Σε ηλικία 96 ετών, απεβλιωσε σήμερα στο Αμβούργο ο πρώην καγκελάριος της Δυτικής, τότε, Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ. Ηγήθηκε της χώρας για οκτώ χρόνια κατά την κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου. Ήταν σοσιαλδημοκράτης πολιτικός και διετέλεσε καγκελάριος από το 1974 έως το 1982.
Η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί δραματικά. «Πρέπει ανά πάσα στιγμή να είμαστε έτοιμοι για όλα» δήλωσε νωρίτερα σήμερα ο γιατρός του, ο Χάινερ Γκρέτεν. «Ούτε θέλει ούτε μπορεί πλέον», ανέφερε λίγο πριν τον θάνατό του ο καρδιολόγος του, Καρλ-Χάιντς Κουκ.
Ο Χέλμουτ Σμιτ υπεβλήθη τον Σεπτέμβριο σε επέμβαση για την αντιμετώπιση θρόμβου στο πόδι. Επέστρεψε με δική του επιθυμία στο σπίτι του στο Αμβούργο έπειτα από νοσηλεία δύο εβδομάδων.
Ολάντ: Έφυγε ένας μεγάλος Ευρωπαίος
Τη βαθύτατη θλίψη του για τον θάνατο του πρώην καγκελαρίου εξέφρασε ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ τονίζοντας ότι «έφυγε ένας μεγάλος Ευρωπαίος».
«Την εποχή που ήταν καγκελάριος (…) προετοίμασε τις επιλογές που έκαναν στη συνέχεια ο Φρανσουά Μιτεράν και ο Χέλμουτ Κολ» σημείωσε ο Γάλλος πρόεδρος, χαιρετίζοντας «έναν μεγάλο πολιτικό», ο οποίος αγωνίστηκε επίσης για να προσδώσει «κοινωνική διάσταση στην οικονομία της αγοράς».
Ο Χέλμουτ Χάινριχ Βάλντεμαρ Σμιτ, όπως είναι το πλήρες όνομα του γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1918 στο Αμβούργο. Ήταν γιος δυο δασκάλων ενώ ο παππούς του υπήρξε Εβραίος επιχειρηματίας κάτι που κρατήθηκε μυστικό από την οικογένεια έως το 1984 που αποφάσισε να το αποκαλύψει ο ίδιος ο Σμιτ.
Σπούδασε στο Αμβούργο μελετώντας τα οικονομικά και την πολιτική επιστήμη. Προς το τέλος του πολέμου, από τον Δεκέμβριο του 1944 και μετά, υπηρέτησε ως υπαξιωματικός πυροβολικού στο δυτικό μέτωπο. Συνελήφθη από τους Βρετανούς τον Απρίλιο του 1945 στο Λύνεμπουργκ και ήταν αιχμάλωτος πολέμου μέχρι τον Αύγουστο.
Το 1949 έγινε μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας ενώ, νωρίτερα, στο διάστημα 1947-1948 ήταν ηγέτης της Sozialistische Deutsche Studentenbund (SDS), της οργάνωσης σπουδαστών του SPD. Υπηρέτησε σε πολλές θέσεις στην αυτοδιοίκηση αλλά και σε κυβερνητικές θέσεις. Υπήρξε υπουργός Άμυνας του Βίλλυ Μπραντ τον οποίο και διαδέχτηκε στην καγκελαρία στις 16 Μαΐου 1974 όταν εκείνος παραιτήθηκε.
Δραστηριοποιήθηκε επίσης στη βελτίωση των σχέσεων με τη Γαλλία σε συνεργασία με τον τότε πρόεδρό της Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν. Συνέδεσε το πολιτικό μέλλον του έντονα με την επέκταση του ΝΑΤΟ μετά από τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν.
Ήταν ο σημαντικότερος υποστηρικτής της ένταξης της Ελλάδος στην ΕΟΚ, η οποία πραγματοποιήθηκε τελικά το 1981. Τον συνέδεε στενή φιλία με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Τον Δεκέμβριο του 1986 ήταν ένας από τους ιδρυτές της επιτροπής που υποστηρίζει την ΟΝΕ και τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
