Αποστολή: Ευάννα Βενάρδου
* Καλοκαιρία στη Θεσσαλονίκη. Δεν μου αρέσει. Μου λείπει ο αγγελοπουλικός καιρός. Και στην Δράμα καύσωνα είχαμε τον Σεπτέμβριο. Δράμα… Πολύ δράμα και στις ελληνικές ταινίες. Όμως όσες είδα αυτές τις δύο μέρες με εξέπληξαν θετικά.
* Άλλες χρονιές κόβεις φλέβες -νομίζεις πως σου κάνουν πλάκα. Φέτος είναι μια ενδιαφέρουσα σοδειά. Δεν είναι μια “weird” χρονιά (προς απογοήτευση, φαντάζομαι, των ξένων που τους αρέσει να βάζουν σε κουτάκια το ελληνικό σινεμά και να τα συνδέουν όλα με την ελληνική κρίση…). Αλλά επιτέλους βλέπουμε ταινίες με πλοκή, σενάριο, και έναν συχνά ενδιαφέροντα προβληματισμό.
*Παράδειγμα το “Smac” του Ηλία Δημητρίου με μια εκπληκτική Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη σε ρόλο λεσβίας καρκινοπαθούς και τον Γιάννη Κοκιασμένο (αγνώριστος ο πατέρας/εραστής της “Στρέλλας”) σε ρόλο άστεγου. Βλέπεται με αμείωτο ενδιαφέρον παρά τις επιμέρους αδυναμίες. Κρίση, υπαρξιακές αναζητήσεις, ο τρόμος του επερχόμενου τέλους, αλλά και η χαρά του μοιράσματος και της ανθρώπινης επαφής. Μια απρόσμενη συνάντηση: ενός εργολάβου οικοδομών που καταλήγει στον δρόμο γιατί “του παίρνουν και τα σώβρακα”, και μιας φαινομενικά “σιδερωμένης” και εύπορης τραπεζικού που μόνο όταν ο κίνδυνος μπαίνει στη ζωή της, ανακαλύπτει τους αόρατους “παρίες” που ήταν δίπλα της (άστεγους, αφρικανούς μετανάστες, ναρκομανείς) και αρχίζει να τους εκτιμά. Ευαισθησία, χιούμορ και μια υπέροχη όσο και παράξενη σκηνή-φινάλε με μια καραφλή, ολίγον φρικαριστική αλλά απελευθερωμένη Ανδρεαδάκη -μια εικόνα που σου χαράζεται στο νου.
*Και η Κίκα Γεωργίου δίνει one woman show -πάλι υπο τις σκηνοθετικές οδηγίες του ταλαντουχου Γιώργου Γκικαπέππα στο “Silent” (που συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό). Μια κοπέλα, ταλέντο στο κλασικό τραγούδι, χάνει αίφνης την φωνή της. Ομως οι φωνητικές της χορδές λειτουργούν μια χαρά και νευρολογικό πρόβλημα δεν έχει. Μήπως στην πραγματικότητα χάνει (και) το μυαλό της; Μια καταβύθιση σε έναν ευαίσθητο γυναικείο ψυχισμό, με τα κομματάκια ενός περίπλοκου οικογενειακού παζλ να μπαίνουν σιγά-σιγά στην θέση τους. Η εκφραστικότητα της πρωταγωνίστριας μας άφησε… άφωνους.
*“Μα καλά, μόνο αυτό βλέπετε σε αυτήν την χώρα; Μόνο εχθρότητα απέναντι στους μετανάστες;” ρώτησε μία θεατής την σκηνοθέτρια Τζόις Α.Νασαουάτι μετά την προβολή της καλογυρισμένης (την φωτογραφία υπογράφει ο Γιώργος Αρβανίτης παρακαλώ) και με σασπένς ταινίας της “Καύσωνας”. Ενας (ευειδής και αξιοπρεπέστατος) μετανάστης με τα χαρτιά του και τα όλα του, αντιμετωπίζει την απαξίωση από τους ιθαγενείς σε μια εχθρική ελληνική επαρχία όπου το νερό είναι είδος υπό εξαφάνιση. Και υφίσταται τον τραμπουκισμό των αστυνομικών της περιοχής όταν ένας κακός μπάτσος (Γ.Στάνκογλου), εντελώς απρόκλητα, του παίρνει την άδεια παραμονής.
