Του Άγγελου Φούντα
Δύο εβδομάδες έχουν περάσει από τότε που η Σκοτεινή Πύλη άνοιξε και η «Ορδή» εισέβαλε στο Azeroth και παράλληλα στη μεγάλη οθόνη και έφτασε η στιγμή να καταθέσουμε και εμείς τη γνώμη μας για την ταινία. Το κείμενο θα περιέχει spoilers, οπότε αν δεν έχετε δει ακόμα την ταινία και θέλετε να τα αποφύγετε, μη συνεχίσετε την ανάγνωση.
Πριν ξεκινήσω την κριτική μου για την ταινία, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη κάποια πράγματα. Η ταινία με το που κυκλοφόρησε «θάφτηκε», χωρίς λόγο κατά τη γνώμη μου. Δεν λέω πως πάει για Όσκαρ, αλλά δεν είναι και για πέταμα. Για δε τους φαν, που το είδαν μόνο και μόνο λόγω του «World of Warcraft», ο κόσμος του Warcraft υπήρχε και πριν το «Wow». Μη σας κάνει εντύπωση που κάποιοι τον γνωρίσαμε από το «Warcraft: Orcs & Humans» το μακρινό 1995. Πρέπει ακόμα να καταλάβουμε πως η ταινία ήθελε να προσεγγίσει και αυτούς που δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με τον κόσμο του γνωστού franchise της Blizzard. Οπότε, θεωρώντας δεδομένο πως η ταινία προσπάθησε να απευθυνθεί σε όλες τις κατηγορίες κοινού, νομίζω πως σε αυτόν τον τομέα τα κατάφερε.
Ξεκινώντας από το σενάριο του «Warcraft: The Beginning» τα πράγματα είναι απλά. Ο κόσμος του Azeroth ζει ειρηνικά και το βασίλειο των ανθρώπων του Stormwind διοικείται από το βασιλιά Llane Wrynn (Dominic Cooper), ενώ αρχηγός του στρατού είναι ο Anduin Lothar (Travis Fimmel). Όλα θα αλλάξουν όταν τα orcs, υπό την αρχηγία του Gul’dan (Daniel Wu), ανοίξουν τη σκοτεινή πύλη στον ετοιμοθάνατο πλανήτη τους, με σκοπό να εισβάλουν στο Azeroth και να το κατακτήσουν. Όμως ο Durotan, αρχηγός της φατριάς frostwolf, βλέπει πού οδηγεί αυτή η σύγκρουση και ψάχνει για μια εναλλακτική λύση. Παράλληλα ο Llane θα ζητήσει τη βοήθεια του μάγου Medivh (Ben Foster), φύλακα του Azeroth, χωρίς να γνωρίζει πως αυτός κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό.
Σεναριακά η ταινία δεν είναι κάτι το τρομερό, αλλά καταφέρνει να παραμείνει ως ένα μεγάλο ποσοστό πιστή στο lore του κόσμου. Δεν υπολογίζω λεπτομέρειες του τύπου αυτός έκανε αυτό έτσι και δεν ήταν αυτός που τον σκότωσε κανονικά κ.τ.λ.
Κάποια πράγματα που με χάλασαν πραγματικά ήταν: Η ηθοποιία του Dominic Cooper, την οποία θεωρώ πολύ κακή και το πώς η ταινία σε αρκετά σημεία έμοιαζε να βιάζεται να προχωρήσει, αφήνοντας κάποια κενά στο σενάριο. Επίσης θα μπορούσε να έχει δοθεί λίγο μεγαλύτερο βάθος στους χαρακτήρες, ώστε να κατανοήσει το κοινό καλύτερα κάποια πράγματα. Αλλά όπως είπα και προηγούμενως, δεν πας να δεις κάτι που πάει για Όσκαρ σεναρίου.
Και όσο έχασε η ταινία από τους ηθοποιούς (τους ανθρώπους κυρίως), το κέρδισε από τα orcs και τα εφέ της. Πραγματικά, όταν είχα δει το πρώτο trailer είχα φοβηθεί πως το πολύ computer generated imagery (cgi) θα είναι κουραστικό. Το Warcraft πραγματικά με διέψευσε σε αυτό τον τομέα, καθώς τα orcs και οι τοποθεσίες ήταν τρομερά σχεδιασμένα και δεν κούραζαν καθόλου. Ίσως οι καλύτερες σκηνές της ταινίας είναι οι διάλογοι στους οποίους εμφανίζεται έστω και ένα orc.
