Tο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Sportday (που γράφει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο πάσχει από AIDS) είναι ατυχές κι αποκρουστικό. Εντελώς.
Αν ο στόχος ενός πρωτοσέλιδου είναι να συζητηθεί, τότε το σημερινό (1/12) της Sportday πέτυχε το στόχο του.
Όλοι το συζητούν. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού βρίζει κι απειλεί, το «Παρατηρητήριο για τον Φασιστικό και Ρατσιστικό λόγο στα ΜΜΕ» εξέδωσε μια ιδιαίτερα σκληρή ανακοίνωση, τα social media έχουν γεμίσει με σχόλια εις βάρος της εφημερίδας και γενικώς ο Περικλής Γκιόλας κατάφερε να κάνει την Sportday» talk of the town.
Συγχαρητήρια. Το προσπαθούσε πολύ καιρό. Χρειάστηκε να να ξεπέσει στην καθαρή, ανόθευτη χυδαιότητα. για να το πετύχει βέβαια, πάντως το πέτυχε
Πολύ γρήγορα φάνηκε ότι το διαφορετικό έγινε κάτι σαν εμμονή στη νέα κατάσταση της Sportday. Πρόκληση για την πρόκληση, φτηνή αντιγραφή των καλύτερων στιγμών του Sportime, μια διαρκής αναζήτηση του πρωτότυπου και του έξυπνου, η οποία φυσιολογικά οδήγησε στο εξυπνακίστικο. Και από τον εξυπνακισμό στη σκέτη μαλακία πόση απόσταση νομίζετε ότι ειναι; Ένα τσιγάρο δρόμος.
Φαινόταν το πράγμα. Ερχόταν η στιγμή που όλο ετούτο θα έσκαγε στα μούτρα των εμπνευστών του. Η πρόκληση, ακόμα κι αν έχει αποκλειστικά εμπορικά και όχι δημοσιογραφικά κίνητρα, χρειάζεται υπόβαθρο, αισθητική, γνώση και ευφυΐα για να πετύχει.
Ποιός θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τόσο αρωστημένο για να πουλήσει μερικά φύλλα επιπλέον (που δεν έρχονται κιόλας) για να πει :»Να μια ωραία ιδέα. Αφού αύριο είναι η παγκόσμια ημέρα κατά του Aids, γιατί δεν χρησιμοποιούμε το Aids, με τρομακτική κατακόκκινη γραμματοσειρά για να περιγράψουμε την κατάσταση στον Παναθηναϊκό;» και να μην το πάρουν όσο τον άκουσαν με τις ντομάτες
Οι περισσότεροι συνάδελφοι δημοσιογράφοι έχουν συμβιβαστεί με τις παθογένειες τις αθλητικής δημοσιογραφίας, οι οποίες έχουν περάσει από τις εφημερίδες στα σάιτ. Μια από αυτές είναι και οι γραφικοί τίτλοι. Αλλά δεν έχουν συμβιβαστεί με το πλήρες ξεπούλημα σοβαρότητας και της λογικής, για μερικά φύλλα η κλικ παραπάνω. Ακόμα και σε τόσο δύσκολους καιρούς για τις εφημερίδες, το δελτίο κυκλοφορίας δεν – μπορεί να – είναι το παν. Η αξιοπρέπεια – θα έπρεπε να- είναι.