Κάπου εδώ αρχίζει ο εφιάλτης (κυριολεκτικός και μεταφορικός) του ήρωα… Η παρατήρηση της κυρίας από το κοινό αντιμετωπίστηκε με ειρωνία από κάποιους, αλλά ομολογώ πως η απεικόνιση των Ελλήνων άγγιζε όντως τα όρια της καρικατούρας -τόσο ώστε τελικά να υπονομεύεται το πολύ εύστοχο σχόλιο της ταινίας. Οι Ελληνες έχουν αποδείξει πολλάκις την χυδαιότητά τους απέναντι στους ξένους, ναι, αλλά έχουν αποδείξει και την αλληλεγγύη τους -τώρα ας πούμε, στα νησιά του Αιγαίου, με τους Σύριους πρόσφυγες, υπήρξαν συγκινητικές περιπτώσεις και εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου. Παρακαλώ, ας μην το ξεχνάμε αυτό…
*Στον “Καύσωνα” εμφανίζεται και η Μιμή Ντενίση, ενώ στο “Chevalier” της Αθηνάς Τσαγγάρη συμπρωταγωνιστεί ο Σάκης. Καλά, Ρουβάς και Ντενίση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης; Μόνο ο Παπακαλιάτης έλειπε (αν και φιγουράριζε εξώφυλλο στο περιοδικό της Aegean Airlines| με αφορμή τη νέα του ταινία). Ε λοιπόν, γιατί όχι; Αν ο σκηνοθέτης μπορεί να τους αξιοποιήσει σε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα, αν δεν “καπελωθεί” από την τυποποίηση τους σε συγκεκριμένους ρόλους, αν υπηρετήσουν σωστά αυτό που έχει στο μυαλό του, επαναλαμβάνω, γιατί όχι;
*Ωραίο το σποτάκι της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου κατά του παράνομου downloading ταινιών. Μας δείχνει εργάτες να ξηλώνουν ένα σινεμά. Κάθε φορά, μας λέει μια φωνή, που βλέπουμε παράνομα μια ταινία, συντελούμε στο να κλείσει ένα σινεμά, να χάσουν άνθρωποι τη δουλειά τους, να χαθεί η ευκαιρία να γυριστεί μια ακόμα ελληνική ταινία. Στην Ελλάδα, όχι στο Χόλιγουντ έτσι; Ναι, ακριβώς έτσι.
*Ο κύριος Ανδρέας Μαριανός, που έχει ταινία φέτος στο φεστιβάλ, την “Ειμαρμένη”, και εμφανίζεται σε έναν μικρό πλην χαρακτηριστικό ρόλο (ενός φαφούτη Ελληναρά που φτύνει νερό στα μούτρα του ήρωα) στον “Καύσωνα”, ξυλοκοπήθηκε, λέει, από έναν προβολατζή του φεστιβάλ, διότι επέμεινε να μπει δίχως μηδενικό εισιτήριο σε μια προβολή ελληνικής ταινίας. Ε, αν δεν έχει και τα χάπενινγκ του το φεστιβάλ, τι φεστιβάλ είναι;
*Και μια και ο λόγος για το φεστιβάλ, που έχει και φέτος μεγάλη προσέλευση και μερικά διαμαντάκια επιλογής Εϊπίδη (είπαμε, ο άνθρωπος είναι programmer, όχι αστεία), μαθαίνουμε πως ο Γιώργος Αρβανίτης, εκτός από κορυφαίος επαγγελματίας, έχει δει πολύ σοβαρά τον ρόλο του ως προέδρου του Φεστιβάλ, τον απασχολούν τα προβλήματά του και γενικά ασχολείται ο άνθρωπος. Μπράβο του.