Επίσης κάποια τοπία κόβουν την ανάσα, ειδικά για αυτούς που έχουν ασχοληθεί και με κάποιον τίτλο της Blizzard και ξέρουν λίγα πράγματα για την τοποθεσία που βλέπουν. Η στιγμή που δείχνει όλο το Stormwind είναι πραγματικά φανταστική, όπως και το Karazan και το Dalaran. Επίσης πολύ ωραία σχεδιασμένη ήταν η σκηνή που ο Gul’dan ανοίγει για πρώτη φορά το Dark Portal και φέρνει τα πρώτα orcs στο Azeroth. Ακόμα πολύ πιστά σχεδιασμένα στο lore της Blizzard ήταν οι πανοπλίες, τα όπλα και τα ξόρκια των μάγων.
Οι μάχες ήταν καλοφτιαγμένες, με καλύτερη μάλλον αυτή στο φαράγγι, όπου τα πιστά στον Gul’dan orcs στήνουν ενέδρα στο βασιλιά και στον Durotan. Βέβαια και η μαζική μάχη στο τέλος ήταν εντυπωσιακή, όπως και οι μονομαχίες που είχε σε διάφορα σημεία. Βέβαια η Blizzard δεν παρέλειψε να ανταμείψει και τους πιστούς της οπαδούς, προσθέτοντας κάποιες πινελιές στην ταινία που θα καταλάβαιναν μόνο όσοι έχουν ασχοληθεί με τους τίτλους της. Κάποιες από αυτές ήταν το Murloc στις πρώτες σκηνές, το summoning stone που φαίνεται στο βάθος στη σκηνή που ο Lothar κάνει περίπολο στο δάσος και το ξόρκι polymorph που καστάρει ο Kadghar στο φρουρό για να ελευθερώσει τον Lothar.
Συνοψίζοντας το «Warcraft: The Beginning» είναι μια ευχάριστη ταινία και ίσως από τις καλύτερες προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο να μεταφερθεί ο κόσμος ενός παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη. Σίγουρα θα μπορούσε να είναι καλύτερο και να έχουν αποφευχθεί κάποια λάθη, αλλά ας μη γελιόμαστε. Δεν είναι ταινία που θα τη δεις και θα πεις «γιατί το έκανα αυτό…». Έχουμε δει σίγουρα πολύ χειρότερες, μεταφορές παιχνιδιών και μη, όπου πραγματικά κλαίγαμε τα λεφτά μας.
Η ταινία είναι τίμια και απευθύνεται σε όλους τους φαν του φανταστικού. Είναι ένα έργο που έχει όλα αυτά που ζητάς από μια ταινία του είδους και μπορείς πραγματικά να περάσεις ευχάριστα αν δεν πας προκατειλημμένος από τα σχόλια και τις κριτικές. Οπότε αν αποφασίσετε τελικά να τη δείτε: «Glory to the Alliance» ή «For the Horde» (ό,τι προτιμάει ο καθένας).
ΥΓ. 1: Πραγματικά, γιατί δεν κατεβάζανε στην τελευταία μάχη καμιά 10ριά Gryphons να τελειώνει η υπόθεση;
ΥΓ. 2: Για όσους δεν κατάλαβαν, ο γιος του Durotan και της Draka είναι ο Thrall.
ΥΓ. 3: Ο γιος του Llane είναι ο βασιλιάς Varian.
ΥΓ. 4: Η ατάκα του Khadgar για το polymorph ίσως είναι η καλύτερη της ταινίας.
ΥΓ. 5: Lok’tar Ogar (και όποιος κατάλαβε).
ΥΓ. 6: Απολαύστε το trailer του Warcraft εδώ:
{source}
<iframe width=»560″ height=»315″ src=»https://www.youtube.com/embed/-vwPitt1XMQ» frameborder=»0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
