέβει κανείς από τη γυναίκα του;
2. Νικαράγουα: Η σύζυγος είναι υποχρεωμένη να ζει με το σύζυγό της και να τον ακολουθεί οπουδήποτε εκείνος επιλέξει να ζήσει.
Η Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δίνει σε όλους το δικαίωμα της ελευθερίας μετακίνησης και επιλογής τόπου κατοικίας.
3. Στο Μάλι, το Σουδάν και την Υεμένη είναι παράνομο όταν μια γυναίκα δεν υπακούει στο σύζυγό της.
Αυτό δε χρειάζεται εξήγηση…
4. Ιράν: Οι γυναίκες που εμφανίζονται σε δημόσιους χώρους χωρίς μια καθορισμένη ισλαμική φορεσιά, είτε καταδικάζονται σε φυλάκιση μεταξύ 10 ημερών και δύο μηνών, είτε τους επιβάλλεται πρόστιμο μεταξύ 50.000 και 500.000 ριάλ.
Η απαγόρευση σε έναν άνθρωπο να επιλέξει τι φοράει παραβιάζει το οικουμενικό ανθρώπινο δικαίωμα της έκφρασης και της άποψης. Επιπλέον, ένας άνδρας δεν πρόκειται να φυλακιστεί λόγω των προσωπικών του επιλογών ένδυσης.
5. Ρωσία: Η εργασία σε δύσκολα, επικίνδυνα και/ή ανθυγιεινά επαγγέλματα, καθώς και η εργασία κάτω από τη γη, απαγορεύεται για τις γυναίκες, με εξαίρεση τα επαγγέλματα που δεν είναι χειρωνακτικά ή σχετίζονται με οικιακές υπηρεσίες.
Ο ρωσικός νόμος παραβιάζει το δικαίωμα της εργασίας, της ελεύθερης επιλογής απασχόλησης και της προστασίας κατά της ανεργίας.
6. Ο βιασμός εντός γάμου είναι νόμιμος ή δεν τιμωρείται σε έξι διαφορετικές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ινδία, η Υεμένη και η Σιγκαπούρη.
Οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες βάσει νόμου να κάνουν σεξ με τους συζύγους τους όποτε εκείνοι θέλουν.
7. Αίγυπτος: Ο νόμος επιτρέπει ηπιότερη ποινή για τους άνδρες που σκοτώνουν τις συζύγους τους, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ανθρωποκτονίας.
Ερμηνεύοντας αυτό τον νόμο, μπορούμε να συμπεράνουμε πως οι ζωές των γυναικών στην Αίγυπτο αξίζουν λιγότερο από εκείνες των ανδρών.
Υπάρχουν εκατοντάδες νόμοι που παραβιάζουν τα δικαιώματα των γυναικών. Τα καλά νέα είναι πως οι νόμοι μπορούν να αλλάξουν. Από το 2000 και μετά, περισσότερες από 40 χώρες έχουν προχωρήσει στην κατάργηση νόμων που προωθούν τη διάκριση κατά των γυναικών. Ας ελπίσουμε πως θα πληθύνουν.
