Της Νινέττας Κοντράρου – Ρασσιά
Μια παράσταση που θα έπρεπε να παιχτεί στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου είναι η «Νύχτα στην Εθνική» της Λείας Βιτάλη. Και θα πείτε, γιατί στο Εθνικό Θέατρο; Γιατί οφείλει η πρώτη κρατική μας σκηνή να προβάλλει τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία, όταν βεβαίως αξίζει να προβληθεί και πολύ περισσότερο όταν άπτεται ενός θέματος που μας αφορά όλους μας, όπως είναι το προσφυγικό-μεταναστευτικό.
Το έργο αυτό με τρεις όλους κι όλους χαρακτήρες περιγράφει την τραυματική εμπειρία της μετανάστευσης μιας νεαρής Ελληνίδας μάνας και του παιδιού της πριν από χρόνια στη Γερμανία. Ηταν τότε οι «ξένοι», οι «βρωμιάρηδες». Η μάνα έπρεπε να ζητά συγγνώμη για κάθε σκανδαλιά του παιδιού της στο σχολείο, ακόμη και για την υπερκινητικότητά του.
Και τώρα αυτή η ίδια ζώντας στην Ελλάδα αποκαλεί «βρωμιάρα» μια παράνομη μετανάστρια που εφορμά κάποια νύχτα πεινασμένη και κυνηγημένη στην ταβέρνα της στην Εθνική οδό, την οποία λειτουργεί πλέον με το γιο της. Το θύμα μιας άλλης ξενοφοβικής κοινωνίας γίνεται θύτης. Οι ρόλοι αντιστρέφονται τόσο φυσικά, όπως βλέπουμε να συμβαίνει χρόνια τώρα στην ελληνική κοινωνία.
Στην Εθνική οδό, μακριά από τα φώτα της πόλης, ουδείς νοιάζεται για την εκμετάλλευση του αδύνατου, ενώ παράλληλα από κάποιους που πουλάνε προστασία στο κατάστημα εκτρέφεται στο μυαλό του ψυχικά διαταραγμένου γιου, η λογική του δυνατού, του μπρατσαρά που οφείλει να τσακίσει κάθε ξένο, αρκεί να μην ακουστεί η φωνή του θύματος την ώρα του φονικού.
Οι ερμηνείες και των τριών πρωταγωνιστών είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Η Μαίρη Νάνου εκφράζει με εξαιρετική δύναμη τη σκληρότητα της μάνας που δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με την ιδέα ότι μεγαλώνει τον καρπό «του μπεκρούλιακα» τον οποίο παντρεύτηκε. Ο Βασίλης Μπατσακούτσας έπεισε ερμηνεύοντας έναν νέο, ψυχικά ευάλωτο, σεξουαλικά καταπιεσμένο, που ασκείται σωματικά για να ασκήσει βία και έτσι να αυτοεπιβεβαιωθεί.
Αποκάλυψη ωστόσο αποτελεί η Ντομένικα Ρέγκου που μιλάει με εξαιρετική βουλγαρο-ιταλική προφορά τα ελληνικά, χορεύει και τραγουδάει με την ίδια άνεση και καλή φωνή τα λαϊκά ελληνικά τραγούδια, με τα ιταλικά που σιγοψιθυρίζει στις ιδιωτικές της στιγμές.
Αυτή η παράσταση, που και σκηνογραφικά είναι λιτή και ατμοσφαιρική, αποδεικνύει με πόσο λίγα μέσα είναι δυνατόν να στηθεί μια άκρως επαγγελματική, ποιοτική δουλειά.
Παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο «Μεταξουργείο» (Ακαδήμου 14). Πρωτοπαρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2015 στο «Αγγέλων Βήμα».
