Του Παύλου Μεθενίτη

Η Ιερά Σύνοδος, στην ανακοίνωσή της που εξέδωσε μετά την εισβολή των αντιεξουσιαστών το πρωί της περασμένης Κυριακής στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, αναφέρει μεταξύ άλλων, απευθυνόμενη στους εισβολείς: «Είστε η αποτυχία μας. Η αποτυχία μας ως κοινωνίας, ως σχολείου, ως οικογένειας, ως δημοκρατίας».

Τι έχουμε εδώ; Α, εδώ έχουμε μια υπέροχη δήλωση: η Εκκλησία της Ελλάδος χαρακτηρίζει την ίδια την ύπαρξη των αναρχικών ως αποτυχία, κάτι σαν σύμπτωμα κοινωνικής ασθένειας. Λέει πως εάν δεν ολιγωρούσε, εάν δεν ασθενούσε η κοινωνία, το σχολείο, η οικογένεια και η δημοκρατία, τότε δεν θα υπήρχαν αναρχικοί, δεν θα υπήρχαν αντιεξουσιαστές, που τολμούν να εισβάλλουν στον Οίκο του Θεού διακόπτοντας τη λειτουργία για να διαμαρτυρηθούν για κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι οι εκκενώσεις των κατειλημμένων κτηρίων της πόλης τους. Προσοχή: στην απάντηση της Εκκλησίας, ο μόνος θεσμός που δεν ασθενεί, όταν όλοι οι υπόλοιποι παραπαίουν και καρκινοβατούν, είναι η Εκκλησία.

 

Έτσι λοιπόν, ο μόνος υγιής θεσμός, κατά τη γνώμη της ανώτατης Αρχής της Εκκλησίας, στην ελληνική κονωνία, είναι η ίδια. Όλα τα άλλα είναι σάπια, ρημαγμένα και σαθρά, τόσο ώστε να πυορροούν. Ποιο είναι αυτό το κοινωνικό πύον; Μα, οι αναρχικοί, που, όπως είπαμε, έχουν το θράσος να διακόπτουν το χριστεπώνυμο πλήρωμα, το ποίμνιο, από το να προκυνά τον ιεράρχη τσοπάνη του.

 

Και ποιος είναι αυτός που κατηγορεί τους αναρχικούς, που τους θεωρεί ένα κοινωνικό σύμπτωμα αποτυχίας των κοινωνικών δομών; Η Ιερά Σύνοδος! Δηλαδή οι Αρχιερείς, αυτοί οι χρυσοποίκιλτοι ταγοί, που μασκαρεύονται ως Βυζαντινοί Αυτοκράτορες, για να θαμπώνονται οι πιστοί, ώστε να καταβάλλουν ανελλιπώς τον οβολό τους και το σεβασμό τους στους εμπορικούς Αντιπροσώπους του Θεού επί Γης! Οι Μητροπολίτες! Όπως ο ξενόφοβος και ομοφοβικός Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ή βέβαια ο μισαλλόδοξος, έξαλλος Καλαβρύτων Αμβρόσιος, ο πρώην Χωροφύλαξ και νυν Μπάτσος της Ψυχής, που αφρίζει όταν καταριέται τους ομοφυλόφιλους, και όλους όσοι δεν σκύβουν να του φιλήσουν το χέρι, που απειλεί με τις φωτιές της Κόλασης, όπως ο συνάδελφός του, ο Τορκεμάδα, της Ιεράς Εξέτασης…

 

Ποιος βρίζει τους αναρχικούς; Η Ιερά Σύνοδος, μέλη της οποίας ήταν τόσα και τόσα ρασοφόρα φασισταριά, όπως ο Φλωρινης Αυγουστίνος Καντιώτης, που κυνήγησαν όσους τόλμησαν να αμφισβητήσουν την εξουσία τους στη Μητρόπολή τους, όσους διαμαρτυρήθηκαν και αγωνίστηκαν για τη διαιώνιση των προλήψεων, της βλακείας και της πνευματικής υποταγής, που τόσο γλυκά, τόσο όμορφα, τόσο πειστικά καλλιεργεί η Εκκλησία…

 

Ποιος βρίζει τους αναρχικούς; Μήπως ο εσμός των μεγαλοπαπάδων που αφόρισαν τον Καζαντζάκη, που έσπευσαν να φιλήσουν τον πισινό της χούντας, και κάθε δικτατορίας στην ελληνική Ιστορία, για να διατηρήσουν την ισχύ, τη θέση και τα σκανδαλώδη προνόμιά τους; Μήπως αυτοί που πάντοτε, μα πάντοτε, τα έκαναν πλακάκια με την εκάστοτε εξουσία, μήπως αυτός ο παρασιτικός οργανισμός που εξελίχθηκε σε κράτος εν τω ελληνικώ κράτει, μήπως είναι αυτοί που όχι μόνο δεν συμμετέχουν στα επαχθή βάρη που σηκώνουν οι Έλληνες, που όχι μόνο δεν φορολογούνται όπως οι άλλοι, παρά μισθοδοτούνται κι από πάνω από το υστέρημα του ελληνικού λαού;

 

Ποιος, λοιπόν, βρίζει τους αναρχικούς; Μήπως είναι το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο ενός συστήματος εξουσίας που πουλάει ελπίδα καλλιεργώντας φόβο; Μήπως είναι αυτοί που πολέμησαν κάθε ρηξικέλευθη πνευματική φωνή, που έριξαν στην πυρά, όταν μπορούσαν να το κάνουν, τους επιστήμονες, μήπως είναι αυτοί που πουλούσαν συγχωροχάρτια, που μεταλαμπάδευσαν τις χριστιανικές αρετές με τα ατράνταχτα επιχειρήματα των ξιφών των Σταυροφόρων, μήπως βρίζουν τους αναρχικούς αυτοί που ευλόγησαν τα ειδεχθέστερα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην ανθρώπινη Ιστορία, εν ονόματι του Θεού; Μήπως είναι αυτοί που έκαιγαν τους δωδεκαθεϊστές μέσα στους ναούς τους, αυτοί που έφτιαχναν ασβέστη καίγοντας αρχαία αγάλματα; Αυτοί, ή οι πνευματικοί κληρονόμοι τους, βρίζουν τους αναρχικούς, και τους θεωρούν την προσωποποιημένη αποτυχία των θεσμών της κοινωνίας;..

 

Το ’χω γράψει, και θα το ξαναγράψω: «τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;». Πριν μιλήσουν για την αγκίδα που ο συνάνθρωπός τους έχει στο μάτι του, ας ασχοληθούν με το δοκάρι που είναι μπηγμένο στο δικό τους, όπως λέει και η Βίβλος. Η Εκκλησία είναι ένας από τους σημαντικότερους εξουσιαστικούς μηχναισμούς της κοινωνίας – οι αναρχικοί αντιτίθενται σε κάθε μορφή εξουσίας. Η βία των αναρχικών να διακόψουν μια λειτουργία, μπροστά στην ψυχική βία που έχει εξασκήσει η Εκκλησία, όχι μόνο η ελληνική, αλλά όλες οι εκκλησίες και οι θρησκείες επί Γης, ωχριά. Ωχριά!

 

Λίγη ντροπή!