*Ολοι στοιχηματίζαμε πως η πρωταγωνίστρια του “Zenaida”, είναι αφρικανή μιγάδα. Κι όμως, πρόκειται για την Θεσσαλονικιά Μαρία Στεφανίδου, νεαρή χορεύτρια και ηθοποιό, που για της ανάγκες της ταινίας έκανε άπειρο σολάριουμ για να σκουρύνει και να θυμίζει πόρνη από το Πράσινο Ακρωτήρι! Το αποτέλεσμα δικαιώνει απόλυτα το σκηνοθετικό δίδυμο Αλέξη Τσάφα-Γιάννη Φώτου. Αξίζει να αναφέρουμε πως τη Μ. Στεφανίδου ανακάλυψε και η κ. Γαβρά -θα την δούμε σε έναν ρόλο στη νέα ταινία που η Γαβρά γύρισε (ως παραγωγός) στην Ελλάδα. Οπου μάλιστα η κοπέλα μιλά αραβικά!
*Αλλο ένα πανέμορφο κορίτσι, είναι η ρωσίδα Ζένια Καπλάν, που πρωταγωνιστεί στο “Ιllusion” του Σάββα Καρύδα και πριν λίγες μέρες βραβεύτηκε στο 8ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Λονδίνο. Παντρεμένη με Ελληνα, και μαμά ενός μικρού αγοριού, η Ζένια (γνωστή μας και από την ταινία “Λιούμπη”), όπως μου έλεγε πριν μερικές μέρες, βαρέθηκε να της προτείνουν συνεχώς ρόλους που θα εμφανίζεται γυμνή ή λεσβία σε αποκαλυπτικές σκηνές, και το έχει γυρίσει στην …σοκολάτα. Ναι, φτιάχνει υπέροχα σοκολατάκια και μπορείτε να μάθετε περισσότερα από την σελίδα της στο F/B.
*Eφηβοι που μπλέκουν σε διάφορες περιπέτειες πρωταγωνιστούν, συμπτωματικώς, στις φετινές υποψήφιες ταινίες που διεκδικούν το βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στις 24/11 οι ευρωβουλευτές θα αποφανθούν ποια θα αποσπάσει φέτος το βραβείο. Θα μου πείτε: Και τι σκαμπάζουν οι 751 Ευρωβουλευτές από σινεμά; Λίγα πράγματα. Ομως όπως είπε ο επικεφαλής επικοινωνίας του ελληνικού γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα κ. Λεωνίδας Αντωνακόπουλος “είναι σημαντικό οι ευρωβουλευτές να αντιληφθούν πόσο σημαντικός είναι ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος. Και κάνει καλό και στην δική τους πολιτική σκέψη…”.
Οι φιναλιστ φέτος είναι: “Oι ατίθασες” (“Μustang”), “Το μάθημα” (“Urok”) και “Μediterranea”.
*Γιώργος Ζώης: “Interruption”. Δεν ξέρω αν έχω ξαναδεί τέτοια αποθέωση σκηνοθέτη πριν την έναρξη ταινίας. Χαμός. Ο Γιώργος Ζώης είναι μεγάλο ταλέντο, και αξιολογότατο παιδί. Μας έχει δώσει ένα μικρό αριστούργημα, το μικρού μήκους “Casus Belli”, και τώρα, το “Interruption”, την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, όπως ο ίδιος εξήγησε στους θεατές, την εμπνεύστηκε από το αληθινό συγκλονιστικό περιστατικό της κατάληψης ενός κεντρικού θεάτρου της Μόσχας από Τσετσένους αυτονομιστές. Και συγκεκριμένα από αυτό το χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι θεατές πίστευαν στ’ αλήθεια πως όσα διαδραματίζονταν επί σκηνής ήταν μέρος της παράστασης… Εκπληκτικό θέμα σε μια ταινία που άλλους ενθουσίασε κι άλλους άφησε αμήχανους. Θα επανέλθουμε…
