Κείμενο-φωτ.: Κώστας Κουφογιώργος
Ίσως η ιδανική λύση για την πλημμυρισμένη Αθήνα έπειτα από μια νεροποντή να είναι το Amphicar του 1960, που μπορούσε να οδηγηθεί σαν κανονικό αυτοκίνητο, αλλά και να… πλεύσει ως βάρκα.
Μπορεί να ακούγεται παράδοξο, αλλά το αυτοκίνητο αυτό πραγματικά δούλευε και δεν ήταν ένα πειραματικό όχημα, αλλά ένα αυτοκίνητο που μπορούσε να αγοράσει ο καθένας. Το Amphicar ήταν δημιούργημα ενός Γερμανού, του Hans Trippel, ο οποίος είχε σχεδιάσει ένα αμφίβιο όχημα για τη Wehrmacht.
Πολλά Amphicar είναι μέχρι σήμερα σε λειτουργική κατάσταση
Στη διάθεση του γερμανικού στρατού ήταν και άλλο ένα αμφίβιο, το Schwimmwagen, που βασιζόταν στο Kuebelwagen, έναν πρόγονο του Σκαραβαίου. Το Schwimmwagen είχε μία πτυσσόμενη προπέλα που συνδεόταν με τον επίπεδο κινητήρα που βρισκόταν στο πίσω μέρος.
Ο Trippel δεν εγκατέλειψε την ιδέα του αμφίβιου οχήματος και το 1960 παρουσίασε το τετραθέσιο Amphicar, με τον κινητήρα να είναι πίσω, να κινεί τον πίσω άξονα, αλλά και εναλλακτικά δύο μικρές πρoπέλες κάτω από τον πίσω προφυλακτήρα. Το βάρος ήταν γύρω στον 1 τόνο, ο κινητήρας ήταν τετρακύλινδρος, εν σειρά, 1.200 κυβικών της Triumph και απέδιδε 38 ίππους. Η εξάτμιση είχε τοποθετηθεί ψηλά για να είναι προστατευμένη από τα νερά, ενώ ο εξοπλισμός περιελάμβανε… κουπιά, σειρήνα και σωσίβιο.
Το στρατιωτικό, αμφίβιο όχημα Schwimmwagen, με την πτυσσόμενη προπέλα,
στο Τεχνικό Μουσείο του Sinsheim στη Γερμανία
Το Amphicar είχε πολύ μικρό μεταξόνιο για να είναι επικλινές σαν βάρκα το μπροστινό μέρος, ενώ κατασκευάστηκε μόνο σε ανοιχτή έκδοση, με μαλακή αναδιπλούμενη οροφή.
To Amphicar δεν υπήρξε εμπορική επιτυχία, περίπου 4.000 κομμάτια κατασκευάστηκαν, ενώ αναφέρθηκαν και πολλά τεχνικά προβλήματα. Το αμφίβιο roadster μπορεί να πήγαινε σε στεριά και θάλασσα, αλλά στοίχιζε πολύ και έκανε και τα δύο μέτρια.
Ο ασθενικός κινητήρας, το μεγάλο ύψος του αυτοκινήτου, το μικρό μεταξόνιο σήμαινε ότι το αυτοκίνητο δεν είχε συνηθισμένη οδική συμπεριφορά και μπορεί να έπλεε, αλλά όχι καλά όπως μια βάρκα. Απαιτούσε ακύμαντα νερά, χωρίς δυνατό ρεύμα, γιατί αλλιώς μπορούσε να μπει νερό μέσα από την εξάτμιση, αν και δοκιμάστηκαν και στη θάλασσα καταφέρνοντας να πλεύσουν με μέτριο κύμα στο στενό του Καλέ.
Οι δύο πλαστικές προπέλες του αυτοκινήτου σε ένα άψογα συντηρημένο Αmphicar προς πώληση
Επίσης υπήρχαν προβλήματα σκουριάς και στεγανότητας του χώρου του κινητήρα και απαιτούσε πολύ προσεκτική συντήρηση. Σημειωτέον ότι το Amphicar και στην πλεύση και στην οδήγηση χρησιμοποιούσε το τιμόνι.
Ίσως κάποια Amphicar να αγοράστηκαν και από τη γερμανική Αστυνομία, αν κρίνουμε τα περιπολικά με πινακίδες Αμβούργου που εμφανίζονται στην ταινία «Spy Killers» του 1965.
Η εξάτμιση είναι τοποθετημένη ψηλά για να είναι προστατευμένη από τα νερά, όταν το αυτοκίνητο πλέει
Σήμερα τα Amphicar μπορούν να φτάσουν και τα 50.000 ευρώ σε εξαιρετική κατάσταση, ενώ οι τιμές μπορεί να ανεβούν για την αγορά των ΗΠΑ. Λόγω της μηχανικής τους ιδιαιτερότητας είναι πολύ συχνά εκθέματα και σε μουσεία. Για όσους αναρωτιούνται για τις επιδόσεις του αυτοκινήτου, το Amphicar ξεπερνούσε τα 100 χλμ./ω. στη στεριά και τους 6 κόμβους στο νερό.
Η παραγωγή έκλεισε το 1963 αλλά πάρα πολλά Amphicar… επιπλέουν μέχρι σήμερα.
