Η είδηση των τουρκικών ΜΜΕ πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις για το τι μας περιμένει ακόμα γύρω από το ζήτημα των προσφύγων. Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Dogan, εντοπίστηκαν στα τουρκικά παράλια 350 πρόσφυγες που είχαν σκοπό να πάνε στη Λέσβο.
Από πού ήταν αυτοί οι πρόσφυγες; Από τη μακρινή Μιανμάρ, πρώην Βιρμανία, πρώην Μπούρμα, στην άλλη άκρη της Γης. Κι όμως, με πέντε πλοιάρια διέσχισαν ωκεανούς, θάλασσες, τα στενά του Σουέζ και μια ωραία μέρα έφτασαν στο Αιγαίο.
Ένα σκάφος του λιμενικού εντόπισε τα πλοιάρια αυτά σε απόσταση περίπου επτά χιλιομέτρων από τον κόλπο του Ντικιλί (Δεκέλειας) στην επαρχία της Σμύρνης. Όλοι τους αποβιβάστηκαν στα τουρκικά παράλια και μεταφέρθηκαν σε αστυνομικό τμήμα.
Όπως είπαν στους αστυνομικούς είναι μουσουλμάνοι, μέλη της μειονότητας Ροχίνγκια. Το πρακτορείο Dogan επισημαίνει ότι οι μουσουλμάνοι μειονοτικοί πέφτουν θύματα διακρίσεων από την πλειοψηφία των βουδιστών, ενώ συχνά είναι τα βίαια επεισόδια μεταξύ των διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων. Ωστόσο ένας από αυτούς είπε και τη μαύρη αλήθεια: «Είναι ο φόβος για τη ζωή μας, αλλά είναι και η φτώχεια που μας ώθησε…».
Αυτό εξηγεί γιατί προτιμούν να πάνε στη χριστιανική Ευρώπη και να μη μείνουν στη μουσουλμανική Τουρκία, ή σε άλλα μουσουλμανικά κράτη. Και φυσικά η πόρτα της Ευρώπης για όλη την Ανατολή είναι η Ελλάδα. Αυτή τη φορά λειτούργησε το «φίλτρο» των Τούρκων και κράτησε τους μετανάστες. Τις επόμενες φορές όμως τι γίνεται;
Η Μιανμάρ έχει 53 εκατομμύρια κατοίκους, στην πλειοψηφία τους φτωχούς. Το γειτονικό και επίσης φτωχό Μπανγκλαντές 160 εκατομμύρια, η Ταϊλάνδη 65 εκατομμύρια και πάει λέγοντας… Η Ευρώπη για πολλούς από αυτούς φαντάζει Παράδεισος. Και θα κάνουν τα πάντα γα να φτάσουν εδώ.
Το προσφυγικό πρόβλημα έχει μεγαλύτερες και βαθύτερες ρίζες και η έως τώρα αντιμετώπισή του αποδεικνύεται αποτυχημένη. Αν δεν βοηθηθούν οι άνθρωποι αυτοί στον τόπο τους, λύση δεν υπάρχει.